Maśliński Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 10 wersji utworzonych przez 4 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Grafika:Maslinskistanislaw11.jpg|thumb|left]] | [[Grafika:Maslinskistanislaw11.jpg|thumb|left]] | ||
[[Plik:Kat fran Maslinski1.jpg|thumb|right|200px|nagrobek, cmentarz przy ul. Francuskiej w Katowicach]] | [[Plik:Kat fran Maslinski1.jpg|thumb|right|200px|nagrobek, cmentarz przy ul. Francuskiej w Katowicach]] | ||
Urodził się 11 września 1889 w Berlinie w rodzinie szewca Franciszka i Pelagii z d. Trojanowska. | Urodził się 11 września 1889 w Berlinie w rodzinie szewca Franciszka i Pelagii z d. Trojanowska. Po ukończeniu szkoły elementarnej i 3 klas gimnazjum w Berlinie został oddany przez ojca do Konwiktu Biskupiego w Głogówku. W 1909 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Jako student należał do polskiej tajnej organizacji akademickiej. 21 czerwca 1913 przyjął święcenia kapłańskie. | ||
Po ukończeniu szkoły elementarnej i 3 klas gimnazjum w Berlinie został oddany przez ojca do Konwiktu Biskupiego w Głogówku. W 1909 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego]]. Jako student należał do polskiej tajnej organizacji akademickiej. 21 czerwca 1913 przyjął święcenia kapłańskie. | |||
Pracował jako wikariusz w parafii | Pracował jako wikariusz w parafii św. Sebastiana w Berlinie. W 1916 roku został mianowany wiceregensem i wykładowcą teologii praktycznej w alumnacie we Wrocławiu. W 1922 roku poprosił [[Bertram Adolf|kard. A. Bertrama]] o przeniesienie na polski Górny Śląsk. W 1923 roku został mianowany katechetą w Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym w Królewskiej Hucie (Chorzów). W 1924 roku został mianowany notariuszem i sędzią Administracji Apostolskiej, a następnie rektorem [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]], gdzie był wykładowcą oraz odpowiedzialnym za budowę nowego gmachu seminarium. | ||
W 1927 roku został mianowany tajnym szambelanem Jego Świątobliwości oraz dyrektorem Związku Misyjnego Duchowieństwa. Był także prezesem stowarzyszenia pod nazwą Dzieło im. św. Jana Kantego i redagował organ stowarzyszenia: „Winnica Pańska”, stanowiący dodatek [[Gość Niedzielny - tygodnik|„Gościa Niedzielnego”]]. Opublikował broszurę | W 1927 roku został mianowany tajnym szambelanem Jego Świątobliwości oraz dyrektorem [[Związek Misyjny Duchowieństwa|Związku Misyjnego Duchowieństwa]]. Był także prezesem stowarzyszenia pod nazwą Dzieło im. św. Jana Kantego i redagował organ stowarzyszenia: [[Winnica Pańska|„Winnica Pańska”]], stanowiący dodatek [[Gość Niedzielny - tygodnik|„Gościa Niedzielnego”]]. Opublikował broszurę '' Duchowieństwo a seminarium duchowne '' oraz zamieszczał artykuły w różnych wydawnictwach katolickich. Wchodził w skład Komisji Egzaminacyjnej dla Księży Katechetów, [[Consilium Vigilantiae|Consilium Vigilantiae]] oraz Komisji dla Biblioteki Seminarium Duchownego. W 1931 roku został komisarzem biskupim przy egzaminach alumnów. | ||
W latach 1935-1945 był proboszczem w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Chorzowie|parafii św. Antoniego w Chorzowie]]. Zatwierdzony na stanowisku administratora (wrzesień 1945 rok) a następnie proboszcza (lipiec 1957 rok) w [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach]]. W 1946 roku był delegatem do Plenum Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego Pożyczki Odbudowy Kraju oraz przedstawicielem duchowieństwa w Powiatowej Radzie Narodowej. W 1947 roku w uznaniu zasług w organizacji Śląskiego Seminarium Duchownego, wychowaniu kapłanów, a także za udział w życiu naukowym, mianowany został kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Katowicach. W tym samym roku otrzymał nominację na ojca duchownego i wizytatora Konwentu Zakonnic Nawiedzenia NMP w Siemianowicach. Ponadto pełnił obowiązki kuratusa Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Mikołowie. Był także moderatorem Sodalicji Pań w Katowicach, cenzorem książek, egzaminatorem prosynodalnym i obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim w Katowicach. W 1965 roku mianowany prałatem domowym. | W latach 1935-1945 był proboszczem w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Chorzowie|parafii św. Antoniego w Chorzowie]]. Zatwierdzony na stanowisku administratora (wrzesień 1945 rok) a następnie proboszcza (lipiec 1957 rok) w [[Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach|parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach]]. W 1946 roku był delegatem do Plenum Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego Pożyczki Odbudowy Kraju oraz przedstawicielem duchowieństwa w Powiatowej Radzie Narodowej. W 1947 roku w uznaniu zasług w organizacji Śląskiego Seminarium Duchownego, wychowaniu kapłanów, a także za udział w życiu naukowym, mianowany został kanonikiem honorowym [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Katedralnej w Katowicach]]. W tym samym roku otrzymał nominację na ojca duchownego i wizytatora Konwentu Zakonnic Nawiedzenia NMP w Siemianowicach. Ponadto pełnił obowiązki kuratusa Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Mikołowie. Był także moderatorem Sodalicji Pań w Katowicach, cenzorem książek, egzaminatorem prosynodalnym i obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim w Katowicach. W 1965 roku mianowany prałatem domowym. | ||
Zmarł 6 października 1969 w Katowicach. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Francuskiej w Katowicach. Był księdzem o niezwykłej pogodzie ducha. Darzony wielkim autorytetem wśród seminarzystów, księży i | Zmarł 6 października 1969 w Katowicach. Został pochowany na [[Cmentarz - Katowice ul. Francuska|cmentarzu przy ulicy Francuskiej w Katowicach]]. Był księdzem o niezwykłej pogodzie ducha. Darzony wielkim autorytetem wśród seminarzystów, księży i parafian, wśród których pracował. W pracy duszpasterskiej wskazywał na potrzebę otwartości wobec świata. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
AAKat, Akta personalne ks. Stanisława Maślińskiego; Schematyzm 1923-1924; Nekrolog, GN 1969, nr 44, s. 263; I. Antonów-Nitsche, Maśliński Stanisław (hasło), Słownik biograficzny, s. 263-264; H. Bednorz, Słowo nad grobem ks. Stanisława Maślińskiego, WD 1969, nr 11-12, s. 181-182; A. Chmiel, Czas próby: Autobiografia, Brenna-Hołcyna 2003, s. 118-124; Gawlina, Wspomnienia, s. 38; Grajewski, Wygnanie, s. 173, 182, 210, 216; Marek, Model życia, s. 157, 158; Myszor, Historia diecezji, s. 85 i nn; Myszor, Stosunki Kościół, s. 59; Olszar, Duchowieństwo, s. 77, 275-280, 285-286; Tenże, Rektorzy, s. 92-103; Korespondencja, s. 112; W. Pluta, O człowieku nadziei, wiary miłości – kazanie na pogrzebie ks. Stanisława Maślińskiego, WD 1969, nr 11-12, s. 173-181; Puchała, Duszpasterstwo akademickie, s. 38 i nn.; Represje wobec duchowieństwa, s. 81, 255; WD 1926, nr 5, s. 23; 1927, nr 11, s. 73; 1930, nr 4, s. 60; Żebrok, NPrz 44 | AAKat, Akta personalne ks. Stanisława Maślińskiego; Schematyzm 1923-1924; Nekrolog, GN 1969, nr 44, s. 263; I. Antonów-Nitsche, Maśliński Stanisław (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 263-264; H. Bednorz, Słowo nad grobem ks. Stanisława Maślińskiego, WD 1969, nr 11-12, s. 181-182; A. Chmiel, Czas próby: Autobiografia, Brenna-Hołcyna 2003, s. 118-124; Gawlina, Wspomnienia, s. 38; Grajewski, Wygnanie, s. 173, 182, 210, 216; Marek, Model życia, s. 157, 158; Myszor, Historia diecezji, s. 85 i nn; Myszor, Stosunki Kościół, s. 59; Olszar, Duchowieństwo, s. 77, 275-280, 285-286; Tenże, Rektorzy, s. 92-103; Korespondencja, s. 112; W. Pluta, O człowieku nadziei, wiary miłości – kazanie na pogrzebie ks. Stanisława Maślińskiego, WD 1969, nr 11-12, s. 173-181; Puchała, Duszpasterstwo akademickie, s. 38 i nn.; Represje wobec duchowieństwa, s. 81, 255; WD 1926, nr 5, s. 23; 1927, nr 11, s. 73; 1930, nr 4, s. 60; Żebrok, NPrz 1975, t. 44, s. 89-116; W. Musialik, W kręgu polityki i władzy, s. 203; A. Grajewski, Twój Gość, s. 12 i nn.; M. Gwioździk, M. Sontag, Kościółek św. Wawrzyńca. Świątynia i jej dzieje w Knurowie i w Chorzowie, Chorzów 2008, s. 59; Ks. D. Zimoń, Stanisław Maślinski (1889-1969), "Z tej Ziemi" Śląski kalendarz katolicki na rok 1987, Katowice 1986, s. 59-62; E. Dyrda, Wspomnienie wikarego o śp. ks. Stanisławie Maślińskim, " Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1987", Katowice 1986, s. 63-67; Ł. Marek, „Kler to nasz wróg”. Polityka władz państwowych wobec Kościoła katolickiego na terenie województwa katowickiego w latach 1956-1970, Katowice 2009, s. 189 i nn; J. Tofilska, Parafia Mariacka w Katowicach. Historia jak witraż, Katowice 2010, s. 93-98; A. Trojnar , Ks. prałat Stanisław Maśliński -proboszcz Kościoła Mariackiego w Katowicach ,[ w:] Kościół Mariacki w Katowicach. Fakty i ludzie, cz. 4, red. Katowice 2010, s. 9-15; H. Olszar, Ks. prałat Henryk Maśliński jako Rektor Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, [w:] Kościół Mariacki w Katowicach. Fakty i ludzie, cz.4, Katowice 2010, s. 15-32. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - M]] | [[Kategoria:Biografie - M]] | ||
[[Kategoria:Wychowawcy seminarium duchownego]] | [[Kategoria:Wychowawcy seminarium duchownego]] | ||
Aktualna wersja na dzień 15:25, 16 mar 2020
Maśliński Stanisław (1889-1969), proboszcz parafii mariackiej w Katowicach
Urodził się 11 września 1889 w Berlinie w rodzinie szewca Franciszka i Pelagii z d. Trojanowska. Po ukończeniu szkoły elementarnej i 3 klas gimnazjum w Berlinie został oddany przez ojca do Konwiktu Biskupiego w Głogówku. W 1909 roku zdał egzamin dojrzałości. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Jako student należał do polskiej tajnej organizacji akademickiej. 21 czerwca 1913 przyjął święcenia kapłańskie.
Pracował jako wikariusz w parafii św. Sebastiana w Berlinie. W 1916 roku został mianowany wiceregensem i wykładowcą teologii praktycznej w alumnacie we Wrocławiu. W 1922 roku poprosił kard. A. Bertrama o przeniesienie na polski Górny Śląsk. W 1923 roku został mianowany katechetą w Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczym w Królewskiej Hucie (Chorzów). W 1924 roku został mianowany notariuszem i sędzią Administracji Apostolskiej, a następnie rektorem Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie był wykładowcą oraz odpowiedzialnym za budowę nowego gmachu seminarium.
W 1927 roku został mianowany tajnym szambelanem Jego Świątobliwości oraz dyrektorem Związku Misyjnego Duchowieństwa. Był także prezesem stowarzyszenia pod nazwą Dzieło im. św. Jana Kantego i redagował organ stowarzyszenia: „Winnica Pańska”, stanowiący dodatek „Gościa Niedzielnego”. Opublikował broszurę Duchowieństwo a seminarium duchowne oraz zamieszczał artykuły w różnych wydawnictwach katolickich. Wchodził w skład Komisji Egzaminacyjnej dla Księży Katechetów, Consilium Vigilantiae oraz Komisji dla Biblioteki Seminarium Duchownego. W 1931 roku został komisarzem biskupim przy egzaminach alumnów.
W latach 1935-1945 był proboszczem w parafii św. Antoniego w Chorzowie. Zatwierdzony na stanowisku administratora (wrzesień 1945 rok) a następnie proboszcza (lipiec 1957 rok) w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach. W 1946 roku był delegatem do Plenum Wojewódzkiego Komitetu Obywatelskiego Pożyczki Odbudowy Kraju oraz przedstawicielem duchowieństwa w Powiatowej Radzie Narodowej. W 1947 roku w uznaniu zasług w organizacji Śląskiego Seminarium Duchownego, wychowaniu kapłanów, a także za udział w życiu naukowym, mianowany został kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej w Katowicach. W tym samym roku otrzymał nominację na ojca duchownego i wizytatora Konwentu Zakonnic Nawiedzenia NMP w Siemianowicach. Ponadto pełnił obowiązki kuratusa Zgromadzenia Sióstr Boromeuszek w Mikołowie. Był także moderatorem Sodalicji Pań w Katowicach, cenzorem książek, egzaminatorem prosynodalnym i obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Biskupim w Katowicach. W 1965 roku mianowany prałatem domowym.
Zmarł 6 października 1969 w Katowicach. Został pochowany na cmentarzu przy ulicy Francuskiej w Katowicach. Był księdzem o niezwykłej pogodzie ducha. Darzony wielkim autorytetem wśród seminarzystów, księży i parafian, wśród których pracował. W pracy duszpasterskiej wskazywał na potrzebę otwartości wobec świata.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Stanisława Maślińskiego; Schematyzm 1923-1924; Nekrolog, GN 1969, nr 44, s. 263; I. Antonów-Nitsche, Maśliński Stanisław (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s. 263-264; H. Bednorz, Słowo nad grobem ks. Stanisława Maślińskiego, WD 1969, nr 11-12, s. 181-182; A. Chmiel, Czas próby: Autobiografia, Brenna-Hołcyna 2003, s. 118-124; Gawlina, Wspomnienia, s. 38; Grajewski, Wygnanie, s. 173, 182, 210, 216; Marek, Model życia, s. 157, 158; Myszor, Historia diecezji, s. 85 i nn; Myszor, Stosunki Kościół, s. 59; Olszar, Duchowieństwo, s. 77, 275-280, 285-286; Tenże, Rektorzy, s. 92-103; Korespondencja, s. 112; W. Pluta, O człowieku nadziei, wiary miłości – kazanie na pogrzebie ks. Stanisława Maślińskiego, WD 1969, nr 11-12, s. 173-181; Puchała, Duszpasterstwo akademickie, s. 38 i nn.; Represje wobec duchowieństwa, s. 81, 255; WD 1926, nr 5, s. 23; 1927, nr 11, s. 73; 1930, nr 4, s. 60; Żebrok, NPrz 1975, t. 44, s. 89-116; W. Musialik, W kręgu polityki i władzy, s. 203; A. Grajewski, Twój Gość, s. 12 i nn.; M. Gwioździk, M. Sontag, Kościółek św. Wawrzyńca. Świątynia i jej dzieje w Knurowie i w Chorzowie, Chorzów 2008, s. 59; Ks. D. Zimoń, Stanisław Maślinski (1889-1969), "Z tej Ziemi" Śląski kalendarz katolicki na rok 1987, Katowice 1986, s. 59-62; E. Dyrda, Wspomnienie wikarego o śp. ks. Stanisławie Maślińskim, " Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 1987", Katowice 1986, s. 63-67; Ł. Marek, „Kler to nasz wróg”. Polityka władz państwowych wobec Kościoła katolickiego na terenie województwa katowickiego w latach 1956-1970, Katowice 2009, s. 189 i nn; J. Tofilska, Parafia Mariacka w Katowicach. Historia jak witraż, Katowice 2010, s. 93-98; A. Trojnar , Ks. prałat Stanisław Maśliński -proboszcz Kościoła Mariackiego w Katowicach ,[ w:] Kościół Mariacki w Katowicach. Fakty i ludzie, cz. 4, red. Katowice 2010, s. 9-15; H. Olszar, Ks. prałat Henryk Maśliński jako Rektor Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie, [w:] Kościół Mariacki w Katowicach. Fakty i ludzie, cz.4, Katowice 2010, s. 15-32.
| |||||