Mała Kalwaria w Pszowie: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Plik:Pszow kalwaria2.jpg|right|thumb|Kaplica]] | [[Plik:Pszow kalwaria2.jpg|right|thumb|Kaplica]] | ||
[[Plik:Pszow grob Knosaly1.jpg|right|thumb|Kaplica z ambonką]] | [[Plik:Pszow grob Knosaly1.jpg|right|thumb|Kaplica z ambonką]] | ||
Mała Kalwaria mieści się tuż przy | Mała Kalwaria mieści się tuż przy [[Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Pszowie|kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny]]. W 1855 roku poświęcono kamienie węgielne pod kaplice [[Droga Krzyżowa|Drogi Krzyżowej]]. Zostały one wmurowane w ogrodzenie dziedzińca. Roboty budowlane nad ich wznoszeniem prowadził mistrz murarski Jan Jaroszek. Obrazy do poszczególnych stacji namalował na blasze Franciszek Mayer z Rybnika. Kalwarię poświęcono w 1858 roku. Od tej pory poddawana była kilkakrotnie renowacji. W 1913 roku trzy stacje przesunięto, czwartą zbudowano ponownie. W 1954 roku drewniane, spróchniałe zasłony zastąpiono szkłem, a obrazy na blasze odnowił p. Kolorz z Pszowa. W czterech stacjach zniszczone obrazy zastąpiono figurami. Odnawiana była ponownie w 1970 i w 2006 roku. | ||
Do Kalwarii należy również kaplica św. Krzyża, która została tak nazwana na pamiątkę pierwszego pszowskiego kościoła. Powstała w latach 1855-1858. Wybudował ją mistrz [[Jaroszej Jan|Jan Jaroszek]] z Rybnika według własnego projektu. Ołtarz przedstawiający Jezusa w czasie modlitwy w Ogrójcu i Anioła podającego kielich męki ufundował radca rządowy Józef Połomski, urzędujący przez kilka lat w Rybniku. Poświęcona została 24 maja 1858 przez [[Gawenda Józef|ks. dziekana Józefa Gawendę ]] z [[Parafia św. Mikołaja w Pstrążnej|Pstrążnej]]. | Do Kalwarii należy również kaplica św. Krzyża, która została tak nazwana na pamiątkę pierwszego pszowskiego kościoła. Powstała w latach 1855-1858. Wybudował ją mistrz [[Jaroszej Jan|Jan Jaroszek]] z Rybnika według własnego projektu. Ołtarz przedstawiający Jezusa w czasie modlitwy w Ogrójcu i Anioła podającego kielich męki ufundował radca rządowy Józef Połomski, urzędujący przez kilka lat w Rybniku. Poświęcona została 24 maja 1858 przez [[Gawenda Józef|ks. dziekana Józefa Gawendę ]] z [[Parafia św. Mikołaja w Pstrążnej|Pstrążnej]]. | ||
W kaplicy pochowani są pszowscy proboszczowie [[Skwara Paweł|ks. Paweł Skwara]] i [[Wolczyk Augustyn|ks. Augustyn Wolczyk]]. Na bocznej ścianie kaplicy znajduje się ambona, z której głosił kazania m.in. [[Knosała Mikołaj|ks. Mikołaj Knosała]]. Po prawej stronie od wejścia do kaplicy, na bocznej ścianie umieszczone jest epitafium informujące o siostrach [[Boromeuszki|boromeuszkach]] pochowanych przy kaplicy. Kaplica niegdyś posiadała pięć wieżyczek (co można spotkać na starych rycinach), które miały symbolizować pięć ran Jezusa. Razem z 14 kaplicami Małej Kalwarii (na każdej kaplicy dwie wieżyczki) tworzyła zespół 33 wież na pamiątkę trzydziestu trzech lat życia Jezusa. Budynek służy obecnie jako kaplica przedpogrzebowa. | W kaplicy pochowani są pszowscy proboszczowie: [[Skwara Paweł|ks. Paweł Skwara]] i [[Wolczyk Augustyn|ks. Augustyn Wolczyk]]. Na bocznej ścianie kaplicy znajduje się ambona, z której głosił kazania m.in. [[Knosała Mikołaj|ks. Mikołaj Knosała]]. Po prawej stronie od wejścia do kaplicy, na bocznej ścianie umieszczone jest epitafium informujące o siostrach [[Boromeuszki|boromeuszkach]] pochowanych przy kaplicy. Kaplica niegdyś posiadała pięć wieżyczek (co można spotkać na starych rycinach), które miały symbolizować pięć ran Jezusa. Razem z 14 kaplicami Małej Kalwarii (na każdej kaplicy dwie wieżyczki) tworzyła zespół 33 wież na pamiątkę trzydziestu trzech lat życia Jezusa. Budynek służy obecnie jako kaplica przedpogrzebowa. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
A. Matuszczyk-Kotulska, Pszów – sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 33. | A. Matuszczyk-Kotulska, Pszów – sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 33. | ||
[[Kategoria:Kalwarie | [[Kategoria:Kalwarie - P]] | ||
[[Kategoria:Pszów]] | [[Kategoria:Pszów]] | ||
[[Kategoria:Sanktuaria archidiecezji katowickiej]] | [[Kategoria:Sanktuaria archidiecezji katowickiej]] | ||
Aktualna wersja na dzień 05:37, 24 paź 2023
Mała Kalwaria mieści się tuż przy kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. W 1855 roku poświęcono kamienie węgielne pod kaplice Drogi Krzyżowej. Zostały one wmurowane w ogrodzenie dziedzińca. Roboty budowlane nad ich wznoszeniem prowadził mistrz murarski Jan Jaroszek. Obrazy do poszczególnych stacji namalował na blasze Franciszek Mayer z Rybnika. Kalwarię poświęcono w 1858 roku. Od tej pory poddawana była kilkakrotnie renowacji. W 1913 roku trzy stacje przesunięto, czwartą zbudowano ponownie. W 1954 roku drewniane, spróchniałe zasłony zastąpiono szkłem, a obrazy na blasze odnowił p. Kolorz z Pszowa. W czterech stacjach zniszczone obrazy zastąpiono figurami. Odnawiana była ponownie w 1970 i w 2006 roku.
Do Kalwarii należy również kaplica św. Krzyża, która została tak nazwana na pamiątkę pierwszego pszowskiego kościoła. Powstała w latach 1855-1858. Wybudował ją mistrz Jan Jaroszek z Rybnika według własnego projektu. Ołtarz przedstawiający Jezusa w czasie modlitwy w Ogrójcu i Anioła podającego kielich męki ufundował radca rządowy Józef Połomski, urzędujący przez kilka lat w Rybniku. Poświęcona została 24 maja 1858 przez ks. dziekana Józefa Gawendę z Pstrążnej.
W kaplicy pochowani są pszowscy proboszczowie: ks. Paweł Skwara i ks. Augustyn Wolczyk. Na bocznej ścianie kaplicy znajduje się ambona, z której głosił kazania m.in. ks. Mikołaj Knosała. Po prawej stronie od wejścia do kaplicy, na bocznej ścianie umieszczone jest epitafium informujące o siostrach boromeuszkach pochowanych przy kaplicy. Kaplica niegdyś posiadała pięć wieżyczek (co można spotkać na starych rycinach), które miały symbolizować pięć ran Jezusa. Razem z 14 kaplicami Małej Kalwarii (na każdej kaplicy dwie wieżyczki) tworzyła zespół 33 wież na pamiątkę trzydziestu trzech lat życia Jezusa. Budynek służy obecnie jako kaplica przedpogrzebowa.
Bibliografia
A. Matuszczyk-Kotulska, Pszów – sanktuarium nadziei, Pszów 2006, s. 33.