Kocurek Teofil

Kocurek Teofil (1876-1953), proboszcz w Dębieńsku i Jaśkowicach

Urodził się 21 kwietnia 1876 w Bogucicach, syn Pawła i Franciszki z d. Kir. Studiował teologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Przez pewien czas pełnił funkcję skarbnika „Kółka Polskiego" w Konwikcie Teologicznym we Wrocławiu. 23 czerwca 1900 przyjął święcenia kapłańskie.

Po święceniach pracował jako wikary kolejno w Łanach, w powiecie kozielskim (26 czerwca 1900 – 15 października 1903), w Lublińcu (15 października 1903 – 26 września 1904), w Szczecinie (26 września 1904 – 22 listopada 1906), jako kuratus w Arnswalde w Brandenburgii (22 października 1906 – 30 kwietnia 1919) i w Wyrach, w powiecie pszczyńskim (1 maja 1919 – 31 grudnia 1922). W Wyrach aktywnie popierał ruch polski.

W okresie II powstania śląskiego, 21 sierpnia 1920 miejscowa ludność skutecznie wystąpiła w obronie ks. Kocurka, którego zamierzało aresztować sipo (Sicher-heitspolitzei). Od 1923 roku do 15 listopada 1938 był proboszczem parafii św. Jerzego w Dębieńsku, a następnie w parafii w Jaśkowicach. 21 czerwca 1950 mianowany został radcą duchownym. Zmarł 31 czerwca 1953 w Jaśkowicach i tam został pochowany.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Teofila Kocurka; Schematyzm 1923-1947; Gwóźdź, Udział duchowieństwa, s. 186; E. Wyglenda, Kocurek Teofil (hasło), Słownik duchowieństwa, s. 178.