Kempka Paweł: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
|||
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Paweł | ==Kempka Paweł (1886-1972), prawnik i polityk Chrześcijańskiej Demokracji.== | ||
[[Plik:Kempka Pawel.jpg|left|thumb|150px]] | |||
Urodził się 4 czerwca 1886 w Brynowie (Katowice) w górniczej rodzinie Franciszka i Zofii z d. Mildner. Ukończył gimnazjum w Katowicach w latach 1899-1907. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów, odbywał aplikację w latach 1914-1916 w Bierutowie oraz w Bytomiu. W latach 1916-1918 był zastępcą adwokata w Gnieźnie. Od 1 listopada 1919 sprawował urząd burmistrza komisarycznego Gniezna. Z urzędu burmistrza ustąpił 3 marca 1920. Powrócił na Śląsk w marcu 1920 roku i wraz z rodziną zamieszkał w Katowicach. Wszedł w skład zarządu [[Towarzystwo Przyjaciół Nauk na Śląsku|Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku]]. Podjął współpracę z [[Korfanty Wojciech|Wojciechem Korfantym]]. W okresie: III 1920 - V 1921 roku pracował w Polskim Komisariacie [[Plebiscyt i jego skutki|Plebiscytowym]] w Bytomiu. Wchodził w skład ośmioosobowej Komisji Samorządowej Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, której zadaniem było opracowanie ustroju prawnego autonomii śląskiej. W lipcu 1922 roku wraz z rodziną przeniósł się do Pszczyny, gdzie pracował jako adwokat. W latach 1922-1930 był posłem do Sejmu Śląskiego. W Sejmie Śląskim dążył do unifikacji prawa na Śląsku z ogólnopolskim. W 1931 roku przeprowadził się do Chorzowa. Po objęciu władzy przez sanację był szykanowany, nie mógł dalej pracować jako notariusz. | |||
Po wkroczeniu na Śląsk Niemców we wrześniu 1939 roku stracił cały majątek. Odmówił przyjęcia [[Volkslista|volkslisty]]. Po zakończeniu okupacji pracował jako radca miejski. W lutym 1945 roku założył miejskie koło Stronnictwa Demokratycznego. Był też jego pierwszym prezesem. Pracował w Narodowym Banku Polskim. Był również sędzią okręgowym i prezesem Zrzeszenia Prywatnych Właścicieli Nieruchomości. | |||
W 1965 roku został odznaczony krzyżem oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 29 października 1972 w Chorzowie. Pochowany na cmentarzu [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|parafii św. Jadwigi w Chorzowie]]. Na jego pogrzeb przyszła ogromna liczba Chorzowian, w tym [[Powstania Śląskie|powstańcy śląscy]] ze sztandarami. Na budynku w Chorzowie przy ul. Sobieskiego 1 w 2012 roku odsłonięto tablicę pamiątkową. | |||
W 1965 roku został odznaczony krzyżem oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 29 października 1972 w Chorzowie. Pochowany na cmentarzu parafii św. Jadwigi w Chorzowie. Na jego pogrzeb przyszła ogromna liczba Chorzowian, w tym powstańcy śląscy ze sztandarami. Na budynku w Chorzowie przy ul. Sobieskiego 1 w 2012 roku odsłonięto tablicę pamiątkową. | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
W. Marcoń, Paweł Kempka – szkic do portretu, Tarnowskie Góry 2011; P. Kucharczak, Polski autonomista, GN | W. Marcoń, Paweł Kempka – szkic do portretu, Tarnowskie Góry 2011; P. Kucharczak, Polski autonomista, GN 2012, (dodatek katowicki) s. VII. | ||
{{Noty biograficzne}} | |||
[[Kategoria:Biografie - K]] | [[Kategoria:Biografie - K]] | ||
[[Kategoria:Politycy]] | [[Kategoria:Politycy]] | ||
[[Kategoria:Represjonowani]] | |||
Aktualna wersja na dzień 09:34, 28 paź 2022
Kempka Paweł (1886-1972), prawnik i polityk Chrześcijańskiej Demokracji.
Urodził się 4 czerwca 1886 w Brynowie (Katowice) w górniczej rodzinie Franciszka i Zofii z d. Mildner. Ukończył gimnazjum w Katowicach w latach 1899-1907. Następnie studiował prawo na Uniwersytecie we Wrocławiu. Po ukończeniu studiów, odbywał aplikację w latach 1914-1916 w Bierutowie oraz w Bytomiu. W latach 1916-1918 był zastępcą adwokata w Gnieźnie. Od 1 listopada 1919 sprawował urząd burmistrza komisarycznego Gniezna. Z urzędu burmistrza ustąpił 3 marca 1920. Powrócił na Śląsk w marcu 1920 roku i wraz z rodziną zamieszkał w Katowicach. Wszedł w skład zarządu Towarzystwa Przyjaciół Nauk na Śląsku. Podjął współpracę z Wojciechem Korfantym. W okresie: III 1920 - V 1921 roku pracował w Polskim Komisariacie Plebiscytowym w Bytomiu. Wchodził w skład ośmioosobowej Komisji Samorządowej Polskiego Komisariatu Plebiscytowego, której zadaniem było opracowanie ustroju prawnego autonomii śląskiej. W lipcu 1922 roku wraz z rodziną przeniósł się do Pszczyny, gdzie pracował jako adwokat. W latach 1922-1930 był posłem do Sejmu Śląskiego. W Sejmie Śląskim dążył do unifikacji prawa na Śląsku z ogólnopolskim. W 1931 roku przeprowadził się do Chorzowa. Po objęciu władzy przez sanację był szykanowany, nie mógł dalej pracować jako notariusz.
Po wkroczeniu na Śląsk Niemców we wrześniu 1939 roku stracił cały majątek. Odmówił przyjęcia volkslisty. Po zakończeniu okupacji pracował jako radca miejski. W lutym 1945 roku założył miejskie koło Stronnictwa Demokratycznego. Był też jego pierwszym prezesem. Pracował w Narodowym Banku Polskim. Był również sędzią okręgowym i prezesem Zrzeszenia Prywatnych Właścicieli Nieruchomości.
W 1965 roku został odznaczony krzyżem oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 29 października 1972 w Chorzowie. Pochowany na cmentarzu parafii św. Jadwigi w Chorzowie. Na jego pogrzeb przyszła ogromna liczba Chorzowian, w tym powstańcy śląscy ze sztandarami. Na budynku w Chorzowie przy ul. Sobieskiego 1 w 2012 roku odsłonięto tablicę pamiątkową.
Bibliografia
W. Marcoń, Paweł Kempka – szkic do portretu, Tarnowskie Góry 2011; P. Kucharczak, Polski autonomista, GN 2012, (dodatek katowicki) s. VII.
| |||||