Kałusek Antoni: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 08:28, 8 gru 2009

Kałusek Antoni SVD (1913-1980)

Urodził się 12 czerwca 1913 w Radoszowach. Do werbistów wstąpił w Rybniku w 1931 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 sierpnia 1938 w Wiedniu (St. Gabriel). Po ukończeniu studiów teologicznych w Wiedniu przybył do Polski ze skierowaniem do Rybnika, gdzie miał pracować w szkolnictwie względnie duszpasterstwie. Jednak wybuch wojny przeszkodził temu. Internowany już 5 września, znalazł się razem z br. Gerigkiem, Klichem i Błędowskim w rybnickim więzieniu, następnie w Rawiczu i Buchenwaldzie, skąd 29 listopada 1940 wywieziony został do Dachau. Po trzyletnim pobycie w obozie koncentracyjnym w Dachau, dzięki staraniom rodziny uzyskał zwolnienie (25 sierpień 1943). Zaciągnięty do armii niemieckiej (1943-1945), walczył na froncie wschodnim. Skutkiem zwycięskiej ofensywy radzieckiej w styczniu 1945 roku cofnięty został pod Toruń. Zatrzymał się w wiosce Lubicz, której proboszcz zmarł w Dachau, a którego tam poznał o. Kałusek. W Lubiczu przeczekał front i stał się jej pierwszym po wojnie duszpasterzem. Ze Zgromadzenia wystąpił 22 kwietnia 1948, inkardynowany do diecezji chełmińskiej (1950). Zmarł w 1980 roku w Lubiczu.

Bibliografia

Nurt SVD, nr 35 (1985), s. 284.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Kałusek Antoni SVD (1913-1980) ==
-Urodził się 12 czerwca 1913 w Radoszowach. Do werbistów wstąpił w Rybniku w 1931 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 sierpnia 1938 w Wiedniu (St. Gabriel). Po ukończeniu studiów teologicznych w Wiedniu przybył do Polski ze skierowaniem do Rybnika, gdzie  miał pracować w szkolnictwie względnie duszpasterstwie. Jednak wybuch wojny przeszkodził temu. Internowany  już 5 września, znalazł się razem z br. Gerigkiem, Klichem i Błędowskim w rybnickim więzieniu, następnie w Rawiczu i Buchenwaldzie, skąd 29 listopada 1940 wywieziony został do Dachau. Po trzyletnim pobycie w obozie koncentracyjnym w Dachau, dzięki staraniom rodziny uzyskał  zwolnienie  (25.08.1943). Zaciągnięty do  armii niemieckiej (1943-1945), walczył na froncie wschodnim. Skutkiem zwycięskiej ofensywy  radzieckiej w styczniu 1945 roku cofnięty został pod Toruń. Zatrzymał się w wiosce Lubicz, której proboszcz zmarł w Dachau, a którego tam poznał o. Kałusek. W Lubiczu przeczekał front i stał się jej pierwszym po wojnie duszpasterzem. Ze Zgromadzenia wystąpił 22 kwietnia 1948, inkardynowany do diecezji chełmińskiej (1950). Zmarł w 1980 roku w Lubiczu.
+Urodził się 12 czerwca 1913 w Radoszowach. Do werbistów wstąpił w Rybniku w 1931 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 24 sierpnia 1938 w Wiedniu (St. Gabriel). Po ukończeniu studiów teologicznych w Wiedniu przybył do Polski ze skierowaniem do Rybnika, gdzie miał pracować w szkolnictwie względnie duszpasterstwie. Jednak wybuch wojny przeszkodził temu. Internowany  już 5 września, znalazł się razem z br. Gerigkiem, Klichem i Błędowskim w rybnickim więzieniu, następnie w Rawiczu i [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Buchenwaldzie]], skąd 29 listopada 1940 wywieziony został do [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]]. Po trzyletnim pobycie w obozie koncentracyjnym w Dachau, dzięki staraniom rodziny uzyskał zwolnienie (25 sierpień 1943). Zaciągnięty do armii niemieckiej (1943-1945), walczył na froncie wschodnim. Skutkiem zwycięskiej ofensywy radzieckiej w styczniu 1945 roku cofnięty został pod Toruń. Zatrzymał się w wiosce Lubicz, której proboszcz zmarł w Dachau, a którego tam poznał o. Kałusek. W Lubiczu przeczekał front i stał się jej pierwszym po wojnie duszpasterzem. Ze Zgromadzenia wystąpił 22 kwietnia 1948, inkardynowany do diecezji chełmińskiej (1950). Zmarł w 1980 roku w Lubiczu.
 ==Bibliografia ==