Herrmann Faustyn

Herrmann Faustyn OFMConv (1887-1956), imię zakonne Feliks, misjonarz na Sachalinie

Urodził się 18 stycznia 1887 w Szerokiej w wielodzietnej rodzinie Szymona i Józefy, z d. Goraus. Po ukończeniu miejscowej pruskiej szkoły ludowej wstąpił do Seminarium Nauczycielskiego w Pilchowicach. Naukę kontynuował w Prywatnym Gimnazjum Księży Misjonarzy w Krakowie, gdzie 22 czerwca 1910 otrzymał świadectwo dojrzałości. Teologię studiował w Seminarium Duchownym w Widnawie, natomiast filozofię w seminarium duchownym Księży Misjonarzy w Krakowie. 9 lipca 1916 we Wrocławiu z rąk bpa Adolfa Bertrama przyjął święcenia kapłańskie.

Pierwszą placówką wikariuszowską była parafia Zabrzeg w Bielsku (1917). Ks. Herrmann angażował się w działalność na rzecz Misji Katolickich, zachęcając wiernych do abonowania m.in. Echa z Afryki, Misjonarza i Murzynka. Będąc wikarym w Dziedzicach (1919-1922) angażował się w powstania śląskie. Został za to odznaczony przez gen. Stanisława Szeptyckiego Wstęgą Walecznych. Jego kolejną placówką wikariuszowską był Stary Bogumin w Czechach; potem zaś kościół mariacki w Katowicach. Następnie udał się do zakonu franciszkanów w Tarnowie, realizując swoje marzenia o wyjeździe na misje.

Po rocznym nowicjacie w Leżajsku złożył pierwszą profesję; w 1936 roku zaś we Lwowie profesję wieczystą. Tam też w przyklasztornej parafii pełnił obowiązki misjonarza ludowego, wykładowcy Pisma Świętego i socjologii. Przed wyjazdem na misje na wyspę Sachalin udało mu się reaktywować w rodzinnej parafii III Zakon Franciszkański założony przez ks. Leona Knappe. 14 marca 1937 wyjechał na misje do Japonii. Po krótkim pobycie w Tokio udał się na Sachalin jako wizytator zaopatrzony w nominacje komisarza prowincjalnego i przełożonego misji. W latach 80. XIX wieku Sachalin było to miejsce przeznaczone dla więźniów politycznych i katorżników. Po wojnie rosyjsko-japońskiej (1904-1905) Japonia zażądała od Rosji połowy wyspy Sachalin.

Opiekę nad Polakami w japońskiej części wyspy pełnił najpierw misjonarz francuski, później misjonarze z prowincji śląskiej, a następnie bernardyni (1930-1946) z polskiej prowincji. 20 maja 1939 placówka ta została podniesiona do godności prefektury apostolskiej, gdzie prefektem był o. Feliks Herrmann. W 1939 roku udało się ks. Herrmannowi ukończyć budowę kościoła i rezydencji w Toyohara. W 1945 roku, gdy ZSRR wypowiedział wojnę Japonii Armia Czerwona zajęła Sachalin. Japończyków wypędzono, zaś Polacy pracowali ciężko przy wyrębie lasów, bez prawa powrotu do kraju. Dzięki pomocy ambasady PRL w Moskwie i Kościołowi polskiemu udało się zorganizować powrót czterech zakonników, w tym o. Feliksa. Po likwidacji misji został on skierowany do Rzeszowa, gdzie pracował w miejscowym duszpasterstwie. W 1950 roku wyjechał do Tarnowa. Zmarł 1 września 1956 i spoczął w zakonnym grobowcu.

O. Feliks Herrmann był autorem wielu artykułów o charakterze popularnym, religijnym i misyjnym w „Dzwonku III Zakonu” i w „Gościu Niedzielnym" ukazującym się w okresie międzywojennym.

Bibliografia

Schematismus 1916, s. 185; Schematismus 1918, s. 131; Schematismus 1919, s. 132; WD 1938, nr 8, s. 283-284; ww.jasnet.pl/publicystyka; Schematyzm Diecezji Katowickiej 1927, Katowice 1927, s. 23; WD 1927, nr 7-8, s. 50; H. L. Białeccy, Tyś kapłanem na wieki. Księża Szeroczanie, Jastrzębie Zdrój-Szeroka 2011, s. 18-20; F. Herrmann, Polacy na Sachalinie, GN 1937, nr 43, s. 629; Foto: [1]