Ganczarski Wiktor: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(uzupełnienie - kategoria) |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Urodził się 16 stycznia 1849 w Wodzisławiu, w rodzinie Franciszka i Pauliny z d. Saulich. Uczył się w gimnazjum w Raciborzu, dokąd przenieśli się jego rodzice, i tam otrzymał świadectwo maturalne w 1869 roku. Studiował teologię na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Uniwersytecie Wrocławskim]]. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1873. | Urodził się 16 stycznia 1849 w Wodzisławiu, w rodzinie Franciszka i Pauliny z d. Saulich. Uczył się w gimnazjum w Raciborzu, dokąd przenieśli się jego rodzice, i tam otrzymał świadectwo maturalne w 1869 roku. Studiował teologię na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Uniwersytecie Wrocławskim]]. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1873. | ||
Następnie pełnił obowiązki wikarego w Siemianowicach, a potem w [[Parafia Matki Bożej Różańcowej w Rudzie|Rudzie]]. W 1884 roku został przeniesiony do Biskupic, mimo prośby, aby go pozostawić w Rudzie. W 1886 roku został wikarym w Oleśnie, w 1891 roku proboszczem w [[Parafia Świętych Mikołaja i Małgorzaty w Wysokiej|Wysokiej]] k. Olesna. Ks. Wiktor Ganczarski przybył do Wysokiej 6 listopada 1886. W parafii założył Bractwo Szkaplerzne oraz wprowadził nabożeństwo do Najśw. Serca Pana Jezusa. W 1888 roku Ganczarski stworzył w Wysokiej spółkę melioracyjną, która działała w całym okręgu parafii. W czasie wizytacji biskupiej w 1892 roku padł postulat budowy nowego kościoła. | Następnie pełnił obowiązki wikarego w Siemianowicach, a potem w [[Parafia Matki Bożej Różańcowej w Rudzie|Rudzie]]. W 1884 roku został przeniesiony do Biskupic, mimo prośby, aby go pozostawić w Rudzie. W 1886 roku został wikarym w Oleśnie, w 1891 roku proboszczem w [[Parafia Świętych Mikołaja i Małgorzaty w Wysokiej|Wysokiej]] k. Olesna. Ks. Wiktor Ganczarski przybył do Wysokiej 6 listopada 1886. W parafii założył [[Trzeci Zakon Karmelitański|Bractwo Szkaplerzne]] oraz wprowadził nabożeństwo do Najśw. Serca Pana Jezusa. W 1888 roku Ganczarski stworzył w Wysokiej spółkę melioracyjną, która działała w całym okręgu parafii. W czasie wizytacji biskupiej w 1892 roku padł postulat budowy nowego kościoła. | ||
Później, w 1898 roku, został proboszczem w Dobrodzieniu. Przez wiele lat redagował | Później, w 1898 roku, został proboszczem w Dobrodzieniu. Przez wiele lat redagował '' Die Oberschlesische Volksstimme'', pismo centrowe, od 1873 roku ukazujące się w Gliwicach, nadając mu w czasie [[Kulturkampf|kulturkampfu ]] ostry antyrządowy ton. W 1874 roku za swoje artykuły na łamach tego pisma został skazany na 4 miesiące więzienia. Zmarł w Dobrodzieniu 4 stycznia 1912. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| Linia 13: | Linia 13: | ||
[[Kategoria:Biografie - G]] | [[Kategoria:Biografie - G]] | ||
[[Kategoria:Literaci i publicyści]] | [[Kategoria:Literaci i publicyści]] | ||
[[Kategoria:Represjonowani]] | |||
Aktualna wersja na dzień 20:05, 27 mar 2018
Ganczarski (Gańczarski) Wiktor (1849-1912), proboszcz, dziennikarz
Urodził się 16 stycznia 1849 w Wodzisławiu, w rodzinie Franciszka i Pauliny z d. Saulich. Uczył się w gimnazjum w Raciborzu, dokąd przenieśli się jego rodzice, i tam otrzymał świadectwo maturalne w 1869 roku. Studiował teologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Święcenia kapłańskie przyjął 28 czerwca 1873.
Następnie pełnił obowiązki wikarego w Siemianowicach, a potem w Rudzie. W 1884 roku został przeniesiony do Biskupic, mimo prośby, aby go pozostawić w Rudzie. W 1886 roku został wikarym w Oleśnie, w 1891 roku proboszczem w Wysokiej k. Olesna. Ks. Wiktor Ganczarski przybył do Wysokiej 6 listopada 1886. W parafii założył Bractwo Szkaplerzne oraz wprowadził nabożeństwo do Najśw. Serca Pana Jezusa. W 1888 roku Ganczarski stworzył w Wysokiej spółkę melioracyjną, która działała w całym okręgu parafii. W czasie wizytacji biskupiej w 1892 roku padł postulat budowy nowego kościoła.
Później, w 1898 roku, został proboszczem w Dobrodzieniu. Przez wiele lat redagował Die Oberschlesische Volksstimme, pismo centrowe, od 1873 roku ukazujące się w Gliwicach, nadając mu w czasie kulturkampfu ostry antyrządowy ton. W 1874 roku za swoje artykuły na łamach tego pisma został skazany na 4 miesiące więzienia. Zmarł w Dobrodzieniu 4 stycznia 1912.
Bibliografia
M. Pater, Polskie postawy narodowe na Górnym Śląsku w XIX wieku, cz. 2 (1871-1890), Wrocław 1969; M. Pater, Ganczarski (Gańczarski) Wiktor (hasło), [w:] Słownik biograficzny katolickiego duchowieństwa śląskiego XIX i XX wieku, red. M. Pater, Katowice 1996, s. 110; F. Maroń, Tematy górnośląskich konwentów dekanalnych w latach między kulturkampfem a pierwszą wojną światową (szkic faktograficzny), ŚSHT X (1977), s. 211.
| |||||