Elżbietanki - Gorzyce: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Klasztor Sióstr Elżbietanek w Gorzycach == | == Klasztor Sióstr Elżbietanek w Gorzycach == | ||
[[Plik:Elzbieta wroclaw katedra.jpg|św. Elżbieta, katedra wrocławska|thumb|right]] | [[Plik:Elzbieta wroclaw katedra.jpg|św. Elżbieta, katedra wrocławska|thumb|right]] | ||
Konwent [[Elżbietanki|Elżbietanek]] w Gorzycach powstał w 1905 roku z inicjatywy siostry przełożonej Marii Melchiory Klammt, proboszcza [[Hadamczik Paweł|ks. Pawła Hadamczika]] i właściciela miejscowości hr. Edwarda Karola Oppersdorffa. Jego działalność była wspomagana przez powstałą rok później fundację ''Pogotowie Hrabiego Edwarda Karola Oppersdorffa'', dysponującą kapitałem 28 tys. marek. Jako pierwsze do Gorzyc przybyły: Casparia Biela (przełożona), Geralda Pawłowska, Eustachia Kuczera. Siostry zajęły się przede wszystkim opieką nad osobami starszymi, ubogimi, chorymi. | Konwent [[Elżbietanki|Elżbietanek]] w Gorzycach powstał w 1905 roku z inicjatywy siostry przełożonej Marii Melchiory Klammt, proboszcza [[Hadamczik Paweł|ks. Pawła Hadamczika]] i właściciela miejscowości hr. Edwarda Karola Oppersdorffa. Jego działalność była wspomagana przez powstałą rok później fundację '' Pogotowie Hrabiego Edwarda Karola Oppersdorffa'', dysponującą kapitałem 28 tys. marek. Jako pierwsze do Gorzyc przybyły: Casparia Biela (przełożona), Geralda Pawłowska, Eustachia Kuczera. Siostry zajęły się przede wszystkim opieką nad osobami starszymi, ubogimi, chorymi. | ||
W marcu 1907 roku proboszcz za | W marcu 1907 roku proboszcz za 4200 marek zakupił 4,5 morgi gruntu, z których 3,5 morgi w 1914 roku odsprzedał Elżbietankom. Na parceli znajdował się ponadto budynek mieszkalny, obok którego w 1930 roku została postawiona stodoła. W październiku 1932 roku zakonnice nabyły prawo własności tejże nieruchomości. | ||
W okresie międzywojennym oprócz opieki nad potrzebującymi siostry prowadziły szkołę szycia i robót ręcznych, a w 1938 roku zamierzały otworzyć ochronkę. Realizację tego ostatniego przedsięwzięcia uniemożliwił wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji Elżbietanki pracowały w zakrystii oraz wypiekały hostie i opłatki. Klasztor znacznie ucierpiał pod koniec działań wojennych. W styczniu 1945 roku kwaterowali w nim żołnierze Wehrmachtu. Siostry powróciły do Gorzyc w maju 1946 roku po odbudowie obiektu. Dwa lata później kaplica klasztorna otrzymała wezwanie [[Św. Michał Archanioł|św. Michała Archanioła]]. W latach 1905-2003 w gorzyckim konwencie przebywało 48 Elżbietanek. Wśród nich było: 14 przełożonych, 10 zakrystianek, 10 katechetek, 5 organistek. | W okresie międzywojennym oprócz opieki nad potrzebującymi siostry prowadziły szkołę szycia i robót ręcznych, a w 1938 roku zamierzały otworzyć ochronkę. Realizację tego ostatniego przedsięwzięcia uniemożliwił wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji Elżbietanki pracowały w zakrystii oraz wypiekały hostie i opłatki. Klasztor znacznie ucierpiał pod koniec działań wojennych. W styczniu 1945 roku kwaterowali w nim żołnierze Wehrmachtu. Siostry powróciły do Gorzyc w maju 1946 roku po odbudowie obiektu. Dwa lata później kaplica klasztorna otrzymała wezwanie [[Św. Michał Archanioł|św. Michała Archanioła]]. W latach 1905-2003 w gorzyckim konwencie przebywało 48 Elżbietanek. Wśród nich było: 14 przełożonych, 10 zakrystianek, 10 katechetek, 5 organistek. | ||
== Bibliografia== | == Bibliografia== | ||
H.Olszar, 100 lat pobytu Sióstr Elżbietanek w Gorzycach 1905-2005, Gorzyce 2005, s.7-13; Tenże, Proboszczowie parafii św. Anioła Stróża w Gorzycach Śląskich. Przyczynek do historii kościoła katowickiego, SSHT 2010, nr 43, z.2, s.430-431 | H. Olszar, 100 lat pobytu Sióstr Elżbietanek w Gorzycach 1905-2005, Gorzyce 2005, s. 7-13; Tenże, Proboszczowie parafii św. Anioła Stróża w Gorzycach Śląskich. Przyczynek do historii kościoła katowickiego, SSHT 2010, nr 43, z. 2, s. 430-431 | ||
[[Kategoria:Elżbietanki|Gorzyce]] | [[Kategoria:Elżbietanki|Gorzyce]] | ||
Aktualna wersja na dzień 22:53, 8 lip 2019
Klasztor Sióstr Elżbietanek w Gorzycach
Konwent Elżbietanek w Gorzycach powstał w 1905 roku z inicjatywy siostry przełożonej Marii Melchiory Klammt, proboszcza ks. Pawła Hadamczika i właściciela miejscowości hr. Edwarda Karola Oppersdorffa. Jego działalność była wspomagana przez powstałą rok później fundację Pogotowie Hrabiego Edwarda Karola Oppersdorffa, dysponującą kapitałem 28 tys. marek. Jako pierwsze do Gorzyc przybyły: Casparia Biela (przełożona), Geralda Pawłowska, Eustachia Kuczera. Siostry zajęły się przede wszystkim opieką nad osobami starszymi, ubogimi, chorymi. W marcu 1907 roku proboszcz za 4200 marek zakupił 4,5 morgi gruntu, z których 3,5 morgi w 1914 roku odsprzedał Elżbietankom. Na parceli znajdował się ponadto budynek mieszkalny, obok którego w 1930 roku została postawiona stodoła. W październiku 1932 roku zakonnice nabyły prawo własności tejże nieruchomości. W okresie międzywojennym oprócz opieki nad potrzebującymi siostry prowadziły szkołę szycia i robót ręcznych, a w 1938 roku zamierzały otworzyć ochronkę. Realizację tego ostatniego przedsięwzięcia uniemożliwił wybuch II wojny światowej. Podczas okupacji Elżbietanki pracowały w zakrystii oraz wypiekały hostie i opłatki. Klasztor znacznie ucierpiał pod koniec działań wojennych. W styczniu 1945 roku kwaterowali w nim żołnierze Wehrmachtu. Siostry powróciły do Gorzyc w maju 1946 roku po odbudowie obiektu. Dwa lata później kaplica klasztorna otrzymała wezwanie św. Michała Archanioła. W latach 1905-2003 w gorzyckim konwencie przebywało 48 Elżbietanek. Wśród nich było: 14 przełożonych, 10 zakrystianek, 10 katechetek, 5 organistek.
Bibliografia
H. Olszar, 100 lat pobytu Sióstr Elżbietanek w Gorzycach 1905-2005, Gorzyce 2005, s. 7-13; Tenże, Proboszczowie parafii św. Anioła Stróża w Gorzycach Śląskich. Przyczynek do historii kościoła katowickiego, SSHT 2010, nr 43, z. 2, s. 430-431