Cmentarz - Lyski: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
(dr)
Linia 2: Linia 2:
[[Plik:Lyski cmentarz2.jpg|right|thumb]]
[[Plik:Lyski cmentarz2.jpg|right|thumb]]


Stary cmentarz w Lyskach prawdopodobnie założono już w XIV wieku. Zajmuje on powierzchnię 0.4 ha. Nekropolia została uporządkowana w XVII wieku. W jej centrum stał drewniany kościół z 1672 roku. Świątynię rozebrano w 1907 roku. Obecnie w części centralnej cmentarza mieści się murowana kaplica cmentarna ufundowana przez [[Fundacja Polednika w Lyskach|Józefa Benedykta Połednika]], jako grobowiec rodzinny. Została wybudowana w połowie XIX wieku w stylu neogotyckim. Jej poświęcenia zaś 19 marca 1850 dokonał ks. Andrzej Bierniak, proboszcz w [[Parafia św. Małgorzaty Dziewicy i Męczennicy w Lyskach|Lyskach]]. Kaplica posiada drzwi i okna zamknięte łukowo; w narożnikach lizeny zwieńczone sterczynami. Znajdował się tutaj ołtarz, przy którym sprawowano eucharystię. Kaplica znacznie ucierpiała podczas II wojny światowej. Odbudowano ją w 1958 roku już jako kaplicę cmentarną.
Stary cmentarz w Lyskach prawdopodobnie założono już w XIV wieku. Zajmuje on powierzchnię 0,4 ha. Nekropolia została uporządkowana w XVII wieku. W jej centrum stał drewniany kościół z 1672 roku, którego rozebrano w 1907 roku. Obecnie w części centralnej cmentarza mieści się murowana kaplica cmentarna ufundowana przez [[Fundacja Polednika w Lyskach|Józefa Benedykta Połednika]], jako grobowiec rodzinny. Została wybudowana w połowie XIX wieku w stylu neogotyckim, a  poświęcona 19 marca 1850 przez ks. Andrzeja Bierniaka, proboszcza w [[Parafia św. Małgorzaty Dziewicy i Męczennicy w Lyskach|Lyskach]]. Kaplica posiada drzwi i okna zamknięte łukowo; w narożnikach lizeny zwieńczone sterczynami. Znajdował się tutaj ołtarz, przy którym sprawowano msze święte. Kaplica znacznie ucierpiała podczas II wojny światowej. Odbudowano ją w 1958 roku już jako kaplicę cmentarną.


Wokół kaplicy - na niewielkim cmentarzu - grzebano zmarłych z Domu dla Ubogich. W jej podziemiach zaś spoczęli Józef Benedykt Połednik, jego żona Ewa Ernestyna i ich syn Edward. Na starym cmentarzu znajduje się wiele zabytkowych nagrobków z XIX i pierwszej połowy XX wieku; bogato rzeźbionych, otoczonych misternymi, kutymi płotkami. Wśród nich wyróżnia się nagrobek postawiony w miejscu spoczynku matki [[Godula Karol|Karola Goduli]] mający kształt wykonanej z piaskowca trójkątnej kolumny w style empire. Na płycie nagrobnej znajduje się relief przedstawiający pelikana własną krwią karmiącego młode - symbol matczynej miłości. Stary cmentarz zamknięto w 1914 roku. W centrum nowej nekropolii mieści się okazała Grupa Ukrzyżowania z 1914 roku. Znajduje się tu także grób wojenny upamiętniający powstańców śląskich i pomordowanych w obozach koncentracyjnych - '' Dla Ciebie Polsko i dla Twojej chwały oddali swoje życie synowie Lysek i okolicy. Pozostaną na zawsze w naszej pamięci''.
Wokół kaplicy - na niewielkim cmentarzu - grzebano zmarłych z Domu dla Ubogich. W jej podziemiach zaś spoczęli Józef Benedykt Połednik, jego żona Ewa Ernestyna i ich syn Edward. Na starym cmentarzu znajduje się wiele zabytkowych nagrobków z XIX i pierwszej połowy XX wieku, bogato rzeźbionych, otoczonych misternymi, kutymi płotkami. Wśród nich wyróżnia się nagrobek postawiony w miejscu spoczynku matki [[Godula Karol|Karola Goduli]] mający kształt wykonanej z piaskowca trójkątnej kolumny w style empire. Na płycie nagrobnej znajduje się relief przedstawiający pelikana własną krwią karmiącego młode - symbol matczynej miłości. Stary cmentarz zamknięto w 1914 roku. W centrum nowej nekropolii mieści się okazała Grupa Ukrzyżowania z 1914 roku. Znajduje się tu także grób wojenny upamiętniający [[Powstania Śląskie|powstańców śląskich]] i pomordowanych w obozach koncentracyjnych: '' Dla Ciebie Polsko i dla Twojej chwały oddali swoje życie synowie Lysek i okolicy. Pozostaną na zawsze w naszej pamięci''.
== Bibliografia ==
== Bibliografia ==
A. Żukowski, A. Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s. 177.
A. Żukowski, A. Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s. 177.
{{Cmentarz}}
{{Cmentarz}}
[[Kategoria:Cmentarz - L]]
[[Kategoria:Cmentarz - L]]

Wersja z 13:46, 3 lis 2019

Lyski cmentarz1.jpg
Lyski cmentarz2.jpg

Stary cmentarz w Lyskach prawdopodobnie założono już w XIV wieku. Zajmuje on powierzchnię 0,4 ha. Nekropolia została uporządkowana w XVII wieku. W jej centrum stał drewniany kościół z 1672 roku, którego rozebrano w 1907 roku. Obecnie w części centralnej cmentarza mieści się murowana kaplica cmentarna ufundowana przez Józefa Benedykta Połednika, jako grobowiec rodzinny. Została wybudowana w połowie XIX wieku w stylu neogotyckim, a poświęcona 19 marca 1850 przez ks. Andrzeja Bierniaka, proboszcza w Lyskach. Kaplica posiada drzwi i okna zamknięte łukowo; w narożnikach lizeny zwieńczone sterczynami. Znajdował się tutaj ołtarz, przy którym sprawowano msze święte. Kaplica znacznie ucierpiała podczas II wojny światowej. Odbudowano ją w 1958 roku już jako kaplicę cmentarną.

Wokół kaplicy - na niewielkim cmentarzu - grzebano zmarłych z Domu dla Ubogich. W jej podziemiach zaś spoczęli Józef Benedykt Połednik, jego żona Ewa Ernestyna i ich syn Edward. Na starym cmentarzu znajduje się wiele zabytkowych nagrobków z XIX i pierwszej połowy XX wieku, bogato rzeźbionych, otoczonych misternymi, kutymi płotkami. Wśród nich wyróżnia się nagrobek postawiony w miejscu spoczynku matki Karola Goduli mający kształt wykonanej z piaskowca trójkątnej kolumny w style empire. Na płycie nagrobnej znajduje się relief przedstawiający pelikana własną krwią karmiącego młode - symbol matczynej miłości. Stary cmentarz zamknięto w 1914 roku. W centrum nowej nekropolii mieści się okazała Grupa Ukrzyżowania z 1914 roku. Znajduje się tu także grób wojenny upamiętniający powstańców śląskich i pomordowanych w obozach koncentracyjnych: Dla Ciebie Polsko i dla Twojej chwały oddali swoje życie synowie Lysek i okolicy. Pozostaną na zawsze w naszej pamięci.

Bibliografia

A. Żukowski, A. Matuszczyk-Kotulska, Szlakami Zielonego Śląska 2, Czerwionka-Leszczyny 2008, s. 177.