Chudoba Walenty: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Walenty | ==Chudoba Walenty OFM (1908-1965), imię zakonne Norbert, proboszcz w Panewnikach == | ||
Urodził się 13 lutego 1908 | Urodził się 13 lutego 1908 w Knurowie w rodzinie Pawła i Marii z domu Jonda. Uczył się w gimnazjum w Gliwicach, Rybniku i Katowicach. Do zakonu wstąpił bardzo wcześnie. Nowicjat rozpoczął 16 sierpnia 1924 w Wieluniu i przyjął imię zakonne Norbert. Profesję czasową złożył 20 sierpnia 1925 na ręce [[Porada Emil|o. Michała Porady]], miejscowego gwardiana. Następnie rozpoczął studia seminaryjne w studium prowincji. Profesję wieczystą złożył 3 marca 1929. Święcenia kapłańskie przyjął 5 maja 1932 w Panewnikach z rąk [[Adamski Stanisław|bpa Stanisława Adamskiego]]. | ||
Po święceniach został nauczycielem języka polskiego w Niższym Seminarium w Kobylinie oraz jego prefektem, a przez rok był rektorem. W 1937 roku skierowano go do Warszawy na studia dziennikarskie do Wyższej Szkoły Dziennikarskiej. Zamieszkał w warszawskim konwikcie teologicznym. Wybuch wojny przerwał mu studia. Cały czas wojenny spędził w klasztorze w Rybniku, gdzie od 1941 roku był wikariuszem parafialnym. Po zakończeniu wojny został skierowany 9 sierpnia 1945 do Panewnik i tam powierzono mu funkcję administratora parafii. Jako proboszcz był gorliwym duszpasterzem dbającym o dzieci, młodzież, małżonków, starszych i chorych. Był wytrawnym kaznodzieją. Oprócz parafii głosił rekolekcje, konferencje i kazania poza nią.Przez cały czas katechizował młodzież licealną. Organizował często pielgrzymki do sanktuariów maryjnych, szczególnie do [[Kalwaria Zebrzydowska|Kalwarii Zebrzydowskiej]] i [[Jasna Góra|Częstochowy]]. Sprowadził do Panewnik z [[Fatima|Fatimy]] figurę Matki Bożej Fatimskiej i on to rozpropagował Jej kult. Szczególną pamiątkę zostawił po sobie na panewnickiej Kalwarii podejmując budowę piętnastu stacji różańcowych. Zainicjował obchody kalwaryjskie i różańcowe. Dbał o stan materialny całej Kalwarii, kaplic i zadrzewienia. Udzielał się w całej prowincji i w latach 1947-1953 był definitorem prowincjalnym. W 1965 roku odbył pielgrzymkę do największych sanktuariów maryjnych Europy i do Ziemi Świętej. W drodze powrotnej przez Wiedeń nagle poważnie zachorował. Wcześniej dotarła do niego wiadomość o odwołaniu go z urzędu panewnickiego proboszcza i skierowaniu do klasztoru we Wronkach. | Po święceniach został nauczycielem języka polskiego w Niższym Seminarium w Kobylinie oraz jego prefektem, a przez rok był rektorem. W 1937 roku skierowano go do Warszawy na studia dziennikarskie do Wyższej Szkoły Dziennikarskiej. Zamieszkał w warszawskim konwikcie teologicznym. Wybuch wojny przerwał mu studia. Cały czas wojenny spędził w [[Parafia św. Józefa Robotnika w Rybniku| klasztorze w Rybniku]], gdzie od 1941 roku był wikariuszem parafialnym. Po zakończeniu wojny został skierowany 9 sierpnia 1945 do [[Franciszkanie - Panewniki|Panewnik]] i tam powierzono mu funkcję administratora [[Parafia Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Panewnikach|parafii Św. Ludwika Króla]]. Jako proboszcz był gorliwym duszpasterzem dbającym o dzieci, młodzież, małżonków, starszych i chorych. Był wytrawnym kaznodzieją. Oprócz parafii głosił rekolekcje, konferencje i kazania poza nią. Przez cały czas katechizował młodzież licealną. Organizował często pielgrzymki do sanktuariów maryjnych, szczególnie do [[Kalwaria Zebrzydowska|Kalwarii Zebrzydowskiej]] i [[Jasna Góra|Częstochowy]]. Sprowadził do Panewnik z [[Fatima|Fatimy]] figurę Matki Bożej Fatimskiej i on to rozpropagował Jej kult. Szczególną pamiątkę zostawił po sobie na [[Kalwaria w Panewnikach|panewnickiej Kalwarii]] podejmując budowę piętnastu stacji różańcowych. Zainicjował obchody kalwaryjskie i [[Różaniec Święty|różańcowe]]. Dbał o stan materialny całej Kalwarii, kaplic i zadrzewienia. Udzielał się w całej prowincji i w latach 1947-1953 był definitorem prowincjalnym. W 1965 roku odbył pielgrzymkę do największych sanktuariów maryjnych Europy i do Ziemi Świętej. W drodze powrotnej przez Wiedeń nagle poważnie zachorował. Wcześniej dotarła do niego wiadomość o odwołaniu go z urzędu panewnickiego proboszcza i skierowaniu do klasztoru we Wronkach. | ||
O. Norbert zmarł 16 września 1965 w wiedeńskim szpitalu sióstr franciszkanek. Został pochowany na cmentarzu zakonnym w Maria Lanzendorf. Kronikarz zapisał,że | O. Norbert zmarł 16 września 1965 w wiedeńskim szpitalu sióstr franciszkanek. Został pochowany na cmentarzu zakonnym w Maria Lanzendorf. Symboliczny grób znajduje się w kwaterze ojców franciszkanów na [[Cmentarz - Ligota|cmentarzu panewnickim w Ligocie]] (razem ze zmarłymi proboszczami parafii). | ||
Kronikarz zapisał, że ojciec Norbert był wzorem zakonnika, pełnym zapału i niegasnącej energii. Miał zwyczaj codziennie, późnym wieczorem chodzić do klasztornego oratorium, aby modlić się po trudach całego dnia. Miał duszę artysty, oddawał się muzyce i malarstwu, a także pisał wiersze. | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Patrz: [http://prowincja.panewniki.pl/ | Patrz: [http://prowincja.panewniki.pl/osoba,s,94,sub2.html] | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Biografie - C]] | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | |||
[[Kategoria:Franciszkanie]] | [[Kategoria:Franciszkanie]] | ||
[[Kategoria: | [[Kategoria:Budowniczy]] | ||
Aktualna wersja na dzień 21:57, 6 cze 2023
Chudoba Walenty OFM (1908-1965), imię zakonne Norbert, proboszcz w Panewnikach
Urodził się 13 lutego 1908 w Knurowie w rodzinie Pawła i Marii z domu Jonda. Uczył się w gimnazjum w Gliwicach, Rybniku i Katowicach. Do zakonu wstąpił bardzo wcześnie. Nowicjat rozpoczął 16 sierpnia 1924 w Wieluniu i przyjął imię zakonne Norbert. Profesję czasową złożył 20 sierpnia 1925 na ręce o. Michała Porady, miejscowego gwardiana. Następnie rozpoczął studia seminaryjne w studium prowincji. Profesję wieczystą złożył 3 marca 1929. Święcenia kapłańskie przyjął 5 maja 1932 w Panewnikach z rąk bpa Stanisława Adamskiego.
Po święceniach został nauczycielem języka polskiego w Niższym Seminarium w Kobylinie oraz jego prefektem, a przez rok był rektorem. W 1937 roku skierowano go do Warszawy na studia dziennikarskie do Wyższej Szkoły Dziennikarskiej. Zamieszkał w warszawskim konwikcie teologicznym. Wybuch wojny przerwał mu studia. Cały czas wojenny spędził w klasztorze w Rybniku, gdzie od 1941 roku był wikariuszem parafialnym. Po zakończeniu wojny został skierowany 9 sierpnia 1945 do Panewnik i tam powierzono mu funkcję administratora parafii Św. Ludwika Króla. Jako proboszcz był gorliwym duszpasterzem dbającym o dzieci, młodzież, małżonków, starszych i chorych. Był wytrawnym kaznodzieją. Oprócz parafii głosił rekolekcje, konferencje i kazania poza nią. Przez cały czas katechizował młodzież licealną. Organizował często pielgrzymki do sanktuariów maryjnych, szczególnie do Kalwarii Zebrzydowskiej i Częstochowy. Sprowadził do Panewnik z Fatimy figurę Matki Bożej Fatimskiej i on to rozpropagował Jej kult. Szczególną pamiątkę zostawił po sobie na panewnickiej Kalwarii podejmując budowę piętnastu stacji różańcowych. Zainicjował obchody kalwaryjskie i różańcowe. Dbał o stan materialny całej Kalwarii, kaplic i zadrzewienia. Udzielał się w całej prowincji i w latach 1947-1953 był definitorem prowincjalnym. W 1965 roku odbył pielgrzymkę do największych sanktuariów maryjnych Europy i do Ziemi Świętej. W drodze powrotnej przez Wiedeń nagle poważnie zachorował. Wcześniej dotarła do niego wiadomość o odwołaniu go z urzędu panewnickiego proboszcza i skierowaniu do klasztoru we Wronkach.
O. Norbert zmarł 16 września 1965 w wiedeńskim szpitalu sióstr franciszkanek. Został pochowany na cmentarzu zakonnym w Maria Lanzendorf. Symboliczny grób znajduje się w kwaterze ojców franciszkanów na cmentarzu panewnickim w Ligocie (razem ze zmarłymi proboszczami parafii).
Kronikarz zapisał, że ojciec Norbert był wzorem zakonnika, pełnym zapału i niegasnącej energii. Miał zwyczaj codziennie, późnym wieczorem chodzić do klasztornego oratorium, aby modlić się po trudach całego dnia. Miał duszę artysty, oddawał się muzyce i malarstwu, a także pisał wiersze.
Bibliografia
Patrz: [1]
| |||||