Bł. Michał Kozal

Urodził się 25 września 1893 w miejscowości Nowy Folwark k. Krotoszyna (Wielkopolska). Był najmłodszym synem rolników Jana i Marianny. Rodzice wychowywali swe dzieci w duchu chrześcijańskim i patriotycznym. Michał, uczęszczając do gimnazjum w Krotoszynie, należał do patriotycznego Towarzystwa Tomasza Zahna; aktywnie też uczestniczył w życiu religijnym krotoszyńskiej parafii. W 1914 roku, po ukończeniu gimnazjum, wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Studia seminaryjne przypadły na okres I wojny światowej. Ostatni rok, kurs praktyczny, odbył w Seminarium Gnieźnieńskim. 23 lutego 1918, w katedrze gnieźnieńskiej, otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w Pobiedziskach i Krostkowie oraz jako prefekt w Żeńskim Gimnazjum Humanistycznym w Bydgoszczy. Wszędzie wykazywał wielką gorliwość duszpasterską, wpajając swym uczniom i uczennicom przywiązanie do Kościoła i Ojczyzny. Jego szczególne zdolności i gorliwość sprawiły, że w 1927 roku abp gnieźnieński August Hlond mianował go ojcem duchownym w Seminarium Metropolitalnym w Gnieźnie. W 1939 roku został mianowany rektorem Seminarium Gnieźnieńskiego, mimo iż nie posiadał wykształcenia uniwersyteckiego ani cenzusu naukowego. Jako rektor i wychowawca wymagał od kleryków bezwzględnego przestrzegania regulaminu w myśl reguły: "serva ordinem et ordo te servabit". 12 czerwca 1939 papież Pius XI mianował ks. Michała Kozala biskupem pomocniczym we Włocławku.

7 listopada 1939 został aresztowany przez Niemców. Był więźniem wielu obozów, m.in. w Inowrocławiu, Poznaniu, Berlinie, Halle, Weimarze, Norymberdze). W lipcu 1941 roku trafił do bloku 28 w obozie koncentracyjnym w Dachau. W obozie biskup Michał Kozal wyróżniał się szczególną powagą, niezmąconym spokojem i opanowaniem. Wskutek tego był szykanowany ze strony władz obozowych: bity, poniewierany, obciążany nadmierną pracą. Według oficjalnego komunikatu obozowego bp Kozal zmarł 26 stycznia 1943 na tyfus. Przyczyną śmierci mogło być również zapalenie ucha środkowego lub zapalenie płuc, albo śmiertelny zastrzyk benzyny lub fenolu. Ciało męczennika zostało spalone w krematorium. Proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1964 roku we Włocławku z inicjatywy biskupa Antoniego Pawłowskiego. Zakończył się on uroczystą beatyfikacją, której dokonał, 14 czerwca 1987, papież Jan Paweł II na placu przed Pałacem Kultury i Nauki w Warszawie.

• Wspomnienie liturgiczne - 14 czerwca

Bibliografia

T. Bojarska, Cierniowa mitra, Warszawa 1969; W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998.