Bł. Michał Kozal

Z e-ncyklopedia

Bł. Michał Kozal (1893-1943), biskup, męczennik

Urodził się 25 września 1893 w miejscowości Nowy Folwark k. Krotoszyna (Wielkopolska). Był najmłodszym synem Jana i Marianny. Jego rodzice utrzymywali się z pracy na roli. Swoje dzieci wychowywali w duchu chrześcijańskim i patriotycznym. Michał, uczęszczając do gimnazjum w Krotoszynie, należał do patriotycznego Towarzystwa Tomasza Zahna; aktywnie też uczestniczył w życiu religijnym miejscowej parafii. W 1914 roku po ukończeniu gimnazjum wstąpił do Seminarium Duchownego w Poznaniu. Jego studia seminaryjne przypadły na okres I wojny światowej. Kurs praktyczny na ostatnim roku odbył w Seminarium Gnieźnieńskim. Święcenia kapłańskie przyjął 23 lutego 1918 w katedrze gnieźnieńskiej. Pracował jako wikariusz w Pobiedziskach i Krostkowie oraz jako prefekt w Żeńskim Gimnazjum Humanistycznym w Bydgoszczy. Wszędzie wykazywał wielką gorliwość duszpasterską, wpajając swym uczniom i uczennicom przywiązanie do Kościoła i Ojczyzny. Te cechy sprawiły, że w 1927 roku abp gnieźnieński August Hlond mianował go ojcem duchownym w Seminarium Metropolitalnym w Gnieźnie. W 1939 roku otrzymał nominację na rektora Seminarium Gnieźnieńskiego, mimo iż nie posiadał wykształcenia uniwersyteckiego ani cenzusu naukowego. Jako rektor i wychowawca wymagał od kleryków bezwzględnego przestrzegania regulaminu w myśl reguły: serva ordinem et ordo te servabit. 12 czerwca 1939 papież Pius XI mianował ks. Michała Kozala biskupem pomocniczym we Włocławku.

7 listopada 1939 został aresztowany przez Niemców. Był więźniem wielu obozów, m.in. w Inowrocławiu, Poznaniu, Berlinie, Halle, Weimarze, Norymberdze. W lipcu 1941 roku trafił do bloku 28 w obozie koncentracyjnym w Dachau. Biskup Michał Kozal wyróżniał się tutaj szczególną powagą, niezmąconym spokojem i opanowaniem. Dlatego był szykanowany przez władze obozowe – był bity, poniewierany, obciążany nadmierną pracą. Według oficjalnego komunikatu obozowego bp Kozal zmarł na tyfus 26 stycznia 1943. Przyczyną śmierci mogło być również zapalenie ucha środkowego lub zapalenie płuc, albo śmiertelny zastrzyk benzyny lub fenolu. Ciało męczennika zostało spalone w krematorium. Z inicjatywy bpa Antoniego Pawłowskiego proces beatyfikacyjny rozpoczął się w 1964 roku we Włocławku. Zakończył się zaś uroczystą beatyfikacją, której 14 czerwca 1987 w Warszawie dokonał papież Jan Paweł II .

  • Wspomnienie liturgiczne przypada 14 czerwca.

Bibliografia

T. Bojarska, Cierniowa mitra, Warszawa 1969; W. Zaleski, Święci na każdy dzień, Warszawa 1998.