Żywy Różaniec: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Stowarzyszenie Żywego Różańca zostało założone przez [[Jaricot Paulina|Paulinę Jaricot]] (1799–1862) w Lyonie w 1826 roku. Zasadą uczestnictwa w Żywym Różańcu jest codzienne odmówienie jednej dziesiątki [[Różaniec Święty|różańca]]. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później '' żywymi różami''. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. | Stowarzyszenie Żywego Różańca zostało założone przez [[Jaricot Paulina|Paulinę Jaricot]] (1799–1862) w Lyonie w 1826 roku. Zasadą uczestnictwa w Żywym Różańcu jest codzienne odmówienie jednej dziesiątki [[Różaniec Święty|różańca]]. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później '' żywymi różami''. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec. | ||
Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według | Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dzieło Pauliny Jaricot poparł generał dominikanów, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej [[Bractwo Różańcowe|Bractwa Różańcowe]] i Różaniec Wieczysty. [[Grzegorz XVI|Papież Grzegorz XVI]] w liście apostolskim '' Benedicentes '' z dnia 27 stycznia 1832 aprobował stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie. W XIX wieku, w większości [[Parafia|parafii]] górnośląskich był obecny Żywy Różaniec i trwa do dziś. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Aktualna wersja na dzień 22:28, 1 paź 2021
Stowarzyszenie Żywego Różańca zostało założone przez Paulinę Jaricot (1799–1862) w Lyonie w 1826 roku. Zasadą uczestnictwa w Żywym Różańcu jest codzienne odmówienie jednej dziesiątki różańca. Paulina Jaricot zaczęła organizować piętnastoosobowe grupy, nazwane później żywymi różami. Każda z osób tworzących piętnastkę zobowiązywała się do odmawiania jednej tajemnicy, czyli wszyscy razem odmawiają codziennie cały różaniec.
Celem Stowarzyszenia Żywego Różańca jest według założycielki wspieranie modlitwą, ofiarą duchową i materialną działań misyjnych Kościoła. Dzieło Pauliny Jaricot poparł generał dominikanów, który przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do dominikańskiej Rodziny Różańcowej, obejmującej Bractwa Różańcowe i Różaniec Wieczysty. Papież Grzegorz XVI w liście apostolskim Benedicentes z dnia 27 stycznia 1832 aprobował stowarzyszenie. Żywy Różaniec w krótkim czasie rozprzestrzenił się w całej Francji, a następnie na świecie. W XIX wieku, w większości parafii górnośląskich był obecny Żywy Różaniec i trwa do dziś.
Bibliografia
Opracowanie własne, JM