Jaricot Paulina

Z e-ncyklopedia

Jaricot Pauline (1799-1862)

Jaricot Paulina.jpg

Urodziła się 22 lipca 1799 w Lyonie w rodzinie Antoine i Jeanne z d. Lattier. Jej rodzice byli zamożnymi handlarzami jedwabiu. Pauline miała sześcioro rodzeństwa. Rodzinę Jaricot cechowało głębokie przywiązanie do wiary katolickiej. Jako dziecko towarzyszyła rodzicom w spełnianiu praktyk religijnych. W wieku 10 lat rozpoczęła naukę w prywatnej katolickiej szkole z internatem w Fourvière (wzgórze górujące nad Lyonem, gdzie w 1872 roku wybudowano bazylikę Matki Bożej). 16 kwietnia 1812 przystąpiła do I Komunii św. W wieku dorastania prowadząc beztroskie i światowe życie przeżyła kryzys wiary. W niedzielę palmową 1816 roku, w lyońskim kościele St. Nizier, słuchając kazania o zgubie próżnego życia przeżyła nawrócenie. Postanowiła poświęcić swoje życie Bogu żyjąc jako osoba świecka. 25 grudnia 1816 złożyła śluby czystości w kaplicy Matki Bożej na wzgórzu Fourvière.

Począwszy od 1817 roku gromadziła na modlitwie robotników z lyońskich zakładów jedwabiu. W 1818 roku udzieliła pomocy materialnej misjonarzom udającym się z Paryża (Saint Sulpice) na misje do Chin. Rok później, w 1819 roku, założyła w Lyonie organizację której celem była zbiórka funduszy na działalność katolickich misji zagranicznych. Jej członkowie tworzyli 10-osobowe grupy których celem było wsparcie modlitewne i materialne misji katolickich w świecie oraz podniesienie świadomości w społeczeństwie nt. potrzeby i działalności misji. Działalność ta dała początek, założonemu oficjalnie 3 maja 1822 w Lyonie Dziełu Rozkrzewiania Wiary. W 1922 roku jego siedziba została przeniesiona do Rzymu.

W 1826 roku, celem walki z zeświecczeniem i ateizmem rozprzestrzeniającym się we Francji, Pauline Jaricot założyła ruch Żywego Różańca. W jego skład wchodziły grupy tzw. róże składające się z 15 osób (po dodaniu przez papieża Jana Pawła II pięć Tajemnic Światła grupy liczą dwadzieścia osób). Za wskazaniem „zelatora” lub „zelatorki” (kierownika grupy) każdy z jej członków zobowiązywał się do rozważania przez miesiąc jednej tajemnicy różańcowej. W 1831 roku papież Grzegorz XVI oficjalnie zatwierdził ruch Żywego Różańca. W 1862 roku w samej Francji do róż różańcowych należało około 2,250 mln. członków.

W latach 40. XIX wieku zaangażowało się w powstanie i działalność założonego w 1843 roku przez bpa Charles Forbin-Janson Dzieła Świętego Dziecięctwa (znane dziś pod nazwą Papieskie Dzieło Misyjne Dzieci).

W tym samym czasie Pauline Jaricot postanowiła prowadzić akcję ewangelizacyjną wśród robotników. W tym celu, w 1845 roku, przeznaczyła całą swoją fortunę (700 tys. franków) na zakup w pobliżu Apt (Vaucluse) fabryki wraz z osiedlem robotniczym, szkołą i kaplicą. Jej zarządzanie powierzyła, jak się okazało, osobom nieuczciwym. W maju 1846 roku fabryka popadła w ruinę, a Pauline Jaricot straciła cały swój dobytek i aż do śmierci żyła w nędzy.

Zmarła 9 stycznia 1862 w Lyonie.

Bibliografia

Jaricot P., Écrit spirituel, Paris 2005; tegoż., Pauline Jaricot t'invite à la prière du coeur..., Lyon 2005 ; Jaricot P-M., Fondatrice de la Propagation de la foi et du Rosaire vivant, Abbeville 1898., Gadille J., Prier 15 jours avec Pauline-Marie Jaricot, Montrouge 2005.