Śliwka Jan

Śliwka Jan (1887-1950), proboszcz w Chwałowicach

Urodził się 31 stycznia 1887 w Gliwicach w rodzinie właściciela gospodarstwa rolnego Ludwika oraz Barbary z d. Sznapek. Młodszy brat Emila. Uczęszczał do gimnazjów w Gliwicach i Strzelcach Opolskich. W ostatnim z nich 19 marca 1912 uzyskał świadectwo dojrzałości. Od 25 kwietnia 1912 do 10 maja 1916 studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego, z przerwą w 1915 roku z powodu zaciągnięcia do służby wojskowej. Święcenia kapłańskie przyjął 25 czerwca 1916 we Wrocławiu z rąk kard. A. Bertrama.

Jego pierwszą placówką jako wikarego były Ziemięcice, w których rozpoczął pracę 25 września 1916. W następnych latach w tym samym charakterze pracował jeszcze w Oleśnie (od 23 stycznia 1919), Janowie k. Mysłowic (od 8 września 1919) i Mikołowie (od 1924 roku). 23 września 1924 zdał egzamin proboszczowski, a 11 maja 1926 otrzymał dekret administratora parafii w Chwałowicach. Tutaj też 9 sierpnia tegoż roku został proboszczem.

Gdy obejmował parafię chwałowicką funkcję kościoła pełniła przydrożna kapliczka. O mieszkanie zaś dla proboszcza znajdujące się w nowym budynku szkolnym, toczyła się walka z kierownikiem szkoły. W pierwszym, więc rzędzie ks. Śliwka zabrał się do budowy kościoła, którego poświęcenie odbyło się w październiku 1928 roku. W dwa lata później została zbudowana plebania. W 1929 roku ks. Śliwka otrzymał odznaczenie Pro Ecclesia et Pontifice.

Nazwisko ks. Śliwki znalazło się w osławionej księdze gończej, czyli Sonderfahndungsbuch Polen - wykazie Polaków uznanych za wrogów Niemiec i przeznaczonych do eksterminacji. 1 września 1939 wraz ze swoją siostrą wybrał ucieczkę na wschód. Kupioną po drodze furmanką przeprawił się przez Puszczę Sandomierską, w towarzystwie ponoć ks. H. Bednorza, ale już wkrótce potem musiał zawrócić pod naporem Armii Czerwonej. Idąc z wojskiem polskim trafił do Częstochowy. Stamtąd, poważnie wycieńczonego ucieczką zabrał pewien przygodnie napotkany proboszcz z Ząbkowic i odstąpił mu starą organistówkę, gdzie ks. Śliwka mieszkał przez kilka lat, dopóki nie został wytropiony przez Niemców. Wezwania na gestapo i przesłuchania oraz ciągła obawa przed zdekonspirowaniem zrujnowały zupełnie jego zdrowie. W kwietniu 1945 roku doznał paraliżu.

Po zakończeniu działań wojennych nie mógł objąć dawnego stanowiska chwałowickiego proboszcza, gdyż było ono od kwietnia 1941 roku zajęte przez ks. Engelberta Październego. Zresztą nie pozwalał mu na to stan jego zdrowia. Ks. Śliwka wynajął prywatne mieszkanie w pobliskim Rybniku i tam wraz z siostrą zamieszkał od czerwca 1945 roku, żywiąc ciągle nadzieję, iż uda mu się wrócić do swoich parafian. Zmarł 20 stycznia 1950. Pochowany został w Chwałowicach.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Jana Śliwki; WD 1926, nr 9, s. 63; 1926, nr 11, s. 72; 1928, nr 7, s. 50; 1953, nr 3-4, s. 43; 1957, nr 1-2, s. 27; P. Porwoł, Śliwka Jan (hasło), [w:] Słownik biograficzny, s.429-430; A. Mrowiec, Z dziejów okupacji hitlerowskiej w Rybnickiem, Katowice 1958, s. 32; Schematyzm 1923-1947; E. Wichura-Zajdel, Z dziejów duchowieństwa śląskiego w czasie wojny 1939-1945, Warszawa 1968, s. 160; W. Klinger, Z dziejów parafii Olesno, Opole 2006, s. 128; L. Musiolik, Rybniczanie. Słownik biograficzny, Rybnik 2000, s. 178.