Wolnik Bruno: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 11 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== Wolnik Bruno SJ (1882-1960), misjonarz == | == Wolnik Bruno SJ (1882-1960), misjonarz == | ||
[[Plik:WolnikBruno.jpg|150px|left]] | [[Plik:WolnikBruno.jpg|150px|left|thumb]] | ||
Urodził się 6 października 1882 w Bieńkowicach k. Raciborza | Urodził się 6 października 1882 w Bieńkowicach k. Raciborza w rodzinie Pawła i Ewy z d. Piela. Studiował filozofię w Nowym Sączu (1908-1910) i teologię w Krakowie (1910-1914). W latach 1911-1913 był współpracownikiem "Przeglądu Powszechnego" . Podczas I wojny światowej był kapelanem wojskowym (1915-1919), a po zakończeniu wojny wicerektorem i rektorem w Krakowie (1920-1925). W 1925 roku został posłany na misje do Rodezji Północnej. | ||
Przybył do Rodezji w 1923 roku wraz grupą misjonarzy. Mieli zadanie otworzyć nową stację misyjną w przemysłowym mieście Broken Hill oraz zainicjować pracę duszpasterską w niewielkim osiedlu afrykańskim - Lusaka. Misja nie posiadała jednak statusu prawnego wobec władz angielskich ani unormowanych spraw własnościowych i finansowych. W celu uregulowania statusu prawnego misji generał [[Jezuici|jezuitów]] Ledóchowski mianował w 1924 roku Karola Berta, Flamanda - specjalnym wizytatorem polskiej misji. Objął on stanowisko superiora polskiej misji i przygotował ją organizacyjnie do podniesienia do rzędu prefektur apostolskich. Polska misja liczyła w 1925 roku ponad 4000 katolików, ponad 1000 katechumenów, 9 kościołów i kaplic, około 50 szkół, do których uczęszczało ponad 2 tysiące dzieci; liczba chrztów sięgała rocznie tysiąca osób. | |||
Dekretem z 14 lipca 1927 Stolica Apostolska podniosła | Dekretem z 14 lipca 1927 Stolica Apostolska podniosła północnorodezyjską misję jezuitów do rangi prefektury, wyłączając ją tym samym z prefektury południoworodezyjskiej, czyli Zambezi (zwanej odtąd prefekturą Salisbury) oraz nadała jej nazwę Broken Hill. Pierwszym prefektem apostolskim nowej prefektury, a zarazem superiorem całej misji mianowany został Bruno Wolnik (1927-1950). Rezydował czasowo w Kasisi, a od stycznia 1929 roku w Broken Hill. | ||
Po II wojnie światowej | Po II wojnie światowej, w 1945 roku, przyjął do współpracy w prefekturze jezuitów irlandzkich. Po przekazaniu w 1950 roku kierownictwa misji Adamowi Kozłowieckiemu pracował do końca życia jako gorliwy misjonarz. Zmarł 7 września 1960 w Lusace w Zambii. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
Encyklopedia | R. Laksa, Ojciec Brunon Wolnik prefektem apostolskim na misjach w Rodezji Północnej (1926-1960), SSHT 1984, t. 17, s. 201-212; Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564-1995, opr. L. Grzebień, Kraków 1996 (tam fotografia), s. 756-757. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - W|Wolnik]] | [[Kategoria:Biografie - W|Wolnik]] | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | [[Kategoria:Zakonnicy]] | ||
[[Kategoria:Jezuici]] | |||
[[Kategoria:Misjonarze]] | [[Kategoria:Misjonarze]] | ||
[[Kategoria:Wojskowi]] | |||
Aktualna wersja na dzień 22:31, 18 lis 2020
Wolnik Bruno SJ (1882-1960), misjonarz
Urodził się 6 października 1882 w Bieńkowicach k. Raciborza w rodzinie Pawła i Ewy z d. Piela. Studiował filozofię w Nowym Sączu (1908-1910) i teologię w Krakowie (1910-1914). W latach 1911-1913 był współpracownikiem "Przeglądu Powszechnego" . Podczas I wojny światowej był kapelanem wojskowym (1915-1919), a po zakończeniu wojny wicerektorem i rektorem w Krakowie (1920-1925). W 1925 roku został posłany na misje do Rodezji Północnej.
Przybył do Rodezji w 1923 roku wraz grupą misjonarzy. Mieli zadanie otworzyć nową stację misyjną w przemysłowym mieście Broken Hill oraz zainicjować pracę duszpasterską w niewielkim osiedlu afrykańskim - Lusaka. Misja nie posiadała jednak statusu prawnego wobec władz angielskich ani unormowanych spraw własnościowych i finansowych. W celu uregulowania statusu prawnego misji generał jezuitów Ledóchowski mianował w 1924 roku Karola Berta, Flamanda - specjalnym wizytatorem polskiej misji. Objął on stanowisko superiora polskiej misji i przygotował ją organizacyjnie do podniesienia do rzędu prefektur apostolskich. Polska misja liczyła w 1925 roku ponad 4000 katolików, ponad 1000 katechumenów, 9 kościołów i kaplic, około 50 szkół, do których uczęszczało ponad 2 tysiące dzieci; liczba chrztów sięgała rocznie tysiąca osób.
Dekretem z 14 lipca 1927 Stolica Apostolska podniosła północnorodezyjską misję jezuitów do rangi prefektury, wyłączając ją tym samym z prefektury południoworodezyjskiej, czyli Zambezi (zwanej odtąd prefekturą Salisbury) oraz nadała jej nazwę Broken Hill. Pierwszym prefektem apostolskim nowej prefektury, a zarazem superiorem całej misji mianowany został Bruno Wolnik (1927-1950). Rezydował czasowo w Kasisi, a od stycznia 1929 roku w Broken Hill.
Po II wojnie światowej, w 1945 roku, przyjął do współpracy w prefekturze jezuitów irlandzkich. Po przekazaniu w 1950 roku kierownictwa misji Adamowi Kozłowieckiemu pracował do końca życia jako gorliwy misjonarz. Zmarł 7 września 1960 w Lusace w Zambii.
Bibliografia
R. Laksa, Ojciec Brunon Wolnik prefektem apostolskim na misjach w Rodezji Północnej (1926-1960), SSHT 1984, t. 17, s. 201-212; Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1564-1995, opr. L. Grzebień, Kraków 1996 (tam fotografia), s. 756-757.
| |||||