Wanjura Gustaw: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(dr)
 
(Nie pokazano 2 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
==Wanjura Gustaw (1827-1911), dr teologii==
==Wanjura Gustaw (1827-1911), dr teologii==
Urodził się w Stolarzowicach (pow. tarnogórski) 9 kwietnia 1827. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 czerwca 1851. Od 1862 roku był dyrektorem seminarium nauczycielskiego w Pyskowicach. Następnie, w 1864 roku, został radcą rejencyjnym i szkolnym w Kwidzynie, później w Gdańsku (1868 rok), a od 1882 roku proboszczem katedralnym w Pelplinie. Od 1887 roku tę samą godność piastował w Poznaniu, gdzie też został protonotariuszem apostolskim, sędzią prosynodalnym, kuratorem konwikty arcybiskupiego i Zgromadzenia sióstr służebniczek w Pleszewie. Obronił doktorat z teologii we Fryburgu Badeńskim. W 1874 roku wydał w Lipsku podręcznik metodyczny do nauki historii Kościoła w szkołach powszechnych. Umarł 22 kwietnia 1911 w Poznaniu.  
Urodził się 9 kwietnia 1827 w Stolarzowicach (pow. tarnogórski). Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1851. Od 1862 roku był dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego w Pyskowicach. Następnie, w 1864 roku, został radcą rejencyjnym i szkolnym w Kwidzynie, w 1868 roku w Gdańsku, a od 1882 roku proboszczem katedralnym w Pelplinie. Od 1887 roku tę samą godność piastował w Poznaniu, gdzie też został protonotariuszem apostolskim, sędzią prosynodalnym, kuratorem konwiktu arcybiskupiego i Zgromadzenia Sióstr Służebniczek w Pleszewie. Obronił doktorat z teologii we Fryburgu Badeńskim. W 1874 roku wydał w Lipsku podręcznik metodyczny do nauki historii Kościoła w szkołach powszechnych. Zmarł 22 kwietnia 1911 w Poznaniu.  


==Bibliografia==
==Bibliografia==
Linia 6: Linia 6:
{{Noty biograficzne}}
{{Noty biograficzne}}
[[Kategoria:Biografie - W]]
[[Kategoria:Biografie - W]]
[[Kategoria: Duchowni ze Śląska w diecezji chełmińskiej]]
[[Kategoria:Duchowni ze Śląska w diecezji chełmińskiej]]

Aktualna wersja na dzień 17:31, 8 sie 2018

Wanjura Gustaw (1827-1911), dr teologii

Urodził się 9 kwietnia 1827 w Stolarzowicach (pow. tarnogórski). Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1851. Od 1862 roku był dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego w Pyskowicach. Następnie, w 1864 roku, został radcą rejencyjnym i szkolnym w Kwidzynie, w 1868 roku w Gdańsku, a od 1882 roku proboszczem katedralnym w Pelplinie. Od 1887 roku tę samą godność piastował w Poznaniu, gdzie też został protonotariuszem apostolskim, sędzią prosynodalnym, kuratorem konwiktu arcybiskupiego i Zgromadzenia Sióstr Służebniczek w Pleszewie. Obronił doktorat z teologii we Fryburgu Badeńskim. W 1874 roku wydał w Lipsku podręcznik metodyczny do nauki historii Kościoła w szkołach powszechnych. Zmarł 22 kwietnia 1911 w Poznaniu.

Bibliografia

A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932; Tenże, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, Toruń 1928, s. 217; Wspomnienie o ks. Wanjurze: [1].