Wanjura Gustaw

Wanjura Gustaw (1827-1911), dr teologii

Urodził się 9 kwietnia 1827 w Stolarzowicach (pow. tarnogórski). Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1851. Od 1862 roku był dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego w Pyskowicach. Następnie, w 1864 roku, został radcą rejencyjnym i szkolnym w Kwidzynie, w 1868 roku w Gdańsku, a od 1882 roku proboszczem katedralnym w Pelplinie. Od 1887 roku tę samą godność piastował w Poznaniu, gdzie też został protonotariuszem apostolskim, sędzią prosynodalnym, kuratorem konwiktu arcybiskupiego i Zgromadzenia Sióstr Służebniczek w Pleszewie. Obronił doktorat z teologii we Fryburgu Badeńskim. W 1874 roku wydał w Lipsku podręcznik metodyczny do nauki historii Kościoła w szkołach powszechnych. Zmarł 22 kwietnia 1911 w Poznaniu.

Bibliografia

A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932; Tenże, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, Toruń 1928, s. 217; Wspomnienie o ks. Wanjurze: [1].