Wanjura Gustaw: Różnice pomiędzy wersjami
(nowe) |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Gustaw | ==Wanjura Gustaw (1827-1911), dr teologii== | ||
Urodził się w Stolarzowicach (pow. tarnogórski) | Urodził się 9 kwietnia 1827 w Stolarzowicach (pow. tarnogórski). Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1851. Od 1862 roku był dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego w Pyskowicach. Następnie, w 1864 roku, został radcą rejencyjnym i szkolnym w Kwidzynie, w 1868 roku w Gdańsku, a od 1882 roku proboszczem katedralnym w Pelplinie. Od 1887 roku tę samą godność piastował w Poznaniu, gdzie też został protonotariuszem apostolskim, sędzią prosynodalnym, kuratorem konwiktu arcybiskupiego i Zgromadzenia Sióstr Służebniczek w Pleszewie. Obronił doktorat z teologii we Fryburgu Badeńskim. W 1874 roku wydał w Lipsku podręcznik metodyczny do nauki historii Kościoła w szkołach powszechnych. Zmarł 22 kwietnia 1911 w Poznaniu. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932. | A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932; Tenże, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, Toruń 1928, s. 217; Wspomnienie o ks. Wanjurze: [http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/plain-content?id=226918]. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - W]] | [[Kategoria:Biografie - W]] | ||
[[Kategoria Duchowni ze Śląska w diecezji chełmińskiej]] | [[Kategoria:Duchowni ze Śląska w diecezji chełmińskiej]] | ||
Aktualna wersja na dzień 17:31, 8 sie 2018
Wanjura Gustaw (1827-1911), dr teologii
Urodził się 9 kwietnia 1827 w Stolarzowicach (pow. tarnogórski). Święcenia kapłańskie przyjął 23 czerwca 1851. Od 1862 roku był dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego w Pyskowicach. Następnie, w 1864 roku, został radcą rejencyjnym i szkolnym w Kwidzynie, w 1868 roku w Gdańsku, a od 1882 roku proboszczem katedralnym w Pelplinie. Od 1887 roku tę samą godność piastował w Poznaniu, gdzie też został protonotariuszem apostolskim, sędzią prosynodalnym, kuratorem konwiktu arcybiskupiego i Zgromadzenia Sióstr Służebniczek w Pleszewie. Obronił doktorat z teologii we Fryburgu Badeńskim. W 1874 roku wydał w Lipsku podręcznik metodyczny do nauki historii Kościoła w szkołach powszechnych. Zmarł 22 kwietnia 1911 w Poznaniu.
Bibliografia
A. Mańkowski, Księża Ślązacy w diecezji chełmińskiej, Pelplin 1932; Tenże, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, Toruń 1928, s. 217; Wspomnienie o ks. Wanjurze: [1].
| |||||