Walter z Malonne

Walter z Malonne (zm. 28 I 1169)

Walter oraz jego brat Aleksander byli zakonnikami klasztoru w Malonne (diecezja Liège). Aleksander w 1129r. został biskupem płockim. W 1138r., na wezwanie brata Walter objął prepozyturę kapituły katedralnej w Płocku. Na wezwanie biskupa z Liège w 1147r. powrócił do rodzimej diecezji, gdzie zreformował wspólnoty duchowieństwa według reguły św. Augustyna. Uczestniczył w synodzie w Reims 1148r. pod przewodnictwem papieża Eugeniusza III, po czym już w 1149r. został biskupem wrocławskim.

Wprowadzał tam reformy według założeń papieża Grzegorza VII. Kładł ogromny nacisk na celibat duchownych oraz liturgię. Podjął budowę nowej romańskiej katedry, zamiast pierwotnej na Ostrowie Tumskim. Do dziś zachowała się monumentalna rzeźba romańska przedstawiająca Jana Chrzciciela. Założył kapitułę katedralną, która w katedrze wrocławskiej przewodniczyła ceremoniom kościelnym na wzór tych w opactwie św. Marcina w Laon. Dbał również o rozwój szkoły katedralnej. Miał udział w sprowadzeniu cystersów do klasztoru w Lubiążu. Uzyskał od papieża Hadriana IV w 1155r. bullę protekcyjną, która określiła i otoczyła papieską opieką stan posiadania biskupstwa wrocławskiego. Biskup Walter z Malonne to zasłużony rządca śląskiej diecezji, która za jego urzędu przeżywała rozkwit religijny i kulturalny. Zmarł 28 stycznia 1169r. i został pochowany w krypcie katedralnej.

Bibliografia

Kazimierz Dola, WALTER bp, w: Encyklopedia katolicka, t. 20, red. E. Gigilewicz i in., Lublin 2014, kol. 187; Józef Pater, Poczet biskupów wrocławskich, Wrocław 2000, s. 28-29; Jerzy Rajman, Kościół państwowy i prywatny X-XII wiek, w: Dzieje Kościoła w Polsce, red. Andrzej Wiencka, Warszawa – Bielsko-Biała 2008, s. 79.