Tunkel Ludwik: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Tunkel Ludwik (1862-1941), proboszcz w Kochłowicach== | ==Tunkel Ludwik (1862-1941), proboszcz w Kochłowicach== | ||
[[Grafika:Tunkel Ludwik.jpg|150px|left]] | [[Grafika:Tunkel Ludwik.jpg|150px|left|thumb]] | ||
Urodził się 3 października 1862 w Biedrzychowicach (powiat prudnicki) w zamożnej rodzinie chłopskiej z rodowodem szlacheckim. | Urodził się 3 października 1862 w Biedrzychowicach (powiat prudnicki) w zamożnej rodzinie chłopskiej z rodowodem szlacheckim. Po studiach teologicznych we [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Wrocławskiego|Wrocławiu]] przyjął święcenia kapłańskie 26 czerwca 1886. Jedyną placówką, w której pracował jako wikary, była [[Parafia Świętej Trójcy w Bytomiu|parafia Świętej Trójcy w Bytomiu]] (1886-1893), by od 27 lutego 1893 zostać proboszczem kochłowickim. Od 1908 roku był także dziekanem dekanatu Królewska Huta. W 1902 roku wzniósł nowy [[Parafia Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach|kościół parafialny w Kochłowicach]], założył przy nim nowy cmentarz, wybudował probostwo wraz z zabudowaniami gospodarczymi i organistówkę. W 1904 roku w 50.rocznicę ogłoszenia dogmatu o [[Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny|Niepokalanym Poczęciu NMP]], zbudował grotę lurdzką. W 1905 roku zbudował dom starców, a w 1910 roku sierociniec. W tym samym roku zamówił we wrocławskiej firmie rzeźbiarskiej krzyże kamienne, które postawiono w miejsce drewnianych przy ulicach Kochłowic. | ||
W 1909 roku zbudował w Kłodnicy kaplicę, w której były odprawiane msze św. W Bykowinie przebudował szkołę na kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Odłączył od parafii kochłowickiej Halembę. Kościołowi panewnickiemu darował witraż | W 1909 roku zbudował w Kłodnicy kaplicę, w której były odprawiane msze św. W Bykowinie przebudował szkołę na [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bykowinie|kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa]]. Odłączył od parafii kochłowickiej [[Parafia Matki Bożej Różańcowej w Halembie|Halembę]]. [[Parafia Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Panewnikach|Kościołowi panewnickiemu]] darował witraż do [[prezbiterium]] z wizerunkiem [[Św. Elżbieta|św. Elżbiety turyngijskiej]] i ołtarz Ogrójca. Dzięki staraniom proboszcza Tunkla Kochłowice zostały przyłączone do linii kolejowej i zbudowano dworzec; otwarto także filię banku. Dbał o zdolne, a niezbyt zamożne dzieci swoich parafian. Z jego inicjatywy otwarto w 1903 roku szkołę dla młodzieży pracującej. | ||
Po prawie trzydziestoletniej działalności duszpasterskiej w 1922 roku musiał opuścić Kochłowice i przenieść się na niemiecką stronę Śląska, chociaż częściej zarzucano mu polonizację Ślązaków niż germanizację. W styczniu 1922 roku objął parafię w Kórnicy niedaleko Głogówka. Do Kochłowic już nigdy nie wrócił. Zmarł 28 lutego 1941. Pochowany został przy kościele w Kórnicy. | Po prawie trzydziestoletniej działalności duszpasterskiej w 1922 roku musiał opuścić Kochłowice i przenieść się na niemiecką stronę Śląska, chociaż częściej zarzucano mu polonizację Ślązaków niż germanizację. W styczniu 1922 roku objął parafię w Kórnicy niedaleko Głogówka. Do Kochłowic już nigdy nie wrócił. Zmarł 28 lutego 1941. Pochowany został przy kościele w Kórnicy. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
[B.a], Proboszczowie, którzy odeszli, Gazeta Parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach, | [B.a], Proboszczowie, którzy odeszli, "Gazeta Parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach" 2002; Schematismus 1896, s. 20; W. Durynek, Historya kościoła św. Trójcy w Bytomiu na Górnym Śląsku. Z okazyi 25-letniego jubileuszu, Brzeziny 1910, s. 49. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - T]] | [[Kategoria:Biografie - T]] | ||
[[Kategoria:Budowniczy]] | |||
[[Kategoria:Społecznicy]] | |||
[[Kategoria:Represjonowani]] | |||
Aktualna wersja na dzień 10:33, 11 lip 2020
Tunkel Ludwik (1862-1941), proboszcz w Kochłowicach
Urodził się 3 października 1862 w Biedrzychowicach (powiat prudnicki) w zamożnej rodzinie chłopskiej z rodowodem szlacheckim. Po studiach teologicznych we Wrocławiu przyjął święcenia kapłańskie 26 czerwca 1886. Jedyną placówką, w której pracował jako wikary, była parafia Świętej Trójcy w Bytomiu (1886-1893), by od 27 lutego 1893 zostać proboszczem kochłowickim. Od 1908 roku był także dziekanem dekanatu Królewska Huta. W 1902 roku wzniósł nowy kościół parafialny w Kochłowicach, założył przy nim nowy cmentarz, wybudował probostwo wraz z zabudowaniami gospodarczymi i organistówkę. W 1904 roku w 50.rocznicę ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP, zbudował grotę lurdzką. W 1905 roku zbudował dom starców, a w 1910 roku sierociniec. W tym samym roku zamówił we wrocławskiej firmie rzeźbiarskiej krzyże kamienne, które postawiono w miejsce drewnianych przy ulicach Kochłowic.
W 1909 roku zbudował w Kłodnicy kaplicę, w której były odprawiane msze św. W Bykowinie przebudował szkołę na kościół pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Odłączył od parafii kochłowickiej Halembę. Kościołowi panewnickiemu darował witraż do prezbiterium z wizerunkiem św. Elżbiety turyngijskiej i ołtarz Ogrójca. Dzięki staraniom proboszcza Tunkla Kochłowice zostały przyłączone do linii kolejowej i zbudowano dworzec; otwarto także filię banku. Dbał o zdolne, a niezbyt zamożne dzieci swoich parafian. Z jego inicjatywy otwarto w 1903 roku szkołę dla młodzieży pracującej.
Po prawie trzydziestoletniej działalności duszpasterskiej w 1922 roku musiał opuścić Kochłowice i przenieść się na niemiecką stronę Śląska, chociaż częściej zarzucano mu polonizację Ślązaków niż germanizację. W styczniu 1922 roku objął parafię w Kórnicy niedaleko Głogówka. Do Kochłowic już nigdy nie wrócił. Zmarł 28 lutego 1941. Pochowany został przy kościele w Kórnicy.
Bibliografia
[B.a], Proboszczowie, którzy odeszli, "Gazeta Parafii Trójcy Przenajświętszej w Kochłowicach" 2002; Schematismus 1896, s. 20; W. Durynek, Historya kościoła św. Trójcy w Bytomiu na Górnym Śląsku. Z okazyi 25-letniego jubileuszu, Brzeziny 1910, s. 49.
| |||||