Tomanek Rudolf: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
 
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
Urodził się l lutego 1879 w Ropicy, gdzie jego ojciec Franciszek był młynarzem. Naukę gimnazjalną pobierał i ukończył 14 lipca 1897 w Cieszynie. Rozpoczął studia teologiczne w Ołomuńcu, a kontynuował w nowootwartym 16 października 1899 Seminarium Duchownym w Widnawie. W łączności z przeprowadzką do nowego gmachu należało również przetransportować pokaźną bibliotekę polskich studentów z Ołomuńca. Zajęli się tym z polecenia cieszyńskiego wikariusza generalnego ks. Ludwik Knyps, jako dotychczasowy, a kleryk Tomanek, jako nowo wybrany bibliotekarz. Po latach, kiedy część Śląska Cieszyńskiego ostatecznie przydzielono Polsce, ks. Tomanek postarał się o to, aby wspomnianą bibliotekę przewieźć i zdeponować w oficynie „Dziedzictwa" na Starym Rynku w Cieszynie. Należał tam do tajnego polskiego stowarzyszenia „Jedność", którego celem było budzenie i podtrzymywanie ducha polskiego wśród młodzieży polskiej uczęszczającej do szkół niemieckich Śląska Austriackiego.
Urodził się l lutego 1879 w Ropicy, gdzie jego ojciec Franciszek był młynarzem. Naukę gimnazjalną pobierał i ukończył 14 lipca 1897 w Cieszynie. Rozpoczął studia teologiczne w Ołomuńcu, a kontynuował w nowootwartym 16 października 1899 Seminarium Duchownym w Widnawie. W łączności z przeprowadzką do nowego gmachu należało również przetransportować pokaźną bibliotekę polskich studentów z Ołomuńca. Zajęli się tym z polecenia cieszyńskiego wikariusza generalnego ks. Ludwik Knyps, jako dotychczasowy, a kleryk Tomanek, jako nowo wybrany bibliotekarz. Po latach, kiedy część Śląska Cieszyńskiego ostatecznie przydzielono Polsce, ks. Tomanek postarał się o to, aby wspomnianą bibliotekę przewieźć i zdeponować w oficynie „Dziedzictwa" na Starym Rynku w Cieszynie. Należał tam do tajnego polskiego stowarzyszenia „Jedność", którego celem było budzenie i podtrzymywanie ducha polskiego wśród młodzieży polskiej uczęszczającej do szkół niemieckich Śląska Austriackiego.


Po święceniach kapłańskich, które przyjął 25 lipca 1901 został wikarym w Cieszynie. Ze względu na jego wybitne uzdolnienia pedagogiczne zaproponowano go w 1907 roku na katechetę do gimnazjum w Bielsku. Skoro go jednak magistrat bielski z powodu jego przekonań polskich nie przyjął, został 30 stycznia 1908 katechetą w seminarium nauczycielskim oraz w gimnazjum polskim w Cieszynie. W późniejszych latach uczył już tylko w gimnazjum.  
Po święceniach kapłańskich, które przyjął 25 lipca 1901 został wikarym w Cieszynie. Ze względu na jego wybitne uzdolnienia pedagogiczne zaproponowano go w 1907 roku na katechetę do gimnazjum w Bielsku. Jednak magistrat bielski, z powodu jego przekonań polskich, nie przyjął jego kandydatury na to stanowisko. W związku z tym 30 stycznia 1908 został katechetą w seminarium nauczycielskim oraz w gimnazjum polskim w Cieszynie. W późniejszych latach uczył już tylko w gimnazjum.  


Był członkiem m.in. organizacji im. bł. Melchiora Grodzieckiego sprawującej opiekę nad kształcącą się młodzieżą katolicką oraz Stowarzyszenia Dziedzictwa bł. Jana Sarkandra. Był cenionym publicystą, autorem licznych dzieł i artykułów teologicznych, zwłaszcza z zakresu liturgii, tłumaczeń i kazań. Głosił kazanie na pogrzebie Henryka Sienkiewicza w 1916 roku. Był współpracownikiem „Przeglądu Homiletycznego" i „Nowej Biblioteki Kaznodziejskiej". Pionierskim osiągnięciem ks. Rudolfa Tomanka był przekład „Lekcji i Ewangelii na każdy dzień roku Kościelnego". Pracował nad wydaniem polskiego mszału rzymskiego, który opracował w rękopisie w 1936 roku, a który wydano po wojnie (jego edycję wznawiano kilkakrotnie). Zapoczątkował wydawanie modlitewnika do dziś powszechnie używanego na Śląsku Cieszyńskim pt. „Chwalcie Pana". W 1932 roku otrzymał godność prałata. 18 kwietnia 1940 został aresztowany przez gestapo, a następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego w [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]], gdzie skazano go na śmierć głodową.
Był członkiem m.in. organizacji im. bł. Melchiora Grodzieckiego sprawującej opiekę nad kształcącą się młodzieżą katolicką oraz Stowarzyszenia Dziedzictwa bł. Jana Sarkandra. Był cenionym publicystą, autorem licznych dzieł i artykułów teologicznych, zwłaszcza z zakresu liturgii, tłumaczeń i kazań. Głosił kazanie na pogrzebie Henryka Sienkiewicza w 1916 roku. Był współpracownikiem „Przeglądu Homiletycznego" i „Nowej Biblioteki Kaznodziejskiej". Pionierskim osiągnięciem ks. Rudolfa Tomanka był przekład „Lekcji i Ewangelii na każdy dzień roku Kościelnego". Pracował nad wydaniem polskiego mszału rzymskiego, który opracował w rękopisie w 1936 roku, a który wydano po wojnie (jego edycję wznawiano kilkakrotnie). Zapoczątkował wydawanie modlitewnika do dziś powszechnie używanego na Śląsku Cieszyńskim pt. „Chwalcie Pana". W 1932 roku otrzymał godność prałata. 18 kwietnia 1940 został aresztowany przez gestapo, a następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego w [[Obóz koncentracyjny - Dachau|Dachau]], gdzie skazano go na śmierć głodową.

Wersja z 08:50, 17 lis 2009

Tomanek Rudolf (1879-1941)

Tomanek.jpg

Urodził się l lutego 1879 w Ropicy, gdzie jego ojciec Franciszek był młynarzem. Naukę gimnazjalną pobierał i ukończył 14 lipca 1897 w Cieszynie. Rozpoczął studia teologiczne w Ołomuńcu, a kontynuował w nowootwartym 16 października 1899 Seminarium Duchownym w Widnawie. W łączności z przeprowadzką do nowego gmachu należało również przetransportować pokaźną bibliotekę polskich studentów z Ołomuńca. Zajęli się tym z polecenia cieszyńskiego wikariusza generalnego ks. Ludwik Knyps, jako dotychczasowy, a kleryk Tomanek, jako nowo wybrany bibliotekarz. Po latach, kiedy część Śląska Cieszyńskiego ostatecznie przydzielono Polsce, ks. Tomanek postarał się o to, aby wspomnianą bibliotekę przewieźć i zdeponować w oficynie „Dziedzictwa" na Starym Rynku w Cieszynie. Należał tam do tajnego polskiego stowarzyszenia „Jedność", którego celem było budzenie i podtrzymywanie ducha polskiego wśród młodzieży polskiej uczęszczającej do szkół niemieckich Śląska Austriackiego.

Po święceniach kapłańskich, które przyjął 25 lipca 1901 został wikarym w Cieszynie. Ze względu na jego wybitne uzdolnienia pedagogiczne zaproponowano go w 1907 roku na katechetę do gimnazjum w Bielsku. Jednak magistrat bielski, z powodu jego przekonań polskich, nie przyjął jego kandydatury na to stanowisko. W związku z tym 30 stycznia 1908 został katechetą w seminarium nauczycielskim oraz w gimnazjum polskim w Cieszynie. W późniejszych latach uczył już tylko w gimnazjum.

Był członkiem m.in. organizacji im. bł. Melchiora Grodzieckiego sprawującej opiekę nad kształcącą się młodzieżą katolicką oraz Stowarzyszenia Dziedzictwa bł. Jana Sarkandra. Był cenionym publicystą, autorem licznych dzieł i artykułów teologicznych, zwłaszcza z zakresu liturgii, tłumaczeń i kazań. Głosił kazanie na pogrzebie Henryka Sienkiewicza w 1916 roku. Był współpracownikiem „Przeglądu Homiletycznego" i „Nowej Biblioteki Kaznodziejskiej". Pionierskim osiągnięciem ks. Rudolfa Tomanka był przekład „Lekcji i Ewangelii na każdy dzień roku Kościelnego". Pracował nad wydaniem polskiego mszału rzymskiego, który opracował w rękopisie w 1936 roku, a który wydano po wojnie (jego edycję wznawiano kilkakrotnie). Zapoczątkował wydawanie modlitewnika do dziś powszechnie używanego na Śląsku Cieszyńskim pt. „Chwalcie Pana". W 1932 roku otrzymał godność prałata. 18 kwietnia 1940 został aresztowany przez gestapo, a następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie skazano go na śmierć głodową.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Rudolfa Tomanka; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970; nr 5-7, s. 119-120; Golec, Bojda, Słownik, t. 1, s. 251-252; Martyrologium s. 211; Myszor, Historia diecezji, s. 86 i nn; Olszar, Duchowieństwo, s. 586, 587; Represje wobec duchowieństwa, s. 18 i nn; WD 1930, nr 4, s. 60; 1931, nr 10, s. 122; 1932, nr 2, s. 20; Weiler, s. 667; Służba wojskowa, s. 119.