Szadko Stanisław

Szadko Stanisław CM (1884-1943)

Urodził się w Chudowie k. Rybnika. Był synem Michała i Franciszki z domu Słaboniów. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnej miejscowości, a potem uczył się przez cztery lata w Małym Seminarium Księzy Misjonarzy w Krakowie (1907-1911). W 1911 wstąpił do Kongregacji Misji i w 1913 roku złozył śluby. Studia teologiczne odbył w Instytucie misjonarskim, które przerwał z powodu służby wojskowej. Jako kleryk drukował artykuły w „Meteorze”. W 1918 roku otrzymał świecenia kapłańskie.

Oddelegowany w 1919 roku do Warszawy pełnił obowiązki wikariusza, zastępcy proboszcza i moderatora Sodalicji Mariańskiej. W 1936 roku otrzymał nominacje na superiora misjonarzy w Wilnie na Górze Zbawiciela. Na jego prośbę ks. wizytator Kryska przeznaczył go w 1937 roku na proboszcza kościoła Najświętszej Maryi Panny i superiora misjonarzy w Pabianicach. 16 grudnia 1939 został aresztowany przez gestapo i więziony w Radogoszczy. Zwolniony 25 marca 1940 spełniał dalej swoje obowiązki duszpasterskie, aż do 30 października 1941 kiedy to powtórnie został aresztowany i więziony w Konstantynowie, stamtąd przewieziony został do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie po półtorarocznej udręce zmarł 2 lutego 1943

Bibliografia

Schletz, Wybitniejsi misjonarze Ślązacy w Polsce pierwszej połowy XX wieku, NPrz 44 (1975), s. 289.