Sobczyk Henryk

Sobczyk Henryk (1942-1986)

Urodził się 3 kwietnia 1942 w Brzozowicach-Kamieniu. Ojciec Bernard był górnikiem, matka Maria z d. Radwańska. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Kamieniu, a później do Liceum Ogólnokształcącego w Piekarach Śląskich, które ukończył maturą w 1960 roku. W tym też czasie wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Będąc klerykiem w latach 1962-64 odbył służbę wojskową w Kędzierzynie Koźlu jako artylerzysta rakietowy. Święceń kapłańskich udzielił mu bp H. Bednorz 4 czerwca 1967 w katowickiej katedrze.

Zaraz po święceniach objął zastępstwo wakacyjne w rodzinnej parafii w Brzozowicach-Kamieniu (od 24 czerwca do 30 lipca ), a następnie w parafii śś. Ap. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach (od 31 lipca do 30 sierpnia). Pierwszą stałą jego placówką duszpasterską była parafia św. Wojciecha w Mikołowie (2 wrzesień 1967-1971 rok). W latach 1971-1977 pełnił funkcję ojca duchownego w WŚSD w Krakowie. W latach 1970-1973 odbył studia w Prymasowskim Studium Życia Wewnętrznego na ATK w Warszawie, uzyskując w 1975 roku tytuł licencjata. Po studiach na Wydziale Teologicznym w Warszawie w zakresie teologii moralnej 20 czerwca 1977 otrzymał tytuł magistra teologii. W tym samym roku podjął studia doktoranckie z teologii życia wewnętrznego.

W 1981 roku został przez bpa H. Bednorza odwołany ze studiów doktoranckich i skierowany jako wikariusz do parafii św. Jana Chrzciciela w Tychach. 27 stycznia 1982 bp H. Bednorz mianował go członkiem Rady Kapłańskiej. Po śmierci ks. Jana Szurleja (30 grudzień 1982) bp H. Bednorz mianował go 1 lutego 1983 sekretarzem Apostolstwa Chorych i redaktorem naczelnym miesięcznika pod tym samym tytułem. 31 marca 1983 został dyrektorem Unii Apostolskiej Kleru Diecezji Katowickiej. 4 października 1983 został kapelanem szpitala przy ul. Warszawskiej w Katowicach.

Na podstawie uchwały podjętej przez 200 Konferencję Plenarną Episkopatu Polski 2 maja 1984 na Jasnej Górze ks. Sobczyk został wyznaczony na Krajowego Duszpasterza Apostolstwa Chorych. Jego dekret podpisał Sekretarz Episkopatu abp Bronisław Dąbrowski. Jako Krajowy Duszpasterz Apostolstwa Chorych szerzył tę ideę w różnych diecezjach polskich i w seminariach duchownych. W związku z ogromnymi potrzebami w zakresie pomocy chorym miał różne plany rozwoju tego rodzaju duszpasterstwa. Myślał o utworzeniu specjalnego domu rekolekcyjnego dla chorych. Realizacja tego planu była jego życiowym marzeniem. Poczynił już nawet pierwsze kroki. Miał też wiele planów co do dalszego rozwoju Apostolstwa Chorych. Sam często chorował i kilka razy musiał przebywać w szpitalu, przechodząc również ciężkie operacje. Chorzy darzyli go wielkim zaufaniem. Zmarł nagle, w Kobiórze, 5 października 1986. Pochowany został w rodzinnej parafii w Brzozowicach-Kamieniu.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Henryka Sobczyka; Zbiory archiwalne Apostolstwa Chorych; Schematyzm 1970-1986; J. Dziwoki, Sobczyk H. (hasło), Słownik biograficzny, s. 388; R. Grabowski, Kapłan jak ojciec, „Apostolstwo Chorych”, 1989 nr 6, s 21-24; S.F., W Panu złożyłem całą swoją nadzieję, „Apostolstwo Chorych”, 1986 nr 11, s. 2-9; D. Zimoń, Homilia na pogrzebie ks. Henryka Sobczyka, WD 1986, nr 10, s. 33-35; B. Flak, J. Kubik, Niósł chorym nadzieję ks. Henryk Sobczyk (1942-1986), "Z tej Ziemi. Śląski kalendarz katolicki na rok 2009", Katowice 2008, s. 73- 74.