Sierla Stanisław: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 19:07, 28 paź 2009

Sierla Stanisław (1929-), proboszcz w Michałkowicach

Urodził się 6 września 1929 w Chorzowie. Po zakończeniu okupacji, w 1949 roku wstąpił do seminarium duchownego w Krakowie i na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

We wrześniu 1949 członkowie sodalicji mariańskiej w Chorzowie, koledzy Stanisława Sierli, postanowili pod naciskiem władz komunistycznych rozwiązać sodalicje oficjalnie. Po wstąpieniu do seminarium duchownego S. Sierla posyłał swoim kolegom artykuły, materiału do wykładów, kazania prymasa Wyszyńskiego, a w czasie pobytu w parafii S. Sierla wraz Bernardem Drabikiem brał udział w spotkaniach sodalisów w salce parafialnej. 20 października 1950 UB aresztowało Henryka Dobrzyńskiego, a 9 i 10 listopada aresztowano: Henryka Irka, Jerzego Leichmana, Jana Gajdzika i Alojzego Brzozę.

10 listopada 1950 funkcjonariusze UB zażądali od rektora seminarium w Krakowie wydania kleryków: Sierlę i Bernarda Drabika. S. Sierla był przesłuchiwany w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa przy ul. Powstańców w Katowicach. Został oskarżony o to, że od października 1949 do 10 listopada 1950 w Chorzowie brał udział w tajnej, nielegalnej organizacji pod nazwą Sodalicja Mariańska. l grudnia 1950 został przewieziony do więzienia przy ul. Mikołowskiej. W czasie procesu, 28 kwietnia 1951 S. Sierla został uznany winnym zarzucanego mu czynu i skazany na 7 miesięcy więzienia. Opuścił więzienie 11 czerwca 1951.

Z powodu wygnania biskupów katowickich, święcenia kapłańskie przyjął z rąk biskupa częstochowskiego ks. Golińskiego 29 czerwca 1954 w Piekarach Śląskich. Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii w Giszowcu. 10 grudnia 1955 został przeniesiony jako wikariusz do parafii Świętych Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach. 1 sierpnia 1961 został mianowany diecezjalnym duszpasterzem akademickim. Jest prekursorem piosenki religijnej w Polsce, organizatorem festiwali „Sacrosong”, autorem trzech śpiewników piosenek religijnych. 29 czerwca 1971 został mianowany proboszczem parafii św. Michała Archanioła w Michałkowicach. Funkcję tą pełnił do 1996 roku, kiedy przeszedł w wieku 67 lat na emeryturę.

W czasie służby kapłańskiej kilkakrotnie, jako „wrogowi Polski Ludowej”, odmawiano wydania paszportu. Jest kanonikiem honorowym. W 1994 roku uhonorowany godnością prałata. 11 listopada 1993 został laureatem nagrody imienia ks. prałata Aleksandra Skowrońskiego; 23 czerwca 1997 - Honorowym obywatelem miasta Siemianowice. Był członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, dziekanem dekanatu siemianowickiego. Należał do Kolegium Konsultorów, Diecezjalnej Rady Kapłańskiej.

W 1993 roku został laureatem nagrody im. Aleksandra Skowrońskiego za dorobek kulturowo-twórczy na Śląsku i w całej Polsce. W 1997 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Siemianowic Śląskich. Jest autorem autobiografii „Życie darowane mi po raz drugi”. Należy do Diecezjalnej Komisji Historycznej przygotowującej proces beatyfikacyjny Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. Jako emeryt najpierw zamieszkał w Świbiu, a następnie w Domu Księży Emerytów w Katowicach.

Bibliografia

B. Hrapkiewicz, Honorowi Obywatele Miasta Siemianowice Śląskie, Siemianowice 2006, s.49-62; S. Sierla, Życie darowane mi po raz drugi, Świbie 2004.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Sierla Stanisław (1929-), proboszcz w Michałkowicach ==
 [[Grafika:Sierla.jpg|left]]
-Urodził się 6 września 1929 w Chorzowie. Po zakończeniu okupacji, w 1949 roku wstąpił do seminarium duchownego w Krakowie i  na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] w Krakowie.
+Urodził się 6 września 1929 w Chorzowie. Po zakończeniu okupacji, w 1949 roku wstąpił do seminarium duchownego w Krakowie i na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] w Krakowie.
-We wrześniu 1949 członkowie sodalicji mariańskiej w Chorzowie, koledzy Stanisława Sierli,  postanowili pod naciskiem władz komunistycznych rozwiązać sodalicje oficjalnie. Po wstąpieniu do seminarium duchownego S. Sierla posyłał swoim kolegom artykuły, materiału do wykładów, kazania prymasa Wyszyńskiego, a w czasie pobytu w parafii S. Sierla wraz Bernardem Drabikiem brał udział w spotkaniach sodalisów w salce parafialnej.  20 X 1950 UB aresztowało  Henryka Dobrzyńskiego, a  9 i 10 XI aresztowano: Henryka Irka, Jerzego Leichmana, Jana Gajdzika i Alojzego Brzozę.
+We wrześniu 1949 członkowie [[Sodalicja Mariańska|sodalicji mariańskiej]] w Chorzowie, koledzy Stanisława Sierli, postanowili pod naciskiem władz komunistycznych rozwiązać sodalicje oficjalnie. Po wstąpieniu do seminarium duchownego S. Sierla posyłał swoim kolegom artykuły, materiału do wykładów, kazania prymasa Wyszyńskiego, a w czasie pobytu w parafii S. Sierla wraz Bernardem Drabikiem brał udział w spotkaniach sodalisów w salce parafialnej. 20 października 1950 UB aresztowało Henryka Dobrzyńskiego, a 9 i 10 listopada aresztowano: Henryka Irka, Jerzego Leichmana, Jana Gajdzika i Alojzego Brzozę.
-XI 1950 funkcjonariusze UB zażądali od rektora seminarium w Krakowie wydania kleryków: Sierlę i Bernarda Drabika. S. Sierla był przesłuchiwany w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa przy ul. Powstańców w Katowicach. Został oskarżony o to, że od października 1949 do 10 XI 1950 roku w Chorzowie brał udział w tajnej, nielegalnej organizacji pod nazwą [[Sodalicja Mariańska]]. l XII 1950  został przewieziony do więzienia przy ul. Mikołowskiej.  W czasie procesu, 28 IV 1951 S. Sierla  został uznany winnym zarzucanego mu czynu  i skazany na 7 miesięcy więzienia. Opuścił więzienie 11 VI 1951.
+listopada 1950 funkcjonariusze UB zażądali od rektora seminarium w Krakowie wydania kleryków: Sierlę i Bernarda Drabika. S. Sierla był przesłuchiwany w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa przy ul. Powstańców w Katowicach. Został oskarżony o to, że od października 1949 do 10 listopada 1950 w Chorzowie brał udział w tajnej, nielegalnej organizacji pod nazwą [[Sodalicja Mariańska]]. l grudnia 1950 został przewieziony do więzienia przy ul. Mikołowskiej. W czasie procesu, 28 kwietnia 1951 S. Sierla został uznany winnym zarzucanego mu czynu i skazany na 7 miesięcy więzienia. Opuścił więzienie 11 czerwca 1951.
-Z powodu wygnania biskupów katowickich, święcenia kapłańskie przyjął z rąk  biskupa częstochowskiego ks. Golińskiego 29 VI 1954 roku w Piekarach Śląskich. Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii w Giszowcu. 10 XII 1955 roku został przeniesiony jako wikariusz do parafii Świętych Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach. 1 VIII 1961 został mianowany diecezjalnym duszpasterzem akademickim. Jest prekursorem piosenki religijnej w Polsce, organizatorem festiwali „Sacrosong”, autorem trzech śpiewników piosenek religijnych. 29 VI 1971 został mianowany  proboszczem parafii św. Michała  Archanioła w Michałkowicach. Funkcję tą pełnił do 1996 roku, kiedy przeszedł w wieku 67 lat na emeryturę. W czasie służby kapłańskiej kilkakrotnie, jako „wrogowi Polski Ludowej”, odmawiano wydania paszportu. Jest kanonikiem honorowym. W 1994 uhonorowany godnością prałata. 11 XI 1993 r. został laureatem nagrody imienia ks. prałata Aleksandra Skowrońskiego; 23 VI 1997 - Honorowym obywatelem miasta Siemianowice. Był członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, dziekanem dekanatu siemianowickiego. Należał  do Kolegium Konsultorów, Diecezjalnej Rady Kapłańskiej.
+Z powodu wygnania biskupów katowickich, święcenia kapłańskie przyjął z rąk  biskupa częstochowskiego ks. Golińskiego 29 czerwca 1954 w Piekarach Śląskich. Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii w Giszowcu. 10 grudnia 1955 został przeniesiony jako wikariusz do parafii Świętych Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach. 1 sierpnia 1961 został mianowany diecezjalnym duszpasterzem akademickim. Jest prekursorem piosenki religijnej w Polsce, organizatorem festiwali „Sacrosong”, autorem trzech śpiewników piosenek religijnych. 29 czerwca 1971 został mianowany  proboszczem parafii św. Michała  Archanioła w Michałkowicach. Funkcję tą pełnił do 1996 roku, kiedy przeszedł w wieku 67 lat na emeryturę.
+W czasie służby kapłańskiej kilkakrotnie, jako „wrogowi Polski Ludowej”, odmawiano wydania paszportu. Jest kanonikiem honorowym. W 1994 roku uhonorowany godnością prałata. 11 listopada 1993 został laureatem nagrody imienia ks. prałata Aleksandra Skowrońskiego; 23 czerwca 1997 - Honorowym obywatelem miasta Siemianowice. Był członkiem Diecezjalnej Rady Duszpasterskiej, dziekanem dekanatu siemianowickiego. Należał do Kolegium Konsultorów, Diecezjalnej Rady Kapłańskiej.
 W 1993 roku został laureatem nagrody im. Aleksandra Skowrońskiego za dorobek kulturowo-twórczy na Śląsku i w całej Polsce. W 1997 roku otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Miasta Siemianowic Śląskich. Jest autorem autobiografii „Życie darowane mi po raz drugi”. Należy do Diecezjalnej Komisji Historycznej przygotowującej proces beatyfikacyjny Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego.