Schneider Paweł: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| (Nie pokazano 7 wersji utworzonych przez 5 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== | ==Schneider Paweł MI (1923-2002), brat zakonny== | ||
Urodził się w Piekarach Rudnych 22 grudnia 1923 w rodzinie górnika Jana Schneidera i Elżbiety z d. Skrzypiec. Był najstarszy spośród ośmiorga rodzeństwa. W czasie II wojny światowej Paweł Schneider na rok został deportowany do Niemiec, gdzie przeszedł szkolenie wojskowe. Jesienią 1942 roku został powołany do służby w armii niemieckiej i następnie wysłany na front wschodni. W 1944 roku dostał się do niewoli radzieckiej. W rodzinne strony powrócił 22 listopada 1945. W latach 1946-1949 pracował jako ślusarz w Parowozowni Głównej, w oddziale mechanicznym PKP. Wiódł intensywne życie religijne. Często przystępował do sakramentów świętych; co najmniej raz w miesiącu odbywał spowiedź; codziennie przyjmował komunię. Przez pewien czas gorliwie udzielał się w [[Sodalicja Mariańska|Sodalicji]] Młodzieńców. '' Jest młodzieńcem przykładnym '' - czytamy w jego świadectwie moralności z 1 marca 1950. Kanoniczny postulat Paweł Schneider rozpoczął 2 lutego 1950 w [[Kamilianie - Tarnowskie Góry|klasztorze tarnogórskim]]. Pierwszą profesję zakonną złożył w [[Parafia św. Józefa Robotnika w Taciszowie|Taciszowie]], gdzie pozostawał do 1954 roku. W tymże czasie został oddelegowany do pracy w domu zabrzańskim. Śluby wieczyste złożył 8 września 1955 w Zabrzu. | |||
Dekretem z 11 marca 1957 został oddelegowany do klasztoru w Taciszowie, gdzie przebywał do 1974 roku. W latach 1974-1987 służył w Białej Prudnickiej. 15 sierpnia 1987 powrócił do Taciszowa, pozostając tam do 1997 roku. Następnie został przeniesiony do domu zakonnego w Zbrosławicach. W latach 1998-2002 przebywał w klasztorze w Zabrzu przy kościele pw. Kamiliańskich Męczenników Miłości. Zmarł 18 marca 2002 w Zabrzu. Został pochowany na cmentarzu w Tarnowskich Górach. Szczególnie duży pozostaje jego wkład w wybudowanie i utrzymanie domów oraz ich upiększenie. Chętnie pracował w ogrodzie. | |||
Dekretem z 11 marca 1957 został oddelegowany do klasztoru w Taciszowie, gdzie przebywał do 1974 roku. W latach 1974 | |||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
Kamilianie. Biuletyn informacyjny Polskiej Prowincji Zakonu Posługujących Chorym”, | Kamilianie. Biuletyn informacyjny Polskiej Prowincji Zakonu Posługujących Chorym” 2002, nr 23 (I-III), s. 4; A. Kłosek, Powołania kapłańskie w parafii Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich w latach 1909-1998, Katowice mps pr. mgr 2003. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Biografie - S]] | [[Kategoria:Biografie - S]] | ||
[[Kategoria:Zakonnicy]] | |||
[[Kategoria:Kamilianie]] | |||
Aktualna wersja na dzień 22:10, 16 sty 2019
Schneider Paweł MI (1923-2002), brat zakonny
Urodził się w Piekarach Rudnych 22 grudnia 1923 w rodzinie górnika Jana Schneidera i Elżbiety z d. Skrzypiec. Był najstarszy spośród ośmiorga rodzeństwa. W czasie II wojny światowej Paweł Schneider na rok został deportowany do Niemiec, gdzie przeszedł szkolenie wojskowe. Jesienią 1942 roku został powołany do służby w armii niemieckiej i następnie wysłany na front wschodni. W 1944 roku dostał się do niewoli radzieckiej. W rodzinne strony powrócił 22 listopada 1945. W latach 1946-1949 pracował jako ślusarz w Parowozowni Głównej, w oddziale mechanicznym PKP. Wiódł intensywne życie religijne. Często przystępował do sakramentów świętych; co najmniej raz w miesiącu odbywał spowiedź; codziennie przyjmował komunię. Przez pewien czas gorliwie udzielał się w Sodalicji Młodzieńców. Jest młodzieńcem przykładnym - czytamy w jego świadectwie moralności z 1 marca 1950. Kanoniczny postulat Paweł Schneider rozpoczął 2 lutego 1950 w klasztorze tarnogórskim. Pierwszą profesję zakonną złożył w Taciszowie, gdzie pozostawał do 1954 roku. W tymże czasie został oddelegowany do pracy w domu zabrzańskim. Śluby wieczyste złożył 8 września 1955 w Zabrzu.
Dekretem z 11 marca 1957 został oddelegowany do klasztoru w Taciszowie, gdzie przebywał do 1974 roku. W latach 1974-1987 służył w Białej Prudnickiej. 15 sierpnia 1987 powrócił do Taciszowa, pozostając tam do 1997 roku. Następnie został przeniesiony do domu zakonnego w Zbrosławicach. W latach 1998-2002 przebywał w klasztorze w Zabrzu przy kościele pw. Kamiliańskich Męczenników Miłości. Zmarł 18 marca 2002 w Zabrzu. Został pochowany na cmentarzu w Tarnowskich Górach. Szczególnie duży pozostaje jego wkład w wybudowanie i utrzymanie domów oraz ich upiększenie. Chętnie pracował w ogrodzie.
Bibliografia
Kamilianie. Biuletyn informacyjny Polskiej Prowincji Zakonu Posługujących Chorym” 2002, nr 23 (I-III), s. 4; A. Kłosek, Powołania kapłańskie w parafii Przemienienia Pańskiego w Bobrownikach Śląskich w latach 1909-1998, Katowice mps pr. mgr 2003.
| |||||