Prażma Justus Wilhelm: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 23:05, 12 lip 2020

Prażma (Praschma) Justus Wilhelm (1727-1795), wikariusz generalny dla Śląska Cieszyńskiego

Urodził się 17 maja 1727 w rodzinie hrabiego Franciszka von Praschma i hrabiny Karoliny Teresy Almesloe. Uczył się we Fridebergu, a następnie studiował filozofię w Ołomuńcu, gdzie przyjął również tonsurę. Ze względu na szerokie uzdolnienia rektor ołomuniecki wysłał go na studia do Rzymu, gdzie po kilku latach studiów w Kolegium Germanicum otrzymał stopień doktora teologii. Święcenia kapłańskie przyjął w 1749 roku z rąk papieża Benedykta XIV. W kwietniu następnego roku powrócił do kraju. Jak było ówcześnie w zwyczaju, synowie osób wysoko urodzonych otrzymywali pewne godności zanim osiągnęli pełnoletność. I tak ks. Prażma był od 1843 roku kanonikiem wrocławskiej katedry. Był mocno związany z biskupem Filipem Gotthardem Schaffgotschem. Gdy biskup ostentacyjnie zerwał przyjazne stosunki z Fryderykiem II przeniósł się wraz z nim do Austrii. Za ten akt nieposłuszeństwa król Prus pozbawił ks. Prażmę godności kanonika. Cesarzowa Maria Teresa nadała mu, w ramach rekompensaty, probostwo w Starym Bolesławiu, a potem we Frydku. Gdy w 1770 roku bp Schaffgotsch utworzył wikariat generalny w Cieszynie mianował ks. Prażmę pierwszym wikariuszem. W 1788 roku zrzekł się funkcji proboszcza ze względu na wiek, ale pozostawił sobie godność wikariusza. Zmarł 25 kwietnia 1795 w Jaworniku i został pochowany w tamtejszym kościele.

Bibliografia

J. Londzin, Historia Generalnego Wikariatu w Cieszynie, Cieszyn 1926, s. 9; A. Andrzejew, Filip Gottard Schaffgotsch – biskup wygnaniec, Jelenia Góra 2010, [brak paginacji]; J. Jungnitz, Die Breslauer Germaniker, Breslau 1906, s. 329-331

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Prażma (Praschma) Justus Wilhelm (1727-1795), wikariusz generalny dla Śląska Cieszyńskiego==
-Urodził się 17 maja 1727 w rodzinie hrabiego Franciszka von Praschma i hrabiny Karoliny Teresy Almesloe. Uczył się we Fridebergu, a następnie studiował filozofię w Ołomuńcu, gdzie przyjął również tonsurę. Ze względu na szerokie uzdolnienia rektor ołomuniecki wysłał go na studia do Rzymu, gdzie po kilku latach studiów w Kolegium Germanicum otrzymał  stopień doktora teologii. Święcenia kapłańskie przyjął w 1749 roku z rąk [[Benedykt XIV|papieża Benedykta XIV]]. W kwietniu następnego roku powrócił do kraju. Jak było ówcześnie w zwyczaju synowie osób wysoko urodzonych otrzymywali pewne godności zanim osiągnęli pełnoletniość. I tak ks. Prażma był od 1843 roku kanonikiem wrocławskiej katedry.  Był mocno związany z  biskupem [[Schaffgotsch Philipp Gotthard|Filipem Gotthardem Schaffgotschem]]. Gdy biskup ostentacyjnie zerwał przyjazne stosunki z [[Fryderyk II Hohenzollern|Fryderykiem II]] przeniósł się wraz z nim do Austrii. Za ten akt nieposłuszeństwa król Prus pozbawił ks. Prażmę godności kanonika. Cesarzowa Maria Teresa nadała mu, w ramach rekompensaty, probostwo w Starym Bolesławiu, a potem we Frydku. Gdy w 1770 roku bp Schaffgotsch utworzył [[Wikariat generalny w Cieszynie|Wikariat Generalny w Cieszynie]] mianował ks. Prażmę pierwszym wikariuszem. W 1788 roku zrzekł się funkcji proboszcza ze względu na wiek, ale pozostawił sobie godność wikariusza. Zmarł 25 kwietnia 1795 w Jaworniku i został pochowany w tamtejszym kościele.
+Urodził się 17 maja 1727 w rodzinie hrabiego Franciszka von Praschma i hrabiny Karoliny Teresy Almesloe. Uczył się we Fridebergu, a następnie studiował filozofię w Ołomuńcu, gdzie przyjął również tonsurę. Ze względu na szerokie uzdolnienia rektor ołomuniecki wysłał go na studia do Rzymu, gdzie po kilku latach studiów w Kolegium Germanicum otrzymał  stopień doktora teologii. Święcenia kapłańskie przyjął w 1749 roku z rąk [[Benedykt XIV|papieża Benedykta XIV]]. W kwietniu następnego roku powrócił do kraju. Jak było ówcześnie w zwyczaju, synowie osób wysoko urodzonych otrzymywali pewne godności zanim osiągnęli pełnoletność. I tak ks. Prażma był od 1843 roku kanonikiem wrocławskiej katedry.  Był mocno związany z [[Schaffgotsch Philipp Gotthard|biskupem Filipem Gotthardem Schaffgotschem]]. Gdy biskup ostentacyjnie zerwał przyjazne stosunki z [[Fryderyk II Hohenzollern|Fryderykiem II]] przeniósł się wraz z nim do Austrii. Za ten akt nieposłuszeństwa król Prus pozbawił ks. Prażmę godności kanonika. Cesarzowa Maria Teresa nadała mu, w ramach rekompensaty, probostwo w Starym Bolesławiu, a potem we Frydku. Gdy w 1770 roku bp Schaffgotsch utworzył [[Wikariat generalny w Cieszynie|wikariat generalny w Cieszynie]] mianował ks. Prażmę pierwszym wikariuszem. W 1788 roku zrzekł się funkcji proboszcza ze względu na wiek, ale pozostawił sobie godność wikariusza. Zmarł 25 kwietnia 1795 w Jaworniku i został pochowany w tamtejszym kościele.
 ==Bibliografia==