Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Plik:Kobior 4.jpg|thumb|right]] | [[Plik:Kobior 4.jpg|thumb|right]] | ||
[[Plik:Kobior 2.jpg|thumb|right]] | [[Plik:Kobior 2.jpg|thumb|right]] | ||
Pierwsza wiadomość źródłowa o Kobiórze pochodzi z 1467 roku, choć jest bardzo prawdopodobne, że już dużo wcześniej te tereny były zamieszkane. W 1536 roku w Kobiórze znajdowało się zaledwie 9 gospodarstw zagrodniczych. Pod koniec XIX wieku wieś Kobiór była najludniejszą spośród wsi należących do [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|parafii w Pszczynie]]. Również odległość do kościoła parafialnego była najdłuższa. Z tego powodu już w 1884 roku kobiórzanie podjęli pierwsze starania o zezwolenie na budowę własnego kościoła. | Pierwsza wiadomość źródłowa o Kobiórze pochodzi z 1467 roku, choć jest bardzo prawdopodobne, że już dużo wcześniej te tereny były zamieszkane. W 1536 roku w Kobiórze znajdowało się zaledwie 9 gospodarstw zagrodniczych. Pod koniec XIX wieku wieś Kobiór była najludniejszą spośród wsi należących do [[Parafia Wszystkich Świętych w Pszczynie|parafii w Pszczynie]]. Również odległość do kościoła parafialnego była najdłuższa. Z tego powodu już w 1884 roku kobiórzanie podjęli pierwsze starania o zezwolenie na budowę własnego kościoła. | ||
| Linia 10: | Linia 9: | ||
Po [[Sobór Watykański II|Soborze Watykańskim II]] zmieniono wystrój kościoła. [[Prezbiterium]] oraz witraże zaprojektował artysta plastyk - [[Ostrzołek Wiktor|Wiktor Ostrzołek]]. W latach 90. wybudowano na terenie Kobióra kaplicę mszalną pw. św. Antoniego z Padwy, która 23 grudnia 1999 została pobłogosławiona przez [[Zimoń Damian|abpa Damiana Zimonia]]. | Po [[Sobór Watykański II|Soborze Watykańskim II]] zmieniono wystrój kościoła. [[Prezbiterium]] oraz witraże zaprojektował artysta plastyk - [[Ostrzołek Wiktor|Wiktor Ostrzołek]]. W latach 90. wybudowano na terenie Kobióra kaplicę mszalną pw. św. Antoniego z Padwy, która 23 grudnia 1999 została pobłogosławiona przez [[Zimoń Damian|abpa Damiana Zimonia]]. | ||
==Proboszczowie== | ==Proboszczowie== | ||
*[[Kłyk Karol|ks. Karol Kłyk]] proboszcz (1915-1921) | *[[Kłyk Karol|ks. Karol Kłyk]] proboszcz (1915-1921) | ||
| Linia 21: | Linia 19: | ||
*[[Piesiur Józef|ks. Józef Piesiur]] (2000–2011) | *[[Piesiur Józef|ks. Józef Piesiur]] (2000–2011) | ||
*[[Suszka Damian|ks. Damian Suszka]] (2011-nadal) | *[[Suszka Damian|ks. Damian Suszka]] (2011-nadal) | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
L. Musioł, Kobiór - gmina i parafia, Kobiór 2001; E. M. Ryguła, Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze, Katowice 2011; Z. Orlik, Nad Korzeńcem. Szkice z dziejów Kobióra, Kobiór 1996; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 164-165; F. Konieczny, Dziesięcioletni plan pracy duszpasterskiej w parafii Kobiór, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 170. | L. Musioł, Kobiór - gmina i parafia, Kobiór 2001; E. M. Ryguła, Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze, Katowice 2011; Z. Orlik, Nad Korzeńcem. Szkice z dziejów Kobióra, Kobiór 1996; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 164-165; F. Konieczny, Dziesięcioletni plan pracy duszpasterskiej w parafii Kobiór, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 170. | ||
{{Dekanaty}} | {{Dekanaty}} | ||
[[Kategoria:Parafie - K|Kobiór]] | [[Kategoria:Parafie - K|Kobiór]] | ||
[[Kategoria:Dekanat Tychy Nowe|Kobiór]] | [[Kategoria:Dekanat Tychy Nowe|Kobiór]] | ||
Wersja z 11:03, 13 sty 2019
Pierwsza wiadomość źródłowa o Kobiórze pochodzi z 1467 roku, choć jest bardzo prawdopodobne, że już dużo wcześniej te tereny były zamieszkane. W 1536 roku w Kobiórze znajdowało się zaledwie 9 gospodarstw zagrodniczych. Pod koniec XIX wieku wieś Kobiór była najludniejszą spośród wsi należących do parafii w Pszczynie. Również odległość do kościoła parafialnego była najdłuższa. Z tego powodu już w 1884 roku kobiórzanie podjęli pierwsze starania o zezwolenie na budowę własnego kościoła.
Swoją prośbę skierowali do kurii biskupiej we Wrocławiu. Wówczas też odbyło się zebranie całej gromady kobiórskiej w szkole („starej”) z udziałem ks. Hugona Ohla, proboszcza pszczyńskiego. Ksiądz Ohl sprzeciwił się jednak życzeniom swych kobiórskich parafian. Chcieli oni mieć na miejscu przynajmniej kaplicę, w której jeden z księży z Pszczyny mógłby w niedziele i święta odprawiać nabożeństwo. W 1905 roku probostwo w Pszczynie objął ks. Thielmann, który wstawił się za mieszkańcami Kobióra. W liście do kurii wrocławskiej pisał, że powołanie w Kobiórze samodzielnej stacji duszpasterskiej jest jak najbardziej wskazane i dowodził, że kobiórzanie są w stanie utrzymać własnego duszpasterza. Jednak dopiero 4 sierpnia 1908 kuria wrocławska wydała dekret erygujący kurację w Kobiórze. Zgodnie z decyzją biskupa wrocławskiego dokument powoływał kurację z dniem 1 czerwca 1909.
W latach 1911-1912 zbudowano kościół pw. Wniebowzięcia Matki Boskiej. Jego poświęcenia dokonał 23 września 1912, z upoważnienia księdza biskupa, ks. proboszcz Thielmann. W kościele wybudowano ołtarz główny (1912) oraz boczne ołtarze (1916). Fundatorem ołtarza Najświętszego Serca Pana Jezusa była rodzina rzeźnika Jana Matery, a ołtarza św. Józefa – kupiec Franciszek Słonina. Oba boczne ołtarze wykonał artysta-stolarz Schneider z Wrocławia. Natomiast ozdoby figuralne do tych ołtarzy zostały sprowadzone z Monachium. W późniejszym czasie kościół został przyozdobiony figurami św. Ludwika oraz św. Barbary. W ołtarzu głównym umieszczono obraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Parafia została erygowana 1 kwietnia 1919. Równolegle z kościołem powstawał parafialny cmentarz i plebania, budowę której ukończono już w 1914 roku.
Po Soborze Watykańskim II zmieniono wystrój kościoła. Prezbiterium oraz witraże zaprojektował artysta plastyk - Wiktor Ostrzołek. W latach 90. wybudowano na terenie Kobióra kaplicę mszalną pw. św. Antoniego z Padwy, która 23 grudnia 1999 została pobłogosławiona przez abpa Damiana Zimonia.
Proboszczowie
- ks. Karol Kłyk proboszcz (1915-1921)
- ks. Wiktor Drewniok administrator (1921-1922), proboszcz (1922-1927)
- ks. Franciszek Pawleta administrator (1927-1928), proboszcz (1928-1933)
- ks. Jan Osyra administrator excurrendo (1933-1934)
- ks. Franciszek Fudala (1934-1953)
- ks. Szczepan Rożek administrator (1953-1956), proboszcz (1956-1974)
- ks. Edmund Mrozik (1974-2000)
- ks. Józef Piesiur (2000–2011)
- ks. Damian Suszka (2011-nadal)
Bibliografia
L. Musioł, Kobiór - gmina i parafia, Kobiór 2001; E. M. Ryguła, Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kobiórze, Katowice 2011; Z. Orlik, Nad Korzeńcem. Szkice z dziejów Kobióra, Kobiór 1996; Straty wojenne. Zabytkowe dzwony utracone w latach 1939-1945 w granicach Polski po 1945, t. 3 Województwo Śląskie, cz. 1 diecezja katowicka wraz z częścią diecezji częstochowskiej, opr. P. Nadolski, Katowice 2008, s. 164-165; F. Konieczny, Dziesięcioletni plan pracy duszpasterskiej w parafii Kobiór, mps w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; D. Głazek, Domus Celeberrima. Architektura sakralna (katolicka) w przemysłowej części Górnego Śląska 1870-1914, Katowice 2003, s. 170.
| ||||||||||