Parafia Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Maksymiliana Marii Kolbe w Janowie Miejskim: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
Pierwsza wzmianka o Janowie została zamieszczona w protokole sądowym pochodzącym z 1744 roku. Janów był wtedy osadą rozciągającą się wokół folwarku założonego przez Jana Krzysztofa Mieroszewskiego, od którego imienia przyjął nazwę. Z XVIII wieku zaś pochodzą wzmianki o hucie szkła działającej w „Jonowie”. W wieku XIX powstawały w okolicy liczne kopalnie, które w większości przyłączano do rozrastającej się spółki „Gische”. W 1874 roku doszło do podziału gminy Mysłowice-Zamek, w wyniku którego oficjalnie została wydzielona samodzielna gmina Janów.  
Pierwsza wzmianka o Janowie została zamieszczona w protokole sądowym pochodzącym z 1744 roku. Janów był wtedy osadą rozciągającą się wokół folwarku założonego przez Jana Krzysztofa Mieroszewskiego, od którego imienia przyjął nazwę. Z XVIII wieku zaś pochodzą wzmianki o hucie szkła działającej w „Jonowie”. W wieku XIX powstawały w okolicy liczne kopalnie, które w większości przyłączano do rozrastającej się spółki „Gische”. W 1874 roku doszło do podziału gminy Mysłowice-Zamek, w wyniku którego oficjalnie została wydzielona samodzielna gmina Janów.  


Potrzeba zbudowania kościoła na obszarze Janowa Miejskiego zaistniała jeszcze przed II wojną światową. W okresie szybkiego rozwoju gminy dzięki pomocy firmy „Gische” powstał prowizoryczny, tymczasowy kościół poświęcony 22 października 1910. Pomimo tego pierwsza parafia na terenie gminy powstała na osiedlu Nikiszowiec. Kościół św. Anny zbudowano w latach 1921-1927. Jego konsekracja 23 października 1927 nie ułatwiła jednak mieszkańcom Janowa dostępu do praktyk religijnych. Spora część ludności nadal musiała przebywać daleką drogę do kościoła, gdyż pozostała w granicach parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach. Wybuch wojny uniemożliwił podjęcie jakichkolwiek starań o erygowanie parafii. Po 1945 roku zaś, w okresie PRL-u podejmowano działania w związku z uzyskaniem pozwolenia na budowę kościoła. Potrzebę ustanowienia punktu duszpasterskiego zasygnalizował w roku 1955, podczas wygnania biskupów katowickich, ówczesny ordynariusz diecezji ks. Jan Piskorz. W piśmie do Urzędu do Spraw Wyznań w Warszawie zwrócił uwagę, że ponad cztery tysiące parafian musi do kościoła pokonywać około pięciu kilometrów.
Potrzeba zbudowania kościoła na obszarze Janowa Miejskiego zaistniała jeszcze przed II wojną światową. W okresie szybkiego rozwoju gminy dzięki pomocy firmy „Gische” powstał prowizoryczny, tymczasowy kościół poświęcony 22 października 1910. Pomimo tego pierwsza parafia na terenie gminy powstała na osiedlu Nikiszowiec. Kościół św. Anny zbudowano w latach 1921-1927. Jego konsekracja 23 października 1927 nie ułatwiła jednak mieszkańcom Janowa dostępu do praktyk religijnych. Spora część ludności nadal musiała przebywać daleką drogę do kościoła, gdyż pozostała w granicach parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach. Wybuch wojny uniemożliwił podjęcie jakichkolwiek starań o erygowanie parafii. Po 1945 roku zaś, w okresie PRL-u ponownie próbowano uzyskać pozwolenie na budowę kościoła. Potrzebę ustanowienia punktu duszpasterskiego w 1955 roku, podczas wygnania biskupów katowickich, zasygnalizował ówczesny ordynariusz diecezji ks. Jan Piskorz. W piśmie do Urzędu do Spraw Wyznań w Warszawie zwrócił uwagę, że ponad 4 tys. parafian musi do kościoła pokonywać ok. 5 km.


14 czerwca 1968 roku do Urzędu do Spraw Wyznań w Katowicach przybyła delegacja wiernych świeckich, postulująca budowę kościoła w swojej dzielnicy. Ostatecznie zgodę na budowę wydano w lutym 1971 roku. Przypuszcza się, że zgoda na budowę kościoła miała charakter propagandowy. Pozwolenie wydano bowiem min. w związku ze zbliżającą się beatyfikacją Maksymiliana Marii Kolbego. Do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach został skierowany ks. Paweł Bednorz, z poleceniem pokierowania budową nowego kościoła. Architektem został dr inż. Adam Lisik. Była to pierwsza budowa nowego kościoła w diecezji katowickiej od siedemnastu lat. Prace zakończono w grudniu 1974 roku. 12 grudnia tego roku poświęcenia dokonał biskup Herbert Bednorz. Dekret o erekcji parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Maksymiliana Kolbe został podpisany 1 października 1975 roku. Ks. Paweł Bednorz został w zamian za zasługi przy budowie kościoła mianowany pierwszym proboszczem nowej parafii. Przez kilka następnych lat przy świątyni trwały prace wykończeniowe. W roku 1995 powstała dzwonnica z trzema dzwonami (Matka Boska Niepokalana, błogosławiony Maksymilian Kolbe i święty Antoni), poświęconymi przez biskupa Gerarda Bernackiego.
14 czerwca 1968 roku do Urzędu do Spraw Wyznań w Katowicach przybyła delegacja wiernych świeckich, postulująca budowę kościoła w swojej dzielnicy. Ostatecznie zgodę na budowę wydano w lutym 1971 roku. Przypuszcza się, że zgoda na budowę kościoła miała charakter propagandowy. Pozwolenie wydano bowiem min. w związku ze zbliżającą się beatyfikacją Maksymiliana Marii Kolbego. Do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach został skierowany ks. Paweł Bednorz, z poleceniem pokierowania budową nowego kościoła. Architektem został dr inż. Adam Lisik. Była to pierwsza budowa nowego kościoła w diecezji katowickiej od siedemnastu lat. Prace zakończono w grudniu 1974 roku. 12 grudnia tego roku poświęcenia dokonał biskup Herbert Bednorz. Dekret o erekcji parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Maksymiliana Kolbe został podpisany 1 października 1975 roku. Ks. Paweł Bednorz został w zamian za zasługi przy budowie kościoła mianowany pierwszym proboszczem nowej parafii. Przez kilka następnych lat przy świątyni trwały prace wykończeniowe. W roku 1995 powstała dzwonnica z trzema dzwonami (Matka Boska Niepokalana, błogosławiony Maksymilian Kolbe i święty Antoni), poświęconymi przez biskupa Gerarda Bernackiego.

Wersja z 21:57, 23 maj 2012

Janow Kolbe2.jpg
Janow Kolbe1.jpg

Pierwsza wzmianka o Janowie została zamieszczona w protokole sądowym pochodzącym z 1744 roku. Janów był wtedy osadą rozciągającą się wokół folwarku założonego przez Jana Krzysztofa Mieroszewskiego, od którego imienia przyjął nazwę. Z XVIII wieku zaś pochodzą wzmianki o hucie szkła działającej w „Jonowie”. W wieku XIX powstawały w okolicy liczne kopalnie, które w większości przyłączano do rozrastającej się spółki „Gische”. W 1874 roku doszło do podziału gminy Mysłowice-Zamek, w wyniku którego oficjalnie została wydzielona samodzielna gmina Janów.

Potrzeba zbudowania kościoła na obszarze Janowa Miejskiego zaistniała jeszcze przed II wojną światową. W okresie szybkiego rozwoju gminy dzięki pomocy firmy „Gische” powstał prowizoryczny, tymczasowy kościół poświęcony 22 października 1910. Pomimo tego pierwsza parafia na terenie gminy powstała na osiedlu Nikiszowiec. Kościół św. Anny zbudowano w latach 1921-1927. Jego konsekracja 23 października 1927 nie ułatwiła jednak mieszkańcom Janowa dostępu do praktyk religijnych. Spora część ludności nadal musiała przebywać daleką drogę do kościoła, gdyż pozostała w granicach parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach. Wybuch wojny uniemożliwił podjęcie jakichkolwiek starań o erygowanie parafii. Po 1945 roku zaś, w okresie PRL-u ponownie próbowano uzyskać pozwolenie na budowę kościoła. Potrzebę ustanowienia punktu duszpasterskiego w 1955 roku, podczas wygnania biskupów katowickich, zasygnalizował ówczesny ordynariusz diecezji ks. Jan Piskorz. W piśmie do Urzędu do Spraw Wyznań w Warszawie zwrócił uwagę, że ponad 4 tys. parafian musi do kościoła pokonywać ok. 5 km.

14 czerwca 1968 roku do Urzędu do Spraw Wyznań w Katowicach przybyła delegacja wiernych świeckich, postulująca budowę kościoła w swojej dzielnicy. Ostatecznie zgodę na budowę wydano w lutym 1971 roku. Przypuszcza się, że zgoda na budowę kościoła miała charakter propagandowy. Pozwolenie wydano bowiem min. w związku ze zbliżającą się beatyfikacją Maksymiliana Marii Kolbego. Do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Mysłowicach został skierowany ks. Paweł Bednorz, z poleceniem pokierowania budową nowego kościoła. Architektem został dr inż. Adam Lisik. Była to pierwsza budowa nowego kościoła w diecezji katowickiej od siedemnastu lat. Prace zakończono w grudniu 1974 roku. 12 grudnia tego roku poświęcenia dokonał biskup Herbert Bednorz. Dekret o erekcji parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i Maksymiliana Kolbe został podpisany 1 października 1975 roku. Ks. Paweł Bednorz został w zamian za zasługi przy budowie kościoła mianowany pierwszym proboszczem nowej parafii. Przez kilka następnych lat przy świątyni trwały prace wykończeniowe. W roku 1995 powstała dzwonnica z trzema dzwonami (Matka Boska Niepokalana, błogosławiony Maksymilian Kolbe i święty Antoni), poświęconymi przez biskupa Gerarda Bernackiego. W 19 lutego 1994 roku budynek katechetyczny został wydzierżawiony powstającemu wtedy Stacjonarnemu Hospicjum św. Teresy od Dzieciątka Jezus (późniejsze hospicjum „Cordis”). Również od roku 1995 jest wydawana gazetka parafialna „Dzwonek Janowski” poruszająca aktualne sprawy parafii, a także dzielnicy i miasta.

Proboszczowie

Bibliografia

Dekret erekcji parafii przy kościele Niepokalanego Poczęcia NMP i bł. Maksymiliana Kolbe w Janowie Miejskim -Mysłowicach, WD 1976, nr 2, s. 34-35; W. Skworc, Budownictwo kościołów w diecezji katowickiej w latach 1945-1989, Katowice 1996; J. Kudera, Historia parafji mysłowickiej, Mysłowice 1934; 75-lecie kościoła św. Anny w Katowicach Janowie, Katowice 2002; WA 1996, nr 12, str. 627-628; WA 1997, nr 4, str. 225-227; E. Wilczok, Janów. Od osady leśnej do gminy wielkoprzemysłowej, Katowice 1991.