Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Golasowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(nowe, konieczna redakcja)
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
Parafia Narodzenia NMP w Golasowicach należy administracyjnie do Gminy Pawłowice. Początkowo była ona pod wezwaniem św. Marcina, dopiero w XIX w. przyjęła wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Parafia stanowi część dekanatu Pawłowice Śląskie i jest historycznie powiązana z dziejami ziemi pszczyńskiej i historią Śląska.  
Parafia Narodzenia NMP w Golasowicach należy administracyjnie do Gminy Pawłowice. Początkowo była ona pod wezwaniem św. Marcina, dopiero w XIX w. przyjęła wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Parafia stanowi część dekanatu Pawłowice Śląskie i jest historycznie powiązana z dziejami ziemi pszczyńskiej i historią Śląska.  


O pierwszych wzmiankach dotyczących parafii możemy mówić już w XIII w. Wtedy to najprawdopodobniej istniała już parafia i kościół. W wieku XV, w wyniku trudnej sytuacji materialnej parafian i trudności w ponoszeniu kosztów związanych z funkcjonowaniem kościoła i duszpasterstwa- parafia została przyłączona do sąsiedniej, która znajdowała się  
O pierwszych wzmiankach dotyczących parafii możemy mówić już w XIII w. Wtedy to najprawdopodobniej istniała już parafia i kościół. W XV wieku, w wyniku trudnej sytuacji materialnej parafian i trudności w ponoszeniu kosztów związanych z funkcjonowaniem kościoła i duszpasterstwa- parafia została przyłączona do sąsiedniej, która znajdowała się  
w Pielgrzymowicach. Od tego czasu tamtejszy proboszcz obsługiwał oba kościoły. W latach 1530- 1654 kościół golasowicki służył kultowi protestanckiemu, w którym uczestniczyła spora grupa mieszkańców okolicznych wsi: Pielgrzymowic, Bzia, Ruptawy i Warszowic.   
w Pielgrzymowicach. Od tego czasu tamtejszy proboszcz obsługiwał oba kościoły. W latach 1530- 1654 kościół golasowicki służył kultowi protestanckiemu, w którym uczestniczyła spora grupa mieszkańców okolicznych wsi: Pielgrzymowic, Bzia, Ruptawy i Warszowic.   
Dopiero od roku 1655 kościół w Golasowicach stał się na powrót katolicki. W tym okresie  
Dopiero od 1655  roku kościół w Golasowicach stał się na powrót katolicki. W tym okresie  
w świątyni istniały trzy ołtarze: główny, poświęcony Najświętszej Maryi Pannie i boczne: św. Marcina i św. Barbary. W roku 1794 przeprowadzono pierwszy z gruntownych remontów kościoła, drugi miał miejsce w roku 1904, kiedy urząd proboszcza piastował ks. Karol Larose, trzeci zaś odbył się w rok przed wybuchem II Wojny Światowej. Działania wojenne spowodowały poważne zniszczenia świątyni, między innymi z powodu stacjonowania w niej wojsk niemieckich i radzieckich. Po zakończeniu wojny nabożeństwa w parafii odprawiane były przez proboszcza z sąsiednich Pielgrzymowic.
w świątyni istniały trzy ołtarze: główny, poświęcony Najświętszej Maryi Pannie i boczne: św. Marcina i św. Barbary. W 1794 roku przeprowadzono pierwszy z gruntownych remontów kościoła, drugi miał miejsce w 1904 roku, kiedy urząd proboszcza piastował [[Larose Karol|ks. Karol Larose]], trzeci zaś odbył się w rok przed wybuchem II Wojny Światowej. Działania wojenne spowodowały poważne zniszczenia świątyni, między innymi z powodu stacjonowania w niej wojsk niemieckich i radzieckich. Po zakończeniu wojny nabożeństwa w parafii odprawiane były przez proboszcza z sąsiednich Pielgrzymowic.


W roku 1961, na skutek działań podjętych przez wikariusza z Pielgrzymowic ks. Józefa Sitka, został w Golasowicach ustanowiony rektorat, którym on sam kierował. Ks. Sitek posługiwał w parafii aż do roku 1973, kiedy to z powodu choroby odszedł na emeryturę. Na jego miejsce rektorem kościoła filialnego został mianowany ks. Jan Skolik. W nocy z 22 na 23 października 1973 wybuchł pożar, który zupełnie zniszczył drewniany kościół, spłonęły organy i sprzęty liturgiczne, stopiły się również dzwony pochodzące z XV w. Na miejscu spalonego kościoła stanął barak, który miał służyć za tymczasowe miejsce sprawowania nabożeństw. Parafianie twardo obstawali przy budowie nowego kościoła. Pomimo wielu trudności związanych z pozwoleniem na budowę i dostępnością materiałów budowlanych, w 1975 r. rozpoczęto budowę nowej świątyni. Dzięki ofiarności i zaangażowaniu parafian przy budowie kościoła, już dwa lata po rozpoczęciu budowy doszło do poświęcenia nowo wybudowanego kościoła, którego dokonał bp. Herbert Bednorz. Dzięki  staraniom ks. Skolika, 27 listopada 1977 r. została erygowana samodzielna parafia Narodzenia NMP w Golasowicach jej proboszczem został ks. Jan Skolik. W zakres terytorialny parafii weszła również sąsiednia wieś Jarząbkowice.  
W1961 roku , na skutek działań podjętych przez wikariusza z Pielgrzymowic [[Sitek Józef|ks. Józefa Sitka]], został w Golasowicach ustanowiony rektorat, którym on sam kierował. Ks. Sitek posługiwał w parafii aż do 1973roku, kiedy to z powodu choroby odszedł na emeryturę. Na jego miejsce rektorem kościoła filialnego został mianowany [[Skolik Jan|ks. Jan Skolik]]. W nocy z 22 na 23 października 1973 wybuchł pożar, który zupełnie zniszczył drewniany kościół, spłonęły organy i sprzęty liturgiczne, stopiły się również dzwony pochodzące z XV w. Na miejscu spalonego kościoła stanął barak, który miał służyć za tymczasowe miejsce sprawowania nabożeństw. Parafianie twardo obstawali przy budowie nowego kościoła. Pomimo wielu trudności związanych z pozwoleniem na budowę i dostępnością materiałów budowlanych, w 1975 roku. rozpoczęto budowę nowej świątyni. Dzięki ofiarności i zaangażowaniu parafian przy budowie kościoła, już dwa lata po rozpoczęciu budowy doszło do poświęcenia nowo wybudowanego kościoła, którego dokonał [[Bednorz Herbert|bp. Herbert Bednorz]]. Dzięki  staraniom ks. Skolika, 27 listopada 1977 r. została erygowana samodzielna parafia Narodzenia NMP w Golasowicach jej proboszczem został ks. Jan Skolik. W zakres terytorialny parafii weszła również sąsiednia wieś Jarząbkowice.  


Czasy współczesne:
Czasy współczesne:

Wersja z 17:15, 5 gru 2009

Parafia Narodzenia NMP w Golasowicach należy administracyjnie do Gminy Pawłowice. Początkowo była ona pod wezwaniem św. Marcina, dopiero w XIX w. przyjęła wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Parafia stanowi część dekanatu Pawłowice Śląskie i jest historycznie powiązana z dziejami ziemi pszczyńskiej i historią Śląska.

O pierwszych wzmiankach dotyczących parafii możemy mówić już w XIII w. Wtedy to najprawdopodobniej istniała już parafia i kościół. W XV wieku, w wyniku trudnej sytuacji materialnej parafian i trudności w ponoszeniu kosztów związanych z funkcjonowaniem kościoła i duszpasterstwa- parafia została przyłączona do sąsiedniej, która znajdowała się w Pielgrzymowicach. Od tego czasu tamtejszy proboszcz obsługiwał oba kościoły. W latach 1530- 1654 kościół golasowicki służył kultowi protestanckiemu, w którym uczestniczyła spora grupa mieszkańców okolicznych wsi: Pielgrzymowic, Bzia, Ruptawy i Warszowic. Dopiero od 1655 roku kościół w Golasowicach stał się na powrót katolicki. W tym okresie w świątyni istniały trzy ołtarze: główny, poświęcony Najświętszej Maryi Pannie i boczne: św. Marcina i św. Barbary. W 1794 roku przeprowadzono pierwszy z gruntownych remontów kościoła, drugi miał miejsce w 1904 roku, kiedy urząd proboszcza piastował ks. Karol Larose, trzeci zaś odbył się w rok przed wybuchem II Wojny Światowej. Działania wojenne spowodowały poważne zniszczenia świątyni, między innymi z powodu stacjonowania w niej wojsk niemieckich i radzieckich. Po zakończeniu wojny nabożeństwa w parafii odprawiane były przez proboszcza z sąsiednich Pielgrzymowic.

W1961 roku , na skutek działań podjętych przez wikariusza z Pielgrzymowic ks. Józefa Sitka, został w Golasowicach ustanowiony rektorat, którym on sam kierował. Ks. Sitek posługiwał w parafii aż do 1973roku, kiedy to z powodu choroby odszedł na emeryturę. Na jego miejsce rektorem kościoła filialnego został mianowany ks. Jan Skolik. W nocy z 22 na 23 października 1973 wybuchł pożar, który zupełnie zniszczył drewniany kościół, spłonęły organy i sprzęty liturgiczne, stopiły się również dzwony pochodzące z XV w. Na miejscu spalonego kościoła stanął barak, który miał służyć za tymczasowe miejsce sprawowania nabożeństw. Parafianie twardo obstawali przy budowie nowego kościoła. Pomimo wielu trudności związanych z pozwoleniem na budowę i dostępnością materiałów budowlanych, w 1975 roku. rozpoczęto budowę nowej świątyni. Dzięki ofiarności i zaangażowaniu parafian przy budowie kościoła, już dwa lata po rozpoczęciu budowy doszło do poświęcenia nowo wybudowanego kościoła, którego dokonał bp. Herbert Bednorz. Dzięki staraniom ks. Skolika, 27 listopada 1977 r. została erygowana samodzielna parafia Narodzenia NMP w Golasowicach jej proboszczem został ks. Jan Skolik. W zakres terytorialny parafii weszła również sąsiednia wieś Jarząbkowice.

Czasy współczesne:

Od roku 2001 proboszczem w parafii Narodzenia NMP w Golasowicach jest ks. Roman Grabowski. Na terenie parafii znajduje się wybudowana w roku 1999 Grota Lourdzka, w której odbywają się nabożeństwa majowe, w okresie Bożego Narodzenia znajduje się w niej Stajenka Betlejemska. W pobliżu kościoła znajduje się cmentarz i dzwonnica. Wśród parafian niezwykle popularne są pielgrzymki do Piekar, Pszowa, Turzy Śląskiej, Skoczowa i Częstochowy. W parafii działa wiele grup, które angażują znaczną część parafian, są to między innymi: Parafialny Oddział Akcji Katolickiej, Parafialna Rada Duszpasterska, Parafialny Zespół Synodalny, Świecka Rodzina Franciszkańska, Dzieci Maryi, Parafialny Klub Sportowy, Eucharystyczny Ruch Młodych.

Odpust w parafii jest obchodzony w niedzielę przed 9 września. Ze względu na istnienie dużej wspólnoty ewangelickiej na terenie Golasowic, parafianie starają się realizować praktyczny ekumenizm. Wyrazem wzajemnego zrozumienia i otwarcia są między innymi wspólnie obchodzone dożynki parafialne czy zaangażowanie wkładane w obchody Tygodnia Ekumenicznego.

Proboszczowie

Bibliografia

Pydych W., Parafia Katolicka Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Golasowicach, Kraków 2002. (Praca magisterska); Kronika Parafialna Parafii Narodzenia NMP w Golasowicach; Schematyzm Diecezjalny 2005.