Parafia Miłosierdzia Bożego w Niewiadomiu: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 04:31, 12 paź 2009

Parafia Miłosierdzia Bożego w Niewiadomiu to jedna z dwóch duszpasterskich placówek znajdujących się w tej dzielnicy, a jednocześnie jest jedną z młodszych parafii na terenie całego Rybnika. Na jej terytorium znajduje się zaledwie dziewięć ulic, które zamieszkuje dziewięciuset siedemdziesięciu jeden mieszkańców, w tym dziewięćset sześćdziesięciu katolików. Sam Kościół, jak i dom parafialny, mieści się przy ulicy Zygmunta Starego. Uroczystości odpustowe zaś przypadają, jak sama nazwa parafii sugeruje, w niedzielę po Wielkanocy, czyli w Niedzielę Bożego Miłosierdzia.

Budowa kościoła

Parafia jest dosyć młoda, gdyż erygowana została w połowie lat 90. ubiegłego stulecia. Po wielu staraniach i negocjacjach ks. Huberta Wieczorke, ówczesnego proboszcza parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach, z władzami miasta oraz Wojewódzkim Zarządem Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich w Katowicach, na prośbę Katowickiej Kurii Diecezjalnej (z dnia 10 lipca 1981), 27 sierpnia tegoż roku wydana została zgoda na budowę punktu katechetycznego przy ulicy Zygmunta Starego. Rok później, podpisem wiceprezydenta miasta Rybnika Romana Cyganka, zatwierdzony został projekt tego obiektu autorstwa architekta Adama Lisika, co umożliwiło rozpoczęcie prac budowlanych. Nie było to łatwe przedsięwzięcie, gdyż brakowało środków finansowych do realizacji projektu. Jednak dzięki uprzejmości i ciężkiej pracy mieszkańców przyszłej parafii udało się sfinansować całość kosztów potrzebnych zarówno na wymagane do konstrukcji materiały, jak i samą budowę bez jakichkolwiek poza parafialnych zbiórek.

Mimo, iż 15 sierpnia 1984 wybudowany obiekt został zgłoszony do użytkowania i zatwierdzony przez wiceprezydenta miasta mgr Cyganka, nie był to koniec problemów jakie dotyczyły początków nowej placówki duszpasterskiej. Obiekt był bowiem kontrolowany przez ówczesne władze. Niedługo po jego poświęceniu, w dniu 3 września 1984 przez biskupa Bednorza, gdy tylko dowiedziano się, iż zaczęto traktować go równocześnie jako kaplicę i dokonano w nim kilku innowacji konstrukcyjnych (podpiwniczenie budynku), dnia 21 września władze skierowały pismo do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa z nakazem przedstawienia ekspertyzy budowlanej obejmującej całą analizę dokonanych zmian w „trosce” o bezpieczeństwo mienia oraz życia użytkowników budynku, a także weryfikacji wykonanych prac w stosunku do zatwierdzonego projektu. W obliczu tych zagrożeń administratorem wspomnianego budynku został ks. Franciszek Otremba. Władze miasta zarzucały dokonanie samowolnych zmian i jednocześnie nakazywały doprowadzenie budynku katechetycznego do pierwotnej formy, gdyż ich zdaniem całkowita powierzchnia użytkowanej budowli przekroczyła o 90 m.kw. obowiązujący limit 600 m.kw. Doliczono bowiem powierzchnię nieużytkowanego poddasza.

Szykanowania prawne komunistycznej władzy, świadomej rozszerzania się religijnego kultu, wiązały się z licznymi prawnymi potyczkami, karami oraz zastraszaniem administratora kaplicy. Żądano zasypania dwóch pomieszczeń piwnicznych oraz korytarza, aby całkowita powierzchnia użytkowa była mniejsza niż ustawowe 600 m.kw. Po prawie rocznych perypetiach udało się pomyślnie rozwiązać powstały problem. Oddanie i dzielna postawa mieszkańców parafii okazała się decydująca i w czerwcu 1985 roku decyzją Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego w Katowicach stwierdzając, iż budynek zajmuje tylko 599 m. kw., pozwolono na dalsze jego użytkowanie. Ówczesny administrator kaplicy, ks. Otremba, początkowo zamieszkiwał na probostwie matczynej parafii w Niedobczycach i dojeżdżał do kaplicy, aby w każdą niedzielę sprawować tam Eucharystię. Dopiero 19 marca 1985 zamieszkał na stałe w Niewiadomiu.

Wszyscy marzyli o tym, aby powstała dopiero co kaplica w przyszłości stała się parafialnym kościołem. Chociaż władza była przeciwna takim dążeniom, marzenia mieszkańców Niewiadomia zostały zrealizowane, kiedy to, świadom zagrożeń płynących z ramienia ówczesnej władzy, bez porozumienia z nimi, 19 stycznia 1986 bp Damian Zimoń dekretem erygował, pierwszą w diecezji pod takim wezwaniem, parafię Miłosierdzia Bożego w Niewiadomiu, która powstała przez wyłączenie z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach i należała do dekanatu Rybnik–Centrum. Wszyscy mieszkańcy wraz ze swoim proboszczem nie tylko sami zadbali o zbudowanie świątyni, ale zatroszczyli się także o jej wnętrze, które zaprojektował Stanisław Konarzewski, a wykonały Maria Konarzewska wraz ze swoją córką. Znajdujący się w niej obraz Bożego Miłosierdzia sprowadzony został z krakowskich Łagiewnik.

Po wielu kłopotach i staraniach parafianie mogli cieszyć się całkowicie swoją świątynią. 23 marca 1986 rozpoczęły się pierwsze parafialne rekolekcje, potem odpust, komunia święta, a 25 maja zakończyły się wybory do powstałej, za prośbą biskupa wyrażoną w dekrecie erygującym parafię, Rady Parafialnej, w której każda z dziewięciu ulic posiadała swojego przedstawiciela. 27 września 1987 miała miejsce pierwsza wizytacja biskupia (bp Czesław Domin) podczas której udzielony został sakrament bierzmowania, a kilkanaście dni później, bo w listopadzie – peregrynacja obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Rok później odbyło się pierwsze liczenie wiernych podczas niedzielnej Eucharystii, na którą przybyła znaczna większość parafian, bo aż 722 osoby, które ciągle otaczały kościół swoją opieką dbając o jego wygląd.

5 września 1994 kościół został konsekrowany przez abpa Damiana Zimonia. W 2001 roku parafia doczekała się trzech dzwonów, które zostały nazwane „Wiarą, Nadzieją i Miłością”, a które zostały umieszczone w nowo wybudowanej dzwonnicy 18 września 2002 podczas uroczystości ich poświęcenia, której przewodniczył abp Damian Zimoń. Warto też wspomnieć, iż podczas sprawowania duszpasterskiej pieczy nad parafią przez ks. Otrembę zrodziło się, jak do tej pory, jedyne powołanie do służby Bożej. Był nim, wyświęcony w 1988 roku, ks. Bogusław Kudla, który wstąpił do zgromadzenia księży Misjonarzów Świętej Rodziny.

Od 1998 roku, na mocy dekretu arcybiskupa Damiana Zimonia w sprawie dostosowania struktur kościelnych na terenie archidiecezji katowickiej, parafia należy do dekanatu Niedobczyce i działa przy niej kilka grup modlitewnych i charytatywnych, takich jak: Ministranci, Dzieci Maryi, Grupa Młodzieżowa, Oaza Dorosłych oraz Zespół Charytatywny. Rozwija się także młodzieżowy chórek, a powstała przy początkach kształtowania się parafii rada obecnie liczy osiem osób.

Proboszczowie

ks. Franciszek Otremba rektor (1984-1986), proboszcz (1986-2003)
ks. Stanisław Kołodziej (2003-2007)
ks. Grzegorz Lech (2007-nadal)

Bibliografia

Kronika parafii Miłosierdzia Bożego w Niewiadomiu; Wybrane dokumenty dotyczące powstania i funkcjonowania domu katechetycznego z lat 1982–1985.

@@ Linia 6: / Linia 6: @@
 Mimo, iż 15 sierpnia 1984 wybudowany obiekt został zgłoszony do użytkowania i zatwierdzony przez wiceprezydenta miasta mgr Cyganka, nie był to koniec problemów jakie dotyczyły początków nowej placówki duszpasterskiej. Obiekt był bowiem kontrolowany przez ówczesne władze. Niedługo po jego poświęceniu, w dniu 3 września 1984 przez biskupa [[Bednorz Herbert|Bednorza]], gdy tylko dowiedziano się, iż zaczęto traktować go równocześnie jako kaplicę i dokonano w nim kilku innowacji konstrukcyjnych (podpiwniczenie budynku), dnia 21 września władze skierowały pismo do parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa z nakazem przedstawienia ekspertyzy budowlanej obejmującej całą analizę dokonanych zmian w „trosce” o bezpieczeństwo mienia oraz życia użytkowników budynku, a także weryfikacji wykonanych prac w stosunku do zatwierdzonego projektu. W obliczu tych zagrożeń administratorem wspomnianego budynku został ks. [[Otremba Franciszek|Franciszek Otremba]]. Władze miasta zarzucały dokonanie samowolnych zmian i jednocześnie nakazywały doprowadzenie budynku katechetycznego do pierwotnej formy, gdyż ich zdaniem całkowita powierzchnia użytkowanej budowli przekroczyła o 90 m.kw. obowiązujący limit 600 m.kw. Doliczono bowiem powierzchnię nieużytkowanego poddasza.
-Szykanowania prawne komunistycznej władzy, świadomej rozszerzania się religijnego kultu, wiązały się z licznymi prawnymi potyczkami, karami oraz zastraszaniem administratora kaplicy. Żądano zasypania dwóch pomieszczeń piwnicznych oraz korytarza, aby całkowita powierzchnia użytkowa była mniejsza niż ustawowe 600 m.kw. Po prawie rocznych perypetiach udało się pomyślnie rozwiązać powstały problem. Oddanie i dzielna postawa mieszkańców parafii okazała się decydująca i w czerwcu 1985 decyzją Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego w Katowicach stwierdzając, iż budynek zajmuje tylko 599 m.kw., pozwolono na dalsze jego użytkowanie. Ówczesny administrator kaplicy, ks. Otremba, początkowo zamieszkiwał na probostwie matczynej parafii w Niedobczycach i dojeżdżał do kaplicy, aby w każdą niedzielę sprawować tam Eucharystię. Dopiero 19 marca 1985 zamieszkał na stałe w Niewiadomiu.
+Szykanowania prawne komunistycznej władzy, świadomej rozszerzania się religijnego kultu, wiązały się z licznymi prawnymi potyczkami, karami oraz zastraszaniem administratora kaplicy. Żądano zasypania dwóch pomieszczeń piwnicznych oraz korytarza, aby całkowita powierzchnia użytkowa była mniejsza niż ustawowe 600 m.kw. Po prawie rocznych perypetiach udało się pomyślnie rozwiązać powstały problem. Oddanie i dzielna postawa mieszkańców parafii okazała się decydująca i w czerwcu 1985 roku decyzją Wydziału Planowania Przestrzennego, Urbanistyki, Architektury i Nadzoru Budowlanego w Katowicach stwierdzając, iż budynek zajmuje tylko 599 m. kw., pozwolono na dalsze jego użytkowanie. Ówczesny administrator kaplicy, ks. Otremba, początkowo zamieszkiwał na probostwie matczynej parafii w Niedobczycach i dojeżdżał do kaplicy, aby w każdą niedzielę sprawować tam Eucharystię. Dopiero 19 marca 1985 zamieszkał na stałe w Niewiadomiu.
 Wszyscy marzyli o tym, aby powstała dopiero co kaplica w przyszłości stała się parafialnym kościołem. Chociaż władza była przeciwna takim dążeniom, marzenia mieszkańców Niewiadomia zostały zrealizowane, kiedy to, świadom zagrożeń płynących z ramienia ówczesnej władzy, bez porozumienia z nimi, 19 stycznia 1986 bp [[Zimoń Damian|Damian Zimoń]] dekretem erygował, pierwszą w diecezji pod takim wezwaniem, parafię Miłosierdzia Bożego w Niewiadomiu, która powstała przez wyłączenie z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Niedobczycach i należała do dekanatu Rybnik–Centrum. Wszyscy mieszkańcy wraz ze swoim proboszczem nie tylko sami zadbali o zbudowanie świątyni, ale zatroszczyli się także o jej wnętrze, które zaprojektował [[Konarzewski Stanisław|Stanisław Konarzewski]], a wykonały Maria Konarzewska wraz ze swoją córką. Znajdujący się w niej obraz Bożego Miłosierdzia sprowadzony został z krakowskich Łagiewnik.