Parafia Matki Bożej Pośredniczki Wszelkich Łask w Urbanowicach: Różnice pomiędzy wersjami

Z e-ncyklopedia
(przed korektą)
(korekta)
Linia 1: Linia 1:
Pierwsze wzmianki o Urbanowicach pochodzą z 1295 roku . Jej założycielem miał być Komes Urban . Była to osada sąsiadująca z Jaroszowicami, a należała początkowo do parafii w Lędzinach, a następnie do Bierunia Starego. Starania o budowę kościoła mieszkańcy rozpoczęli w 1937 roku, tworząc komitet budowy z prezesem Walentym Biolikiem na czele. Początkowo planowano przeznaczyć odstąpione przez gminę budynki i grunty na własność oo. Franciszkanów. Kuria diecezjalna nie zgodziła się jednak na takie rozwiązanie i zleciła przeznaczenie gruntów i budynków dla przyszłej parafii oraz wyraziła gotowość wysłania do Urbanowic księdza, który stworzyłby nową wspólnotę parafialną. Prowincjał oo. Franciszkanów również nie zgodził się na tą darowiznę.  
Pierwsze wzmianki o Urbanowicach pochodzą z 1295 roku. Ich założycielem był prawdopodobnie Komes Urban. Była to osada sąsiadująca z Jaroszowicami, należąca najpierw do parafii w Lędzinach, a następnie do Bierunia Starego. Starania o budowę kościoła mieszkańcy rozpoczęli w 1937 roku, tworząc komitet budowy z prezesem Walentym Biolikiem na czele. Początkowo planowano podarować odstąpione przez gminę budynki i grunty oo. Franciszkanom, ale kuria diecezjalna nie zgodziła się na takie rozwiązanie i prznaczyła grunty i budynki dla przyszłej parafii oraz wyraziła gotowość wysłania do Urbanowic księdza, który stworzyłby nową wspólnotę parafialną. Prowincjał oo. Franciszkanów również nie zgodził się na tę darowiznę.  


W imieniu mieszkańców, urząd gminy zwrócił się z prośbą do biskupa Stanisława Adamskiego o zezwolenie na stworzenie kaplicy. Na miejsce przybył budowniczy diecezjalny Jan Affa celem kontroli istniejących budynków i wyraził zgodę na zaadaptowanie ich na plebanie i tymczasową kaplicę – pod warunkami przebudowy. Komitet wykonawczy wysłał w tym czasie list do proboszcza Bierunia Starego z prośbą o zezwolenie na budowę kościoła oraz pomoc i radę. Priorytetem stało się kupno pola pod budowę kościoła. Było to możliwe dzięki zgodzie kurii na zbiórkę pieniędzy i rozpoczęcie budowy. Nowym prezesem z komitetu budowy został Franciszek Kost, jednak wybuch wojny zatrzymał cały zapał mieszkańców i wszelkie zamiary.
W imieniu mieszkańców urząd gminy zwrócił się z prośbą do biskupa Stanisława Adamskiego o zezwolenie na utworzenie kaplicy. Na miejsce przybył budowniczy diecezjalny Jan Affa celem kontroli istniejących budynków i wyraził zgodę na zaadaptowanie ich na plebanię i tymczasową kaplicę, ale pod warunkiem ich przebudowy. Komitet wykonawczy wysłał w tym czasie list do proboszcza Bierunia Starego z prośbą o zezwolenie na budowę kościoła oraz pomoc i radę. Priorytetem stało się kupno pola pod budowę kościoła. Było to możliwe dzięki zgodzie kurii na zbiórkę pieniędzy i rozpoczęcie budowy. Nowym prezesem komitetu budowy został Franciszek Kost, jednak wybuch wojny uniemożliwił realizację planów.


Po wojnie powróciły plany tworzenia placówki duszpasterskiej. Opieką nad ich realizacją zajął się ksiądz Jan Trocha z Bierunia Starego, który postanowił odłączyć Urbanowice i Jaroszowice od macierzystej parafii dla przyszłej, samodzielnej stacji duszpasterskiej w Urbanowicach . 18 września 1945 roku kuria diecezjalna mianowała księdza Maksymiliana Siwonia z Bobrownik Śląskich lokalistą . Początkowo mieszkał on w Bieruniu Starym, a następnie w Urzędzie Gminnym. Swoje zadania rozpoczął od stworzenia tymczasowej kaplicy w sali Tomasza Drobaprzy ulicy Mikołowskiej (dzisiejsza Oświęcimska) . Następnie po otrzymaniu tytułu kuratusa w 1946 roku ksiądz Siwoń organizuje tymczasowy kościół pod wezwaniem św. Urbana, tworząc księgi parafialne, organizując życie wspólnoty, oraz przygotowując teren pod budowę nowego budynku. Wspólnotę tą tworzyli mieszkańcy wsi Urbanowice jak i Jaroszowice, a ich parafią macierzystą była parafia św. Bartłomieja w Bieruniu Starym. 28 kwietnia 1949 roku kuratusem zostaje ksiądz Leon Szkatuła, którego zadaniem było wybudowanie nowego kościoła i zaplecza parafii.  
Po wojnie powróciły plany utworzenia placówki duszpasterskiej. Ich realizacją zajął się ksiądz Jan Trocha z Bierunia Starego, który postanowił odłączyć Urbanowice i Jaroszowice od macierzystej parafii i stworzyć nową placówkę w Urbanowicach. 18 września 1945 kuria diecezjalna mianowała księdza Maksymiliana Siwonia z Bobrownik Śląskich lokalistą. Początkowo mieszkał on w Bieruniu Starym, a następnie w Urzędzie Gminnym. Swoje zadania rozpoczął od urządzenia tymczasowej kaplicy w sali Tomasza Droba przy ulicy Mikołowskiej (dzisiejsza Oświęcimska) i zorganizowania życia wspólnoty powstałej z ludności z wsi odłączonych od parafii św. Bartłomieja w Bieruniu Starym. Następnie, po otrzymaniu tytułu kuratusa w 1946 roku, ksiądz Siwoń zorganizował tymczasowy kościół pod wezwaniem św. Urbana, założył księgi parafialne oraz przygotował teren pod budowę nowego budynku. 28 kwietnia 1949 roku kuratusem został ksiądz Leon Szkatuła, którego zadaniem było wybudowanie nowego kościoła i zaplecza parafii.  


Początkowym elementem prac było stworzenie cmentarza. Po tym nastąpiła budowa budynku kościelnego, którego architektem został Henryk Gambiec z Ligoty. Jego projekt z powodu zastrzeżeń urzędu i władzy wojewódzkiej poprawił architekt Antoni Skoczylas z Olesna . Uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego dokonał biskup Stanisław Adamski 14 maja 1950 roku. Ziemię pod nową świątynię ofiarowali: Rozalia Szczygieł, spadkobiercy Jana Bulle, spadkobiercy Jana Loski, państwo Kozokowie oraz Długajczykowie . Kierownikiem budowy został inżynier Paweł Spojda z Olesna. W 1950 roku, mimo trudności ze zdobyciem materiałów budowlanych, stanęły mury kościoła i przystąpiono do wznoszenia probostwa. Rok później w grudniu ksiądz Leon Szkatuła wprowadził się na nową plebanię. Kolejnym etapem prac było wykańczanie wnętrza kościoła rozpoczęte w kwietniu 1951 roku. Otynkowano wnętrze i wymurowano podstawę pod ołtarz. Wystrój kościoła, który można podziwiać i dziś świadczy o niezwykłej hojności i dbałości parafian o swoją świątynię. 8 sierpnia 1951 roku Rada Parafialna i wszyscy wierni zwrócili się do kurii diecezjalnej z prośbą, aby nowa świątynia była pod wezwaniem Matki Boskiej Pośredniczki Wszelkich Łask. Prośba została przyjęta pozytywnie i 16 września 1951 roku nastąpiło poświęcenie świątyni przez biskupa Juliusza Bieńka . Wtedy też rozpoczęła się pierwsza w urbanowickiej parafii wizytacja kanoniczna.
Na samym początku wznaczono teren pod cmentarz. Następnie rozpoczęto budowę kościoła, którego architektem został Henryk Gambiec z Ligoty, ale z powodu zastrzeżeń urzędu i władzy wojewódzkiej konieczne było wprowadzenie poprawek do projektu, czym zajął się Antoni Skoczylas z Olesna . Uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego dokonał biskup Stanisław Adamski 14 maja 1950. Ziemię pod nową świątynię ofiarowali: Rozalia Szczygieł, spadkobiercy Jana Bulle, spadkobiercy Jana Loski, państwo Kozokowie oraz Długajczykowie . Kierownikiem budowy został inżynier Paweł Spojda z Olesna. Mimo trudności ze zdobyciem materiałów budowlanych w 1950 roku wzniesiono mury kościoła i przystąpiono do wznoszenia probostwa. Rok później w grudniu ksiądz Leon Szkatuła wprowadził się na nową plebanię. Kolejnym etapem prac było wykańczanie wnętrza kościoła. Otynkowano wnętrze i wymurowano podstawę pod ołtarz. Wystrój kościoła, który można dziś podziwiać, świadczy o niezwykłej hojności i dbałości parafian o swoją świątynię. 8 sierpnia 1951 Rada Parafialna i wszyscy wierni zwrócili się do kurii diecezjalnej z prośbą, aby nowa świątynia była pod wezwaniem Matki Boskiej Pośredniczki Wszelkich Łask. Prośba została przyjęta pozytywnie i 16 września 1951 nastąpiło poświęcenie świątyni przez biskupa Juliusza Bieńka. Wtedy też miała miejsce pierwsza w urbanowickiej parafii wizytacja kanoniczna.


Obecnie w parafii działają grupy dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Chłopcy, którzy służą przy ołtarzu tworzą grupę ministrantów, zaś dziewczyny spotykają się, aby wspólnie modlić się, śpiewać i formować w grupie Dzieci Maryi. Spotkania młodzieżowe odbywają się w każdy piątek. Od października 1999 roku istnieje w parafii Wspólnota Róż Różańcowych, wśród nich 7 wspólnot modlitewnych. Naśladowcy św. Franciszka tworzą Franciszkański Zakon Świeckich. Z kolei pomocą dla księdza proboszcza jest istniejąca od października 2003 roku Rada Parafialna. Z urbanowickiej parafii wywodzi się czterech kapłanów: ks. prał. kan. Jan Drob (1976), ks. Andrzej Szorek (1978), ks. Marek Paszek (1989), ks. Dariusz Kreihs (1995).  
Obecnie w parafii działają grupy dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Chłopcy, którzy służą przy ołtarzu tworzą grupę ministrantów, zaś dziewczęta spotykają się, aby wspólnie się modlić, śpiewać i formować w grupie Dzieci Maryi. Spotkania młodzieżowe odbywają się w każdy piątek. Od października 1999 roku istnieje w parafii Wspólnota Róż Różańcowych, w ramach której działa 7 wspólnot modlitewnych. Naśladowcy św. Franciszka tworzą Franciszkański Zakon Świeckich. Pomocą dla księdza proboszcza jest istniejąca od października 2003 roku Rada Parafialna. Z urbanowickiej parafii wywodzi się czterech kapłanów: ks. prał. kan. Jan Drob (1976), ks. Andrzej Szorek (1978), ks. Marek Paszek (1989), ks. Dariusz Kreihs (1995).  


Parafia Matki Boskiej Pośredniczki Wszelkich Łask ma około 3000 mieszkańców, a swój odpust obchodzi w 2 niedzielę maja.
Parafia Matki Boskiej Pośredniczki Wszelkich Łask liczy około 3000 mieszkańców. Odpust parafialny jest obchodzony w 2 niedzielę maja.


== Proboszczowie ==
== Proboszczowie ==

Wersja z 15:48, 1 maj 2010

Pierwsze wzmianki o Urbanowicach pochodzą z 1295 roku. Ich założycielem był prawdopodobnie Komes Urban. Była to osada sąsiadująca z Jaroszowicami, należąca najpierw do parafii w Lędzinach, a następnie do Bierunia Starego. Starania o budowę kościoła mieszkańcy rozpoczęli w 1937 roku, tworząc komitet budowy z prezesem Walentym Biolikiem na czele. Początkowo planowano podarować odstąpione przez gminę budynki i grunty oo. Franciszkanom, ale kuria diecezjalna nie zgodziła się na takie rozwiązanie i prznaczyła grunty i budynki dla przyszłej parafii oraz wyraziła gotowość wysłania do Urbanowic księdza, który stworzyłby nową wspólnotę parafialną. Prowincjał oo. Franciszkanów również nie zgodził się na tę darowiznę.

W imieniu mieszkańców urząd gminy zwrócił się z prośbą do biskupa Stanisława Adamskiego o zezwolenie na utworzenie kaplicy. Na miejsce przybył budowniczy diecezjalny Jan Affa celem kontroli istniejących budynków i wyraził zgodę na zaadaptowanie ich na plebanię i tymczasową kaplicę, ale pod warunkiem ich przebudowy. Komitet wykonawczy wysłał w tym czasie list do proboszcza Bierunia Starego z prośbą o zezwolenie na budowę kościoła oraz pomoc i radę. Priorytetem stało się kupno pola pod budowę kościoła. Było to możliwe dzięki zgodzie kurii na zbiórkę pieniędzy i rozpoczęcie budowy. Nowym prezesem komitetu budowy został Franciszek Kost, jednak wybuch wojny uniemożliwił realizację planów.

Po wojnie powróciły plany utworzenia placówki duszpasterskiej. Ich realizacją zajął się ksiądz Jan Trocha z Bierunia Starego, który postanowił odłączyć Urbanowice i Jaroszowice od macierzystej parafii i stworzyć nową placówkę w Urbanowicach. 18 września 1945 kuria diecezjalna mianowała księdza Maksymiliana Siwonia z Bobrownik Śląskich lokalistą. Początkowo mieszkał on w Bieruniu Starym, a następnie w Urzędzie Gminnym. Swoje zadania rozpoczął od urządzenia tymczasowej kaplicy w sali Tomasza Droba przy ulicy Mikołowskiej (dzisiejsza Oświęcimska) i zorganizowania życia wspólnoty powstałej z ludności z wsi odłączonych od parafii św. Bartłomieja w Bieruniu Starym. Następnie, po otrzymaniu tytułu kuratusa w 1946 roku, ksiądz Siwoń zorganizował tymczasowy kościół pod wezwaniem św. Urbana, założył księgi parafialne oraz przygotował teren pod budowę nowego budynku. 28 kwietnia 1949 roku kuratusem został ksiądz Leon Szkatuła, którego zadaniem było wybudowanie nowego kościoła i zaplecza parafii.

Na samym początku wznaczono teren pod cmentarz. Następnie rozpoczęto budowę kościoła, którego architektem został Henryk Gambiec z Ligoty, ale z powodu zastrzeżeń urzędu i władzy wojewódzkiej konieczne było wprowadzenie poprawek do projektu, czym zajął się Antoni Skoczylas z Olesna . Uroczystego poświęcenia kamienia węgielnego dokonał biskup Stanisław Adamski 14 maja 1950. Ziemię pod nową świątynię ofiarowali: Rozalia Szczygieł, spadkobiercy Jana Bulle, spadkobiercy Jana Loski, państwo Kozokowie oraz Długajczykowie . Kierownikiem budowy został inżynier Paweł Spojda z Olesna. Mimo trudności ze zdobyciem materiałów budowlanych w 1950 roku wzniesiono mury kościoła i przystąpiono do wznoszenia probostwa. Rok później w grudniu ksiądz Leon Szkatuła wprowadził się na nową plebanię. Kolejnym etapem prac było wykańczanie wnętrza kościoła. Otynkowano wnętrze i wymurowano podstawę pod ołtarz. Wystrój kościoła, który można dziś podziwiać, świadczy o niezwykłej hojności i dbałości parafian o swoją świątynię. 8 sierpnia 1951 Rada Parafialna i wszyscy wierni zwrócili się do kurii diecezjalnej z prośbą, aby nowa świątynia była pod wezwaniem Matki Boskiej Pośredniczki Wszelkich Łask. Prośba została przyjęta pozytywnie i 16 września 1951 nastąpiło poświęcenie świątyni przez biskupa Juliusza Bieńka. Wtedy też miała miejsce pierwsza w urbanowickiej parafii wizytacja kanoniczna.

Obecnie w parafii działają grupy dla dzieci, młodzieży oraz dorosłych. Chłopcy, którzy służą przy ołtarzu tworzą grupę ministrantów, zaś dziewczęta spotykają się, aby wspólnie się modlić, śpiewać i formować w grupie Dzieci Maryi. Spotkania młodzieżowe odbywają się w każdy piątek. Od października 1999 roku istnieje w parafii Wspólnota Róż Różańcowych, w ramach której działa 7 wspólnot modlitewnych. Naśladowcy św. Franciszka tworzą Franciszkański Zakon Świeckich. Pomocą dla księdza proboszcza jest istniejąca od października 2003 roku Rada Parafialna. Z urbanowickiej parafii wywodzi się czterech kapłanów: ks. prał. kan. Jan Drob (1976), ks. Andrzej Szorek (1978), ks. Marek Paszek (1989), ks. Dariusz Kreihs (1995).

Parafia Matki Boskiej Pośredniczki Wszelkich Łask liczy około 3000 mieszkańców. Odpust parafialny jest obchodzony w 2 niedzielę maja.

Proboszczowie

Bibliografia

Archiwum Parafii Matki Boskiej Pośredniczki Wszelkich Łask w Urbanowicach: Kronika parafialna; J. Pawliczek, Katalog Archidiecezji Katowickiej 2005, cz. II: Dekanaty i parafie, Katowice 2005; Strona internetowa: ww.urbanowice.parafia.info.pl.

p • d • e
Organizacja Kościoła na Górnym Śląsku
Źródło: „https://silesia.edu.pl/index.php?title=Parafia_Matki_Bożej_Pośredniczki_Wszelkich_Łask_w_Urbanowicach&oldid=33094”