Parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
Obrazy znajdujące się w kościele: Pokłon Trzech Króli (1731) nieznanego artysty, Przekazanie kluczy św. Piotrowi (1841) Friedricha Bouterwecka (z ołtarza głównego), Świętą Barbarę - Johannesa Bochenka (z późnobarokowego ołtarza w kaplicy św. Barbary) i obrazy Juliana Wałdowskiego (Ukrzyżowanie oraz Matka Boska z Dzieciątkiem z dawnych ołtarzy bocznych). Z wyposażenia kościoła najcenniejszymi są ambona obecnie rozcięta na stół ołtarzowy oraz podstawę i baldachim dla figur świętych Piotra i Pawła z dawnego ołtarza głównego, barokowo – klasycystyczna chrzcielnica oraz 42-głosowe organy z 1927 r. W kościele znajduje się neogotycka monstrancja wieżyczkowa, dużych rozmiarów, bogato zdobiona z figurkami świętych. We wnętrzu zabytkami są późnorenesansowe płyty nagrobne Ulricha Pogrela i Magdaleny Janiczkówny (najstarsza inskrypcja nagrobna w języku polskim) oraz trzy epitafia późniejsze. | Obrazy znajdujące się w kościele: Pokłon Trzech Króli (1731) nieznanego artysty, Przekazanie kluczy św. Piotrowi (1841) Friedricha Bouterwecka (z ołtarza głównego), Świętą Barbarę - Johannesa Bochenka (z późnobarokowego ołtarza w kaplicy św. Barbary) i obrazy Juliana Wałdowskiego (Ukrzyżowanie oraz Matka Boska z Dzieciątkiem z dawnych ołtarzy bocznych). Z wyposażenia kościoła najcenniejszymi są ambona obecnie rozcięta na stół ołtarzowy oraz podstawę i baldachim dla figur świętych Piotra i Pawła z dawnego ołtarza głównego, barokowo – klasycystyczna chrzcielnica oraz 42-głosowe organy z 1927 r. W kościele znajduje się neogotycka monstrancja wieżyczkowa, dużych rozmiarów, bogato zdobiona z figurkami świętych. We wnętrzu zabytkami są późnorenesansowe płyty nagrobne Ulricha Pogrela i Magdaleny Janiczkówny (najstarsza inskrypcja nagrobna w języku polskim) oraz trzy epitafia późniejsze. | ||
*patrz: [[Bractwo św. Barbary]] | *patrz: [[Bractwo św. Barbary w Tarnowskich Górach|Bractwo św. Barbary]] | ||
== Proboszczowie == | == Proboszczowie == |
Wersja z 18:18, 4 maj 2012
Tarnogórscy katolicy od początków istnienia miasta należeli do parafii św. Marcina w Starych Tarnowicach. W utworzeniu własnej wspólnoty ubiegli ich protestanci, którzy wspierani przez Jerzego Brandenburskiego w 1528 roku wybudowali tutaj swój zbór, będący pierwszym kościołem ewangelickim na Górnym Śląsku.
Kościół i jego wyposażenie
W 1531 roku zniesiono drewniany kościółek (niektórzy podają że zniszczył go pożar) i wybudowano nowy, murowany. Ten kościół początkowo nie posiadał ani wieży ani prezbiterium. Te człony dobudowano w latach 1560–1563. Wieża stoi do dziś. Za datę powstania parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła uważa się dzień 1 lutego 1630. Parafia na początku swego istnienia należała do dekanatu bytomskiego wchodzącego w skład diecezji krakowskiej. Dnia 16 lipca 1821 weszła z całym dekanatem bytomskim w obręb diecezji wrocławskiej. Z dniem 25 marca 1992 parafie ziemi tarnogórskiej weszły w skład nowo utworzonej diecezji gliwickiej.
Najstarsza parafia tarnogórska od swego powstania w 1630 roku posiadała dwa kościoły: parafialny pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła oraz św. Anny. Oba zostały wybudowane przez tarnogórskich ewangelików a później przeszły na własność katolików. Uroczysta konsekracja kościoła parafialnego nastąpiła 4 maja 1670. Konsekratorem był sufragan krakowski bp Mikołaj Oborski który w ołtarzu głównym umieścił także relikwie świętych Juliana i Murycego.
Wizytator w roku 1791 określił stan parafii jako dobry. Przy kościele świętych Apostołów Piotra i Pawła powstawały też w XIX stuleciu różne bractwa i stowarzyszenia religijne, stając się jednymi z bardziej znaczących elementów duszpasterstwa. Takich bractw i stowarzyszeń było ponad dwadzieścia. W latach 1848–1851 kościół pod wezwaniem świętych Apostołów Piotra i Pawła został gruntowanie przebudowany przez proboszcza Antoniego Schneiderskiego.
Obrazy znajdujące się w kościele: Pokłon Trzech Króli (1731) nieznanego artysty, Przekazanie kluczy św. Piotrowi (1841) Friedricha Bouterwecka (z ołtarza głównego), Świętą Barbarę - Johannesa Bochenka (z późnobarokowego ołtarza w kaplicy św. Barbary) i obrazy Juliana Wałdowskiego (Ukrzyżowanie oraz Matka Boska z Dzieciątkiem z dawnych ołtarzy bocznych). Z wyposażenia kościoła najcenniejszymi są ambona obecnie rozcięta na stół ołtarzowy oraz podstawę i baldachim dla figur świętych Piotra i Pawła z dawnego ołtarza głównego, barokowo – klasycystyczna chrzcielnica oraz 42-głosowe organy z 1927 r. W kościele znajduje się neogotycka monstrancja wieżyczkowa, dużych rozmiarów, bogato zdobiona z figurkami świętych. We wnętrzu zabytkami są późnorenesansowe płyty nagrobne Ulricha Pogrela i Magdaleny Janiczkówny (najstarsza inskrypcja nagrobna w języku polskim) oraz trzy epitafia późniejsze.
- patrz: Bractwo św. Barbary
Proboszczowie
- Ks. Franciszek Kokott (1896–1908)
- Ks. Ryszard Rassek (1908–1922)
- Ks. Michał Lewek (1923–1967)
- Ks. Arnold Woźnica (1967–1972)
- Ks. Józef Porcek (1972–1976)
- Ks. Zygmunt Trocha (14.08.1976–05.11.1976) administrator, (06.11.1976–20.08.2006) proboszcz
- Ks. Piotr Kalka (21.08.2006–nadal)
Bibliografia
Ks. Herbert Jeziorski, Kościoły i parafie rzymskokatolickie na ziemi tarnogórskiej, Tarnowskie Góry 2006, s. 96 – 106; Chrześcijaństwo w Tarnowskich Górach. Wystawa w Roku Jubileuszowym. Muzeum w Tarnowskich Górach 2000; http://piotripawel.org/ [31.08.2011]; http://www.kuria.gliwice.pl/kuria/index.php?akcja=parafia&ID=105 [31.08.2011]