Pala Bronisław: Różnice pomiędzy wersjami
(dr) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Pala Bronisław (1951-2002)== | ==Pala Bronisław (1951-2002)== | ||
[[Grafika:PalaBronislaw11.jpg|left]] | [[Grafika:PalaBronislaw11.jpg|left|thumb]] | ||
Urodził się 11 kwietnia 1951 w Pszczynie w rodzinie Bernarda i Anny z d. Orzana. W latach 1958-1965 uczęszczał do szkoły podstawowej w Starej Wsi. Potem uczył się w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Po zdaniu w 1969 roku egzaminu dojrzałości wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. W ramach rocznego stażu pracy (1973 - 1974) pracował w Kombinacie Ogrodniczym w Pszczynie. Święcenia diakonatu otrzymał 16 lutego 1975 w Chorzowie Batorym z rąk [[Kurpas Józef|bpa J. Kurpasa]]. Święceń kapłańskich udzielił mu 15 kwietnia 1976 w [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|katedrze w Katowicach]] [[Bednorz Herbert|bp H. Bednorz]]. W 1978 roku na PAT w Krakowie uzyskał stopień magistra teologii. Pracę magisterską napisał na temat ''Jedność i jedyność Kościoła według Vaticanum II''. | Urodził się 11 kwietnia 1951 w Pszczynie w rodzinie Bernarda i Anny z d. Orzana. W latach 1958-1965 uczęszczał do szkoły podstawowej w Starej Wsi. Potem uczył się w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Po zdaniu w 1969 roku egzaminu dojrzałości wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]]. W ramach rocznego stażu pracy (1973 - 1974) pracował w Kombinacie Ogrodniczym w Pszczynie. Święcenia diakonatu otrzymał 16 lutego 1975 w Chorzowie Batorym z rąk [[Kurpas Józef|bpa J. Kurpasa]]. Święceń kapłańskich udzielił mu 15 kwietnia 1976 w [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|katedrze w Katowicach]] [[Bednorz Herbert|bp H. Bednorz]]. W 1978 roku na PAT w Krakowie uzyskał stopień magistra teologii. Pracę magisterską napisał na temat ''Jedność i jedyność Kościoła według Vaticanum II''. | ||
Wersja z 15:24, 1 paź 2016
Pala Bronisław (1951-2002)
Urodził się 11 kwietnia 1951 w Pszczynie w rodzinie Bernarda i Anny z d. Orzana. W latach 1958-1965 uczęszczał do szkoły podstawowej w Starej Wsi. Potem uczył się w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie. Po zdaniu w 1969 roku egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. W ramach rocznego stażu pracy (1973 - 1974) pracował w Kombinacie Ogrodniczym w Pszczynie. Święcenia diakonatu otrzymał 16 lutego 1975 w Chorzowie Batorym z rąk bpa J. Kurpasa. Święceń kapłańskich udzielił mu 15 kwietnia 1976 w katedrze w Katowicach bp H. Bednorz. W 1978 roku na PAT w Krakowie uzyskał stopień magistra teologii. Pracę magisterską napisał na temat Jedność i jedyność Kościoła według Vaticanum II.
Był wikariuszem w parafiach: św. Ap. Piotra i Pawła w Kamieniu (od 17 maja 1976), Chrystusa Króla w Chybiu (od 10 maja 1979), św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Chwałowicach (od 13 maja 1982), MB Częstochowskiej w Wilchwach (od 31 sierpnia 1984). Należał do Rady Kapłańskiej Diecezji Katowickiej. Od 31 sierpnia 1987 był wikariuszem parafii św. Urbana w Woli. 13 października tegoż roku bp D. Zimoń zlecił mu prowadzenie budowy kościoła i budynku mieszkalno - katechetycznego na powstającym w tej parafii przykopalnianym osiedlu. Po utworzeniu 16 października 1988, przy budowanym kościele, tymczasowej parafii MB Piekarskiej został jej administratorem, a po ostatecznym erygowaniu l stycznia 1990 parafii, jej proboszczem. Nowy kościół w Woli-Osiedlu został poświęcony 6 czerwca 1996.
Ostatnie lata życia naznaczone były u niego cierpieniem. Już w lutym 1997 roku ks. Pala doznał udaru mózgu. Przez ostatnie kilka lat bardzo poważnie chorował na cukrzycę. Amputowano mu obydwie nogi. Działające we Freiburgu w Niemczech Stowarzyszenie Pomocy Chorym i Niepełnosprawnym w Polsce postarało się dla niego o dwie protezy. Zmarł 14 stycznia 2002 w Woli-Osiedlu. Został pochowany 17 stycznia na miejscowym cmentarzu.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Bronisława Pali; Schematyzm (1977-2001); J. Pawliczek, Nekrolog, WA 1993, nr 9, s. 546-547; Skworc, Budownictwo kościołów, s. 171.
| |||||