Oleś Józef: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:40, 6 kwi 2018

Oleś Józef (1925-2013), proboszcz w Bogucicach

Urodził się 29 stycznia 1925 w Starej Wsi (powiat Pszczyna), w rodzinie Pawła i Marii z d. Janoszek. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do Państwowego Gimnazjum im. B. Chrobrego w Pszczynie. W pierwszych latach II wojny światowej uczył się w niemieckim gimnazjum; po ukończeniu 6 klasy został zaciągnięty przymusowo w szeregi „Reichsarbeitsdienstu”. W lutym 1945 roku podjął pracę w Zarządzie Gminnym w Starej Wsi, zaś od września 1945 był zatrudniony w Powiatowym Zarządzie Drogowym. Jednocześnie kontynuował naukę na kursach popołudniowych dla dorosłych przy pszczyńskim gimnazjum; w czerwcu 1947 zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i rozpoczął studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1952 w kościele Św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach z rąk bpa Juliusza Bieńka. Przez jeden rok przebywał w Kolegium Księży Neoprezbiterów w Katowicach-Załężu. Następnie był wikariuszem w parafii św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie (1953-1957), katechetą w Liceum Ogólnokształcącym i Szkole Zawodowej w Mikołowie, a jednocześnie duszpasterzem części parafii św. Marii Magdaleny w Tychach na terenie organizowanej stacji duszpasterskiej w Wilkowyjach (do 1960 roku) oraz wikariuszem substytutem, a potem administratorem parafii Wniebowzięcia NMP w Zebrzydowicach (do 1963 roku; obecnie diecezja bielsko-żywiecka). W Wilkowyjach podjął się budowy tymczasowego kościoła; niestety, zanim dzieło to doprowadzono do końca, zostało przez ówczesne władze świeckie całkowicie zniszczone, zaś ks. Oleś otrzymał zakaz nauczania religii w szkołach. Władze komunistyczne sprzeciwiły się także mianowaniu go proboszczem parafii w Zebrzydowicach. W latach 1963-1972 był rektorem kościoła św. Jana Chrzciciela w Tychach. Następnie, do przejścia na emeryturę w 1993 roku , pełnił urząd proboszcza parafii św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach, gdzie, oprócz pracy duszpasterskiej, zatroszczył się m.in. o wyremontowanie nadwyrężonego przez szkody górnicze kościoła oraz postarał się o wybudowanie domu katechetycznego. Pełnił także różne funkcje na płaszczyźnie diecezjalnej i dekanalnej; był dziekanem dekanatu Katowice-Wschód (2 kadencje), ojcem duchownym tego dekanatu, członkiem Archidiecezjalnej Rady Kapłańskiej (2 kadencje) i Archidiecezjalnej Komisji Ekumenicznej, a także delegatem biskupim w procesie beatyfikacyjnym sługi Bożej Siostry Marii Dulcissimy Hoffmann. Już jako emerytowany proboszcz pełnił obowiązki dziekana dekanatu Pszczyna (1996-2001). W 1993 roku został obdarzony godnością kanonika honorowego Kapituły Metropolitalnej Katowickiej. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w Pszczynie–Starej Wsi. Zmarł 13 czerwca 2013 w szpitalu w Pszczynie. Spoczął na cmetarzu parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie.

Bibliografia

Nekrolog, WA 2013, nr 6-7, s. 327-328; J. Smolorz, Śp. Ksiądz Kanonik Józef Oleś.

@@ Linia 3: / Linia 3: @@
 Urodził się 29 stycznia 1925 w Starej Wsi (powiat Pszczyna), w rodzinie Pawła i Marii z d. Janoszek. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczęszczał do [[Liceum Ogólnokształcące im. Bolesława Chrobrego w Pszczynie|Państwowego Gimnazjum im. B. Chrobrego w Pszczynie]]. W pierwszych latach II wojny światowej uczył się w niemieckim gimnazjum; po ukończeniu 6 klasy został zaciągnięty przymusowo w szeregi „Reichsarbeitsdienstu”. W lutym 1945  roku podjął pracę w Zarządzie Gminnym w Starej Wsi, zaś od września 1945 był zatrudniony w Powiatowym Zarządzie Drogowym. Jednocześnie kontynuował naukę na kursach popołudniowych dla dorosłych przy pszczyńskim gimnazjum; w czerwcu 1947 zdał egzamin dojrzałości. W tym samym roku wstąpił do [[Śląskie Seminarium Duchowne|Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie]] i rozpoczął studia na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]].
 Święcenia kapłańskie przyjął 22 czerwca 1952 w [[Parafia Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach|kościele Św. Apostołów Piotra i Pawła w Katowicach]] z rąk [[Bieniek Juliusz| bpa Juliusza Bieńka]].
-Przez jeden rok przebywał w Kolegium Księży Neoprezbiterów w Katowicach-Załężu. Następnie był wikariuszem w [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|parafii św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie]] (1953-1957), katechetą w Liceum Ogólnokształcącym i Szkole Zawodowej w Mikołowie, a jednocześnie duszpasterzem części [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]] na terenie organizowanej stacji duszpasterskiej w Wilkowyjach (do 1960 roku) oraz wikariuszem substytutem, a potem administratorem [[Parafia Wniebowzięcia NMP w Zebrzydowicach|parafii Wniebowzięcia NMP w Zebrzydowicach]] (do 1963 roku). W Wilkowyjach podjął się budowy tymczasowego kościoła; niestety, zanim dzieło to doprowadzono do końca, zostało przez ówczesne władze świeckie całkowicie zniszczone, zaś ks. Oleś otrzymał zakaz nauczania religii w szkołach. Władze komunistyczne sprzeciwiły się także mianowaniu go proboszczem parafii w Zebrzydowicach.
+Przez jeden rok przebywał w Kolegium Księży Neoprezbiterów w Katowicach-Załężu. Następnie był wikariuszem w [[Parafia św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie|parafii św. Jadwigi Śląskiej w Chorzowie]] (1953-1957), katechetą w Liceum Ogólnokształcącym i Szkole Zawodowej w Mikołowie, a jednocześnie duszpasterzem części [[Parafia św. Marii Magdaleny w Tychach|parafii św. Marii Magdaleny w Tychach]] na terenie organizowanej stacji duszpasterskiej w Wilkowyjach (do 1960 roku) oraz wikariuszem substytutem, a potem administratorem [[Parafia Wniebowzięcia NMP w Zebrzydowicach|parafii Wniebowzięcia NMP w Zebrzydowicach]] (do 1963 roku; obecnie [[diecezja bielsko-żywiecka]]). W Wilkowyjach podjął się budowy tymczasowego kościoła; niestety, zanim dzieło to doprowadzono do końca, zostało przez ówczesne władze świeckie całkowicie zniszczone, zaś ks. Oleś otrzymał zakaz nauczania religii w szkołach. Władze komunistyczne sprzeciwiły się także mianowaniu go proboszczem parafii w Zebrzydowicach.
 W latach 1963-1972 był rektorem [[Parafia Ścięcia św. Jana Chrzciciela w Tychach|kościoła św. Jana Chrzciciela w Tychach]]. Następnie, do przejścia na emeryturę w 1993 roku , pełnił urząd proboszcza [[Parafia św. Szczepana w Bogucicach|parafii św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach]], gdzie, oprócz pracy duszpasterskiej, zatroszczył się m.in. o wyremontowanie nadwyrężonego przez szkody górnicze kościoła oraz postarał się o wybudowanie domu katechetycznego.
 Pełnił także różne funkcje na płaszczyźnie diecezjalnej i dekanalnej; był dziekanem dekanatu Katowice-Wschód (2 kadencje), ojcem duchownym tego dekanatu, członkiem Archidiecezjalnej Rady Kapłańskiej (2 kadencje) i Archidiecezjalnej Komisji Ekumenicznej, a także delegatem biskupim w procesie beatyfikacyjnym [[Hoffmann Helena|sługi Bożej Siostry Marii Dulcissimy Hoffmann]]. Już jako emerytowany proboszcz pełnił obowiązki dziekana dekanatu Pszczyna (1996-2001). W 1993  roku został obdarzony godnością kanonika honorowego [[Kapituła Katedralna w Katowicach|Kapituły Metropolitalnej Katowickiej]].