Morcinek Joachim: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 10:56, 21 paź 2013

Morcinek Joachim (1935-2012)

Urodził się 12 lipca 1935 w Rudzie Śląskiej-Wirku w wielodzietnej rodzinie Franciszka i Heleny z d. Musioł. Edukację rozpoczął już jako sześciolatek w szkole w Wirku, a kontynuował w Niższym Seminarium Duchownym w Gliwicach, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1954 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie; pięcioletnie studia filozoficzno-teologiczne uwieńczył przyjęciem święceń kapłańskich z rąk biskupa Franciszka Jopa 21 czerwca 1959 w katedrze opolskiej. Pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Jacka w Bytomiu (1959–1964), gdzie posługiwał u boku dwóch proboszczów: Jana Szymały i Alfonsa Rolnika. Następnie został skierowany do Grzędzina (1964–1968). Następnie był jeszcze przez dwa lata wikariuszem parafii św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach. W 1970 roku objął jako proboszcz parafię Pakosławice. Na początku 1987 roku został przeniesiony do Kujakowic Górnych. W tej parafii duszpasterzował przeszło 23 lata. Dodatkowo przez 4 lata był ojcem duchownym dekanatu kluczborskiego. Abp Alfons Nossol odznaczył go w 1995 roku tytułem dziekana honorowego. Zmarł w opolskim szpitalu 21 lutego 2012. Pogrzeb poprowadził bp Paweł Stobrawa. Pochowany został przy kościele w Kujakowicach Górnych.

Bibliografia

W. Lippa, Śp. ks. Joachim Morcinek, "Wiadomości Urzędowe Diecezji Opolskiej" 67 (2012), nr 1–2, s. 79–81.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Morcinek Joachim (1935-2012)==
-Urodził się 12 lipca 1935 w Rudzie Śląskiej-Wirku w wielodzietnej rodzinie Franciszka i Heleny z d. Musioł. Edukację rozpoczął już jako sześciolatek w szkole w Wirku, a kontynuował w Niższym Seminarium Duchownym w Gliwicach, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1954 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie; pięcioletnie studia filozoficzno-teologiczne uwieńczył przyjęciem święceń kapłańskich z rąk biskupa Franciszka Jopa 21 czerwca 1959 w katedrze opolskiej. Pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Jacka w Bytomiu (1959–1964), gdzie posługiwał u boku dwóch proboszczów: Jana Szymały i Alfonsa Rolnika. Następnie został skierowany do Grzędzina (1964–1968). Następnie był jeszcze przez dwa lata wikariuszem parafii św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach. W 1970 roku objął jako proboszcz parafię Pakosławice. Na początku 1987 roku został przeniesiony do Kujakowic Górnych. W tej parafii duszpasterzował przeszło 23 lata. Dodatkowo przez 4 lata był ojcem duchownym dekanatu kluczborskiego. Abp Alfons Nossol odznaczył go w 1995 roku tytułem dziekana honorowego. Zmarł w opolskim szpitalu 21 lutego 2012. Pogrzeb poprowadził bp Paweł Stobrawa. Pochowany został przy kościele w Kujakowicach Górnych.
+Urodził się 12 lipca 1935 w Rudzie Śląskiej-Wirku w wielodzietnej rodzinie Franciszka i Heleny z d. Musioł. Edukację rozpoczął już jako sześciolatek w szkole w Wirku, a kontynuował w Niższym Seminarium Duchownym w Gliwicach, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości. W 1954 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Śląska Opolskiego w Nysie; pięcioletnie studia filozoficzno-teologiczne uwieńczył przyjęciem święceń kapłańskich z rąk biskupa Franciszka Jopa 21 czerwca 1959 w katedrze opolskiej. Pierwszą placówką wikariuszowską była parafia św. Jacka w Bytomiu (1959–1964), gdzie posługiwał u boku dwóch proboszczów: Jana Szymały i Alfonsa Rolnika. Następnie został skierowany do Grzędzina (1964–1968). Następnie był jeszcze przez dwa lata wikariuszem parafii św. Wawrzyńca w Zabrzu-Mikulczycach. W 1970 roku objął jako proboszcz parafię Pakosławice. Na początku 1987 roku został przeniesiony do Kujakowic Górnych. W tej parafii duszpasterzował przeszło 23 lata. Dodatkowo przez 4 lata był ojcem duchownym dekanatu kluczborskiego. Abp [[Nossol Alfons|Alfons Nossol ]] odznaczył go w 1995 roku tytułem dziekana honorowego. Zmarł w opolskim szpitalu 21 lutego 2012. Pogrzeb poprowadził bp [[Stobawa Paweł|Paweł Stobrawa]]. Pochowany został przy kościele w Kujakowicach Górnych.
 ==Bibliografia==