Moczek Edward: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 00:00, 6 sie 2016

Moczek Edward OFM (1917-1992), imię zakonne Ksawery

Urodził się 1 lipca 1917 w Nowym Bytomiu w rodzinie Antoma i Marty z d. Wodarz. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w Rudzie Śląskiej wstąpił w 1938 roku do franciszkanów. Nowicjat rozpoczął 24 lipca 1938 w Wieluniu. Tam też złożył profesję czasową 24 lipca 1939 na ręce o. Augustyna Gabora. Po nowicjacie został skierowany do Osiecznej na studia filozoficzne. Na skutek wybuchu wojny uchodził wraz z innymi współbraćmi do wschodniej Polski. Dotarł do Konina, gdzie przez trzy miesiące był pielęgniarzem w szpitalu. Potem przedostał się na Śląsk i dotarł do Kłodzka (Prowincja św. Jadwigi), gdzie odbył studia filozoficzne, a następnie studia teologiczne we Wrocławiu-Karłowicach. Profesję wieczystą złożył we Wrocławiu 24 lipca 1942 na ręce o. Dominika Koszyka. Święcenia prezbiteratu przyjął 13 lutego 1944 we Wrocławiu z rąk kard. Adolfa Bertrama. Po święceniach pełnił funkcję wikariusza parafialnego w Katowicach-Dębie (1944) oraz w Katowicach-Wełnowcu (1944-1945). W 1945 wrócił do prowincji i pełnił następujące funkcje: wikariusz parafialny w Panewnikach (1945-1948); wikary domu i wikariusz parafialny w Rybniku (1948-1950); magister braci kleryków studentów filozofii w Opolu (1950-1953); prezes we Wronkach (1953-1956); wikariusz parafialny i katecheta w Bytomiu (1957); magister braci kleryków studentów teologii w Panewnikach (1957-1959); prezes w Starych Panewnikach (1959-1965), gwardian w Wejherowie (1965-1968); gwardian w Panewnikach (1968-1971); prezes i proboszcz w Zabrzu (1971-1974). Po kapitule prowincjalnej przez krótki czas przebywał w Chorzowie, a następnie tego samego roku wyjechał do Rzymu, gdzie sprawował funkcję przewodnika pielgrzymów w katakumbach św. Sebastiana. W latach 1974-1980 był gwardianem i proboszczem w Sankt Polten, następnie prezesem i proboszczem w Zabrzu (1980-1984) oraz ponownie gwardianem i proboszczem w Sankt Polten (1984-1990). W 1990 wrócił do Zabrza, ale już w następnym roku został wybrany gwardianem klasztoru Maria Lankowitz w prowincji wiedeńskiej, gdzie przebywał na tym stanowisku aż do śmierci. Został mianowany radcą duchownym diecezji Sankt Polten. Zmarł 11 lutego 1992 w szpitalu w Voitsberg niedaleko Maria Lankowitz. Nabożeństwo żałobne w Maria Lankowitz odbyło się 13 lutego 1992. Następnie zwłoki zostały przewiezione do Panewnik, gdzie po mszy św. żałobnej zwłoki zmarłego zostały przewiezione do Zabrza. Pogrzeb odbył się w Zabrzu 17 lutego 1992 i został pochowany obok kościoła klasztornego w Zabrzu.

Bibliografia

[1] (dostęp: 5.08.2016).

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 ==Moczek Edward OFM (1917-1992), imię zakonne Ksawery==
-Urodził się 1 lipca 1917 w Nowym Bytomiu, syn Antoma i Marty zd. Wodarz. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w Rudzie Śląskiej wstąpił w 1938 do franciszkanów. Nowicjat rozpoczął 24 lipca 1938 w Wieluniu. Tam też złożył profesję czasową 24 lipca 1939 na ręce o. Augustyna Gabora. Po nowicjacie został skierowany do Osiecznej na studia filozoficzne. Na skutek wybuchu wojny uchodził wraz z innymi współbraćmi do wschodniej Polski. Dotarł do Konina, gdzie przez trzy miesiące był pielęgniarzem w szpitalu. Potem przedostał się na Śląsk i dotarł do Kłodzka (Prowincja św. Jadwigi), gdzie odbył studia filozoficzne, a następnie studia teologiczne we Wrocławiu-Karłowicach. Profesję wieczystą złożył we Wrocławiu 24 lipca 1942 na ręce o. Dominika Koszyka. Święcenia prezbiteratu przyjął 13 lutego 1944 we Wrocławiu z rąk kard. Adolfa Bertrama. Po święceniach pełnił funkcję wikariusza parafialnego w Katowicach-Dębie (1944) oraz w Katowicach-Wełnowcu (1944-1945). W 1945 wrócił do prowincji i pełnił następujące funkcje: wikariusz parafialny w Panewnikach (1945-1948); wikary domu i wikariusz parafialny w Rybniku (1948-1950); magister braci kleryków studentów filozofii w Opolu (1950-1953); prezes we Wronkach (1953-1956); wikariusz parafialny i katecheta w Bytomiu (1957); magister braci kleryków studentów teologii w Panewnikach (1957-1959); prezes w Starych Panewnikach (1959-1965), gwardian w Wejherowie (1965-1968); gwardian w Panewnikach (1968-1971); prezes i proboszcz w Zabrzu (1971-1974). Po kapitule prowincjalnej przez krótki czas przebywał w Chorzowie, a następnie tego samego roku wyjechał do Rzymu, gdzie sprawował funkcję przewodnika pielgrzymów w katakumbach św. Sebastiana. W latach 1974-1980 był gwardianem i proboszczem w Sankt Polten, następnie prezesem i proboszczem w Zabrzu (1980-1984) oraz ponownie gwardianem i proboszczem w Sankt Polten (1984-1990). W 1990 wrócił do Zabrza, ale już w następnym roku został wybrany gwardianem klasztoru Maria Lankowitz w prowincji wiedeńskiej, gdzie przebywał na tym stanowisku aż do śmierci. Został mianowany radcą duchownym diecezji Sankt Polten. Zmarł 11 lutego 1992 w szpitalu w Voitsberg niedaleko Maria Lankowitz. Nabożeństwo żałobne w Maria Lankowitz odbyło się 13 lutego 1992. Następnie zwłoki zostały przewiezione do Panewnik, gdzie po mszy św. żałobnej zwłoki zmarłego zostały przewiezione do Zabrza. Pogrzeb odbył się w Zabrzu 17 lutego 1992 i został pochowany obok kościoła klasztornego w Zabrzu.
+Urodził się 1 lipca 1917 w Nowym Bytomiu w rodzinie Antoma i Marty z d. Wodarz. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w Rudzie Śląskiej wstąpił w 1938 roku do [[Franciszkanie|franciszkanów]]. Nowicjat rozpoczął 24 lipca 1938 w Wieluniu. Tam też złożył profesję czasową 24 lipca 1939 na ręce [[Gabor Franciszek|o. Augustyna Gabora]]. Po nowicjacie został skierowany do Osiecznej na studia filozoficzne. Na skutek wybuchu wojny uchodził wraz z innymi współbraćmi do wschodniej Polski. Dotarł do Konina, gdzie przez trzy miesiące był pielęgniarzem w szpitalu. Potem przedostał się na Śląsk i dotarł do Kłodzka (Prowincja św. Jadwigi), gdzie odbył studia filozoficzne, a następnie studia teologiczne we Wrocławiu-Karłowicach. Profesję wieczystą złożył we Wrocławiu 24 lipca 1942 na ręce o. Dominika Koszyka. Święcenia prezbiteratu przyjął 13 lutego 1944 we Wrocławiu z rąk [[Bertram Adolf|kard. Adolfa Bertrama]]. Po święceniach pełnił funkcję wikariusza parafialnego w Katowicach-Dębie (1944) oraz w Katowicach-Wełnowcu (1944-1945). W 1945 wrócił do prowincji i pełnił następujące funkcje: wikariusz parafialny w [[Parafia Św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Panewnikach|Panewnikach]] (1945-1948); wikary domu i wikariusz parafialny w [[Parafia św. Józefa Robotnika w Rybniku|Rybniku]] (1948-1950); magister braci kleryków studentów filozofii w [[Kościół pw. Trójcy Świętej i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Opolu|Opolu]] (1950-1953); prezes we Wronkach (1953-1956); wikariusz parafialny i katecheta w [[Parafia św. Wojciecha w Bytomiu|Bytomiu]] (1957); magister braci kleryków studentów teologii w [[Franciszkanie - Panewniki|Panewnikach]] (1957-1959); prezes w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Starych Panewnikach|Starych Panewnikach]] (1959-1965), gwardian w Wejherowie (1965-1968); gwardian w Panewnikach (1968-1971); prezes i proboszcz w Zabrzu (1971-1974). Po kapitule prowincjalnej przez krótki czas przebywał w [[Parafia św. Franciszka z Asyżu w Klimzowcu|Chorzowie]], a następnie tego samego roku wyjechał do Rzymu, gdzie sprawował funkcję przewodnika pielgrzymów w katakumbach św. Sebastiana. W latach 1974-1980 był gwardianem i proboszczem w Sankt Polten, następnie prezesem i proboszczem w Zabrzu (1980-1984) oraz ponownie gwardianem i proboszczem w Sankt Polten (1984-1990). W 1990 wrócił do Zabrza, ale już w następnym roku został wybrany gwardianem klasztoru Maria Lankowitz w prowincji wiedeńskiej, gdzie przebywał na tym stanowisku aż do śmierci. Został mianowany radcą duchownym diecezji Sankt Polten. Zmarł 11 lutego 1992 w szpitalu w Voitsberg niedaleko Maria Lankowitz. Nabożeństwo żałobne w Maria Lankowitz odbyło się 13 lutego 1992. Następnie zwłoki zostały przewiezione do Panewnik, gdzie po mszy św. żałobnej zwłoki zmarłego zostały przewiezione do Zabrza. Pogrzeb odbył się w Zabrzu 17 lutego 1992 i został pochowany obok kościoła klasztornego w Zabrzu.
 ==Bibliografia==