Meridies Jerzy: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
== | ==Meridies (Polednie) Jerzy SJ (1578-1639)== | ||
Urodził się w 1578 | Urodził się w 1578 roku w Gliwicach. 31 marca 1598 wstąpił do [[Jezuici|zakonu jezuitów]]. W 1599 i 1600 roku przebywał w nowicjacie w Brnie. W 1609 roku został przysłany do Raciborza, aby przeciwdziałać działaniom dwóch kapłanów, którzy przeszli na protestantyzm. W 1614 roku działał w Kłodzku. Po bitwie pod Białą Górą został regensem konwiktu w Pradze. W latach 1622- 1626 był rektorem kolegium w Ołomuńcu. Później kolegium w Brnie, ale tylko przez rok, gdyż został powołany na socjusza prowincjała. W latach 1630-1636 był rektorem kolegium w Nysie. Tam też zachorował w trakcie zarazy, jednak przeżył. W 1633 roku przeszedł jako prokurator zakonu do Rzymu. 18 kwietnia 1638 został rektorem. Zmarł wkrótce potem - 30 sierpnia 1639. Podczas trudnych rokowań miał wielkie zasługi przy skłonieniu cesarza do przekazania jezuitom starego Uniwersytetu Karola IV. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
R. Cop, Stosunki wyznaniowe w archiprezbiteracie gliwickim w XVII wieku, Katowice 2008, pr. mgr Biblioteka WTL. | R. Cop, Stosunki wyznaniowe w archiprezbiteracie gliwickim w XVII wieku, Katowice 2008, pr. mgr Biblioteka WTL. | ||
Wersja z 19:42, 17 wrz 2016
Meridies (Polednie) Jerzy SJ (1578-1639)
Urodził się w 1578 roku w Gliwicach. 31 marca 1598 wstąpił do zakonu jezuitów. W 1599 i 1600 roku przebywał w nowicjacie w Brnie. W 1609 roku został przysłany do Raciborza, aby przeciwdziałać działaniom dwóch kapłanów, którzy przeszli na protestantyzm. W 1614 roku działał w Kłodzku. Po bitwie pod Białą Górą został regensem konwiktu w Pradze. W latach 1622- 1626 był rektorem kolegium w Ołomuńcu. Później kolegium w Brnie, ale tylko przez rok, gdyż został powołany na socjusza prowincjała. W latach 1630-1636 był rektorem kolegium w Nysie. Tam też zachorował w trakcie zarazy, jednak przeżył. W 1633 roku przeszedł jako prokurator zakonu do Rzymu. 18 kwietnia 1638 został rektorem. Zmarł wkrótce potem - 30 sierpnia 1639. Podczas trudnych rokowań miał wielkie zasługi przy skłonieniu cesarza do przekazania jezuitom starego Uniwersytetu Karola IV.
Bibliografia
R. Cop, Stosunki wyznaniowe w archiprezbiteracie gliwickim w XVII wieku, Katowice 2008, pr. mgr Biblioteka WTL.
| |||||