Matusik Józef: Różnice pomiędzy wersjami
(korekta kategorii) |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Matusik Józef SDS (1900-1974), imię zakonne Stanisław, wychowawca, publicysta == | ==Matusik Józef SDS (1900-1974), imię zakonne Stanisław, wychowawca, publicysta == | ||
Urodził się 12 marca 1900 w Chorzowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Chorzowie wstąpił do Małego Seminarium Duchownego w Lochau. Nowicjat rozpoczął 31 października 1921 w Sennelager k. Paderborn i przyjął imię zakonne Stanisław. Pierwszą profesję zakonną złożył 1 listopada 1922. Następnie powrócił na rok do kraju i uczęszczał do państwowego gimnazjum w Chorzowie, gdzie zdał egzamin dojrzałości 28 czerwca 1923. 28 września 1923 udał się na Zakrzówek. Ukończył studia filozoficzno-teologiczne na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Uniwersytecie Jagiellońskim]]. Po otwarciu na Zakrzówku Małego Seminarium ks. Matusiak pracował tam jako dydaktyk ucząc śpiewu i języka niemieckiego. Jako pierwszy wychowawca [[Salwatorianie| | Urodził się 12 marca 1900 w Chorzowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Chorzowie wstąpił do Małego Seminarium Duchownego w Lochau. Nowicjat rozpoczął 31 października 1921 w Sennelager k. Paderborn i przyjął imię zakonne Stanisław. Pierwszą profesję zakonną złożył 1 listopada 1922. Następnie powrócił na rok do kraju i uczęszczał do państwowego gimnazjum w Chorzowie, gdzie zdał egzamin dojrzałości 28 czerwca 1923. 28 września 1923 udał się na Zakrzówek. Ukończył studia filozoficzno-teologiczne na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Uniwersytecie Jagiellońskim]]. Po otwarciu na Zakrzówku Małego Seminarium ks. Matusiak pracował tam jako dydaktyk ucząc śpiewu i języka niemieckiego. Jako pierwszy wychowawca [[Salwatorianie|salwatorianów]] otrzymał z rąk [[Sapieha Adam Stefan|bpa S. Sapiehy ]] tonsurę. Profesję wieczystą złożył 1 listopada 1925 w Krakowie na ręce [[Dziadek Ferdynand|ks. Benignego Dziadka]]. Święcenia kapłańskie przyjął 2 kwietnia 1927 i był pierwszym kapłanem wyświęconym w prowincji polskiej. | ||
19 września 1931 otrzymał absolutorium na Uniwersytecie Jagiellońskim z filologii klasycznej. Równocześnie pracował jako prefekt na Zakrzówku. Ks. Matusik był założycielem „Związku Współpracowników Salwatoriańskich dla propagandy powołań zakonnych”. Głównym zadaniem tego związku było zdobywanie dla | 19 września 1931 otrzymał absolutorium na Uniwersytecie Jagiellońskim z filologii klasycznej. Równocześnie pracował jako prefekt na Zakrzówku. Ks. Matusik był założycielem „Związku Współpracowników Salwatoriańskich dla propagandy powołań zakonnych”. Głównym zadaniem tego związku było zdobywanie dla salwatorianów nowych powołań. W 1933 roku zaczął wydawać pismo '' Towarzystwo Boskiego Zbawiciela'', które w 1934 roku przekształciło się w czasopismo '' Salwator''. | ||
18 września 1934 ks. Matusik został mianowany superiorem w [[Salwatorianie - Mikołów|Mikołowie]] oraz dyrektorem nowo powstałego gimnazjum. Wraz z wybuchem II wojny światowej, w obawie przed okupantem ze względu na swoją antyniemiecką działalność, opuścił kraj i udał się do Rzymu. 6 stycznia 1940 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Osiadł w miejscowości Jersey City polskiej parafii k. Nowego Yorku, gdzie pracował przez 10 lat. W roku 1950 został przełożonym placówki salwatorianów prowincji polskiej w Gary k. Chicago. 13 sierpnia 1958 został przeniesiony do Kinnelon do drugiego domu salwatorianów w USA. W 1965 roku zamieszkał w Veronie, gdzie przeniesiono placówkę zgromadzenia z Kinnelon. W 1967 roku wyjechał do Australii i pracował jako kapelan sióstr | 18 września 1934 ks. Matusik został mianowany superiorem w [[Salwatorianie - Mikołów|Mikołowie]] oraz dyrektorem nowo powstałego gimnazjum. Wraz z wybuchem II wojny światowej, w obawie przed okupantem ze względu na swoją antyniemiecką działalność, opuścił kraj i udał się do Rzymu. 6 stycznia 1940 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Osiadł w miejscowości Jersey City polskiej parafii k. Nowego Yorku, gdzie pracował przez 10 lat. W roku 1950 został przełożonym placówki salwatorianów prowincji polskiej w Gary k. Chicago. 13 sierpnia 1958 został przeniesiony do Kinnelon do drugiego domu salwatorianów w USA. W 1965 roku zamieszkał w Veronie, gdzie przeniesiono placówkę zgromadzenia z Kinnelon. W 1967 roku wyjechał do Australii i pracował jako kapelan sióstr salwatorianek. | ||
Zmarł 15 czerwca 1974, uroczystości pogrzebowe odbyły się 21 czerwca. | Zmarł 15 czerwca 1974, uroczystości pogrzebowe odbyły się 21 czerwca 1974. Spoczął na cmentarzu centralnym w Wiedniu. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
M. Wawrzon Matusiak Stanisław (hasło), [w:] Księga zmarłych salwatorianów polskich 1900-1975, red. A. Kiełbasa , | M. Wawrzon Matusiak Stanisław (hasło), [w:] Księga zmarłych salwatorianów polskich 1900-1975, red. A. Kiełbasa, Rzym-Kraków 1975, s. 95-99. | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
Aktualna wersja na dzień 17:33, 27 lip 2022
Matusik Józef SDS (1900-1974), imię zakonne Stanisław, wychowawca, publicysta
Urodził się 12 marca 1900 w Chorzowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Chorzowie wstąpił do Małego Seminarium Duchownego w Lochau. Nowicjat rozpoczął 31 października 1921 w Sennelager k. Paderborn i przyjął imię zakonne Stanisław. Pierwszą profesję zakonną złożył 1 listopada 1922. Następnie powrócił na rok do kraju i uczęszczał do państwowego gimnazjum w Chorzowie, gdzie zdał egzamin dojrzałości 28 czerwca 1923. 28 września 1923 udał się na Zakrzówek. Ukończył studia filozoficzno-teologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po otwarciu na Zakrzówku Małego Seminarium ks. Matusiak pracował tam jako dydaktyk ucząc śpiewu i języka niemieckiego. Jako pierwszy wychowawca salwatorianów otrzymał z rąk bpa S. Sapiehy tonsurę. Profesję wieczystą złożył 1 listopada 1925 w Krakowie na ręce ks. Benignego Dziadka. Święcenia kapłańskie przyjął 2 kwietnia 1927 i był pierwszym kapłanem wyświęconym w prowincji polskiej.
19 września 1931 otrzymał absolutorium na Uniwersytecie Jagiellońskim z filologii klasycznej. Równocześnie pracował jako prefekt na Zakrzówku. Ks. Matusik był założycielem „Związku Współpracowników Salwatoriańskich dla propagandy powołań zakonnych”. Głównym zadaniem tego związku było zdobywanie dla salwatorianów nowych powołań. W 1933 roku zaczął wydawać pismo Towarzystwo Boskiego Zbawiciela, które w 1934 roku przekształciło się w czasopismo Salwator.
18 września 1934 ks. Matusik został mianowany superiorem w Mikołowie oraz dyrektorem nowo powstałego gimnazjum. Wraz z wybuchem II wojny światowej, w obawie przed okupantem ze względu na swoją antyniemiecką działalność, opuścił kraj i udał się do Rzymu. 6 stycznia 1940 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Osiadł w miejscowości Jersey City polskiej parafii k. Nowego Yorku, gdzie pracował przez 10 lat. W roku 1950 został przełożonym placówki salwatorianów prowincji polskiej w Gary k. Chicago. 13 sierpnia 1958 został przeniesiony do Kinnelon do drugiego domu salwatorianów w USA. W 1965 roku zamieszkał w Veronie, gdzie przeniesiono placówkę zgromadzenia z Kinnelon. W 1967 roku wyjechał do Australii i pracował jako kapelan sióstr salwatorianek. Zmarł 15 czerwca 1974, uroczystości pogrzebowe odbyły się 21 czerwca 1974. Spoczął na cmentarzu centralnym w Wiedniu.
Bibliografia
M. Wawrzon Matusiak Stanisław (hasło), [w:] Księga zmarłych salwatorianów polskich 1900-1975, red. A. Kiełbasa, Rzym-Kraków 1975, s. 95-99.
| |||||