Kosyrczyk Ludwik: Różnice pomiędzy wersjami

Wersja z 23:32, 20 maj 2018

Kosyrczyk Ludwik (1906-1942)

Urodził się 9 kwietnia 1906 w Mysłowicach w wielodzietnej rodzinie kolejarza Klemensa i Marty z d. Kania. Jego młodszy brat Klemens także obrał drogę kapłaństwa. Naukę pobierał w miejscowym gimnazjum klasycznym i 24 czerwca 1926 otrzymał świadectwo maturalne. Po studiach na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie 21 czerwca 1931.

Przez pierwsze dwa miesiące pomagał w duszpasterstwie w rodzinnej parafii, a 8 sierpnia 1931 objął obowiązki wikarego w Brzezinach Śląskich. 20 kwietnia 1933 przeniesiony do Piekar Śląskich był początkowo wikarym, a 21 sierpnia t.r. katechetą w państwowym gimnazjum w Szarleju. Obdarzony wybitnymi zaletami organizacyjnymi i literackimi zamianowany został 1 kwietnia 1937 zastępcą diecezjalnego sekretarza „Misji Wewnętrznej", połączonej z sekretariatem sodalicyjnym i rekolekcyjnym oraz z redakcją miesięczników „Głos Misji Wewnętrznej" i „Dzwonek Maryi".

Z chwilą wybuchu II wojny światowej wrócił do pracy duszpasterskiej jako lokalista w Jaśkowicach. Niepokojony przez okupanta przeniósł się na początku 1940 roku do Mysłowic i tam doręczyło mu gestapo nakaz, aby z dniem 15 marca t.r. opuścił Śląsk i udał się do Generalnej Guberni. Przez miesiąc zatrzymał się w Krakowie, gdzie co trzeci dzień zgłaszać się musiał w gestapo. Następnie zaproszony przez bpa Lorka do diecezji sandomierskiej znalazł u proboszcza Adama Powęski w Łagowie Kozienickim serdeczne przyjęcie i przytułek, za co starał się odwdzięczyć chętną pomocą w duszpasterstwie.

W styczniu 1942 roku zachorował na grypę i zaczął zdrowotnie coraz bardziej niedomagać. 15 września 1942 zmarł w szpitalu w Puławach. Dzień po jego śmierci zjawili się gestapowcy, aby go aresztować. Niezadowoleni odeszli dopiero wtedy, kiedy się namacalnie przekonali, że w trumnie leży rzeczywiście martwe ciało ks. Kosyrczyka. Pogrzeb odbył się 18 września w Łagowie przy licznym udziale okolicznego duchowieństwa.

Bibliografia

AAKat, Akta personalne ks. Ludwika Kosyrczyka; Schematyzm 1932-1947; WD 1931, nr 6-7, s. 90; 1931, nr 8-9, s. 100; F. Maroń, Nekrolog, WD 1970, nr 8-9, s. 156; Represje wobec duchowieństwa, s. 70; Kapelani wrześniowi, s. 226, 597; R. Schittko, Zadania Misji Wewnętrznej w świetle miesięcznika "Głos Misji Wewnętrznej", SSHT 1982, t. 15, s. 125; L. Smołka, Kosyrczyk Ludwik Stanisław (hasło), [w:] Słownik Ziemi Pszczyńskiej, s. 135; Martyrologium, s. 184; Tenże, Bracia Ludwik (1906-1942) i Klemens (1912-1975) Kosyrczykowie. Przyczynek do nowej generacji duchownych katolickich na Śląsku po 1918 roku, "Sobótka" 1996, nr 1-3, s. 419-425; Kosyrczyk Ludwik (hasło), [w:] Piekarzanie. Leksykon mieszkańców Piekar Śląskich, red. H. Gawlik, J. Grajewska-Wróbel, L. Wostal, Z. Bogacki, Piekary Śląskie 2010, s. 123-124.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 == Kosyrczyk Ludwik (1906-1942) ==
 [[Grafika:Kosyrczyk Ludwik.jpg|left|thumb]]
-Urodził się 9 kwietnia 1906 w Mysłowicach jako syn kolejarza Klemensa. Naukę pobierał w miejscowym gimnazjum klasycznym i 24 czerwca 1926 otrzymał świadectwo maturalne. Po studiach na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie 21 czerwca 1931.
+Urodził się 9 kwietnia 1906 w Mysłowicach w wielodzietnej rodzinie kolejarza Klemensa i Marty z d. Kania. Jego młodszy brat [[Kosyrczyk Klemens|Klemens]] także obrał drogę kapłaństwa. Naukę pobierał w miejscowym [[Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach|gimnazjum klasycznym]] i 24 czerwca 1926 otrzymał świadectwo maturalne. Po studiach na [[Wydział Teologiczny Uniwersytetu Jagiellońskiego|Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego]] w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie 21 czerwca 1931.
-Przez pierwsze dwa miesiące pomagał w duszpasterstwie w rodzinnej parafii, a 8 sierpnia 1931 objął obowiązki wikarego w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Brzezinach Śląskich|Brzezinach Śląskich]]. 20 kwietnia 1933 przeniesiony do [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Piekar Śląskich]] był początkowo wikarym, a 21 sierpnia t.r. katechetą przy państwowym gimnazjum w Szarleju. Obdarzony wybitnymi zaletami organizacyjnymi i literackimi zamianowany został 1 kwietnia 1937 zastępcą diecezjalnego sekretarza [[Misja Wewnętrzna|„Misji Wewnętrznej"]], połączonej z sekretariatem sodalicyjnym i rekolekcyjnym oraz z redakcją miesięczników [[Głos Misji Wewnętrznej|„Głos Misji Wewnętrznej"]] i [[Dzwonek Maryi|„Dzwonek Maryi"]].
+Przez pierwsze dwa miesiące pomagał w duszpasterstwie w rodzinnej parafii, a 8 sierpnia 1931 objął obowiązki wikarego w [[Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Brzezinach Śląskich|Brzezinach Śląskich]]. 20 kwietnia 1933 przeniesiony do [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Piekar Śląskich]] był początkowo wikarym, a 21 sierpnia t.r. katechetą w państwowym gimnazjum w Szarleju. Obdarzony wybitnymi zaletami organizacyjnymi i literackimi zamianowany został 1 kwietnia 1937 zastępcą diecezjalnego sekretarza [[Misja Wewnętrzna|„Misji Wewnętrznej"]], połączonej z sekretariatem sodalicyjnym i rekolekcyjnym oraz z redakcją miesięczników [[Głos Misji Wewnętrznej|„Głos Misji Wewnętrznej"]] i [[Dzwonek Maryi|„Dzwonek Maryi"]].
-Z chwilą wybuchu II wojny światowej wrócił do pracy duszpasterskiej jako [[Lokalia|lokalista]] w [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Jaśkowicach Śląskich|Jaśkowicach]]. Niepokojony przez okupanta przeniósł się z początkiem 1940 roku do Mysłowic i tam doręczyło mu [[gestapo]] nakaz, aby z dniem 15 marca t.r. opuścił Śląsk i udał się do Generalnej Guberni. Przez miesiąc zatrzymał się w Krakowie, gdzie co trzeci dzień zgłaszać się musiał w gestapo. Następnie zaproszony przez bpa Lorka do diecezji sandomierskiej znalazł u  proboszcza Adama Powęski w Łagowie Kozienickim serdeczne przyjęcie i przytułek, za co starał się odwdzięczyć chętną pomocą w duszpasterstwie.
+Z chwilą wybuchu II wojny światowej wrócił do pracy duszpasterskiej jako [[Lokalia|lokalista]] w [[Parafia św. Jana Chrzciciela w Jaśkowicach Śląskich|Jaśkowicach]]. Niepokojony przez okupanta przeniósł się na początku 1940 roku do Mysłowic i tam doręczyło mu [[gestapo]] nakaz, aby z dniem 15 marca t.r. opuścił Śląsk i udał się do Generalnej Guberni. Przez miesiąc zatrzymał się w Krakowie, gdzie co trzeci dzień zgłaszać się musiał w gestapo. Następnie zaproszony przez bpa Lorka do diecezji sandomierskiej znalazł u  proboszcza Adama Powęski w Łagowie Kozienickim serdeczne przyjęcie i przytułek, za co starał się odwdzięczyć chętną pomocą w duszpasterstwie.
 W styczniu 1942 roku zachorował na grypę i zaczął zdrowotnie coraz bardziej niedomagać. 15 września 1942 zmarł w szpitalu w Puławach. Dzień po jego śmierci zjawili się gestapowcy, aby go aresztować. Niezadowoleni odeszli dopiero wtedy, kiedy się namacalnie przekonali, że w trumnie leży rzeczywiście martwe ciało ks. Kosyrczyka. Pogrzeb odbył się 18 września w Łagowie przy licznym udziale okolicznego duchowieństwa.