Kościół pw. św. Małgorzaty w Kamienicy: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 21:37, 1 maj 2024

Do 1905 roku, kiedy to został rozebrany, był to najstarszy i największy kościół drewniany w pobliżu Bielska na terenie śląskim. Został zbudowany w 1547 roku przez morawsko-czeskich drwali własnymi funduszami. W 1550 roku zbudowano ołtarz główny, z obrazem ołtarzowym trzyczęściowym. Obecnie znajduje się on w Muzeum Miejskim w Bielsku-Białej. W kościele były dwa obrazy w drewnie, które też nie zachowały się. Jeden przedstawiał Zmartwychwstałego Zbawiciela, a drugi był kompozycją Centnera. Kościół miał ambonę, zbudowaną w 1553 roku, a obecnie także znajduje się w Muzeum w Bielsku. W 1560 roku kościół przejęli protestanci, a powrócił do katolików w 1630 roku i od tej pory był filią parafii św. Mikołaja w Bielsku. Od 1660 roku za patronkę kościoła obrano św. Małgorzatę; do tej pory był pod wezwaniem św. Jakuba. Proboszczem był ks. Mateusz Czelustka. 17 marca 1894 w Kamienicy założono Katolickie Stowarzyszenie, a przewodniczącym był Ludwik Knaus. Postanowiono, aby na cześć 50-lecia panowania Franciszka Józefa I w 1898 roku zbudować w Kamienicy nowy kościół. Zakupiono posiadłość Blaicherta, Kamienica 50. Budowę kościoła rozpoczęto w II połowie sierpnia 1897 roku według planu architekta Karola Steinhofera z Wiednia. Budowniczym był Andrzej Walczok z Bielska. Koszt budowy wynosił 60 tys. guldenów. Na tablicy z czarnego marmuru umieszczono nazwiska ofiarodawców, m.in. papieża Leona XIII i kard. Koppa. 11 czerwca 1899 odbyła się uroczysta konsekracja kościoła, której dokonał kard. Jerzy Kopp z Wrocławia. W metalowej puszczce pod wieżą umieszczono dokument budowy nowego kościoła datowany na 3 lipca 1898.

Kościół jest w stylu neoromańsko-neogotyckim na planie krzyża, ma długość 25 m, szerokość 11 m. Posiada asymetrycznie ustawioną wieloboczną wieżę z wysmukłym hełmem, jest pokryta spadzistym dachem miedzianym, a jej wysokość od głównego wejścia wynosi 40 m. W wieży umieszcono dwa dzwony, które zostały zabrane w czasie pierwszej wojny światowej. W latach 60. XX wieku kościół zradiofonizowano, wykonano ogrzewanie, wyremontowano dach, wieżę, położono nowe tynki. W 1968 roku biskup katowicki Herbert Bednorz dokonał konsekracji trzech nowych dzwonów. W latach 1976-1982 zmieniono wnętrze kościoła. Ołtarz główny rozebrano, ścianę przednią kościoła obłożono kamiennymi płytami i na tej ścianie umieszczono grupę figuralną z ołtarza głównego i nowe tabernakulum, wkomponowane w znak krzyża. W prezbiterium umieszczono nowy ołtarz, konsekrowany w 1979 roku. Wybudowano nową chrzcielnicę i ambonę. Figury z ołtarza Matki Bożej Różańcowej umieszczono na ścianie z lewej strony kościoła, a figurę Serca Pana Jezusa po prawej. W 1990 roku nowy wystrój otrzymała zakrystia. Przy wejściu po lewej stronie utworzono kaplicę św. Antoniego. Rozpoczął się także remont kościoła, którego dalsze prace przypadły na lata 1991-1995.

Do 1992 roku parafia św. Małgorzaty w Kamienicy należała do diecezji katowickiej.

Bibliografia

Historia Rzymskokatolickiej parafii św. Małgorzaty w Bielsku-Białej Kamienicy

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
 Do 1905 roku, kiedy to został rozebrany, był to najstarszy i największy kościół drewniany w pobliżu Bielska na terenie śląskim.
-Został zbudowany w 1547 roku przez morawsko-czeskich drwali własnymi funduszami. W 1550 roku zbudowano ołtarz główny, z obrazem ołtarzowym trzyczęściowym. Obecnie znajduje się on w Muzeum Miejskim w Bielsku-Białej. W kościele były dwa obrazy w drewnie, które też nie zachowały się. Jeden przedstawiał Zmartwychwstałego Zbawiciela, a drugi był kompozycją Centnera. Kościół miał ambonę, zbudowaną w 1553 roku, a obecnie także znajduje się w Muzeum w Bielsku. W 1560 roku kościół przejęli protestanci, a powrócił do katolików w 1630 roku i od tej pory był filią [[Kościół pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej|parafii św. Mikołaja w Bielsku]]. Od 1660 roku za patronkę kościoła obrano św. Małgorzatę; do tej pory był pod wezwaniem św. Jakuba. Proboszczem był ks. Mateusz Czelustka. 17 marca 1894 w Kamienicy założono Katolickie Stowarzyszenie, a przewodniczącym był Ludwik Knaus. Postanowiono, aby na cześć 50-lecia panowania Franciszka Józefa I w 1898 roku zbudować w Kamienicy nowy kościół. Zakupiono posiadłość Blaicherta, Kamienica 50. Budowę kościoła rozpoczęto w II połowie sierpnia 1897 roku według planu architekta Karola Steinhofera z Wiednia. Budowniczym był Andrzej Walczok z Bielska. Koszt budowy wynosił 60 tys. guldenów. Na tablicy z czarnego marmuru umieszczono nazwiska ofiarodawców, m.in. [[Leon XIII|papieża Leona XIII]] i [[Kopp Georg|kard. Koppa]]. 11 czerwca 1899 odbyła się uoczysta konsekracja kościoła, której dokonał kard. Jerzy Kopp z Wrocławia. W metalowej puszczce pod wieżą umieszczono dokument budowy nowego kościoła datowany na 3 lipca 1898.
+Został zbudowany w 1547 roku przez morawsko-czeskich drwali własnymi funduszami. W 1550 roku zbudowano ołtarz główny, z obrazem ołtarzowym trzyczęściowym. Obecnie znajduje się on w Muzeum Miejskim w Bielsku-Białej. W kościele były dwa obrazy w drewnie, które też nie zachowały się. Jeden przedstawiał Zmartwychwstałego Zbawiciela, a drugi był kompozycją Centnera. Kościół miał ambonę, zbudowaną w 1553 roku, a obecnie także znajduje się w Muzeum w Bielsku. W 1560 roku kościół przejęli protestanci, a powrócił do katolików w 1630 roku i od tej pory był filią [[Kościół pw. św. Mikołaja w Bielsku-Białej|parafii św. Mikołaja w Bielsku]]. Od 1660 roku za patronkę kościoła obrano św. Małgorzatę; do tej pory był pod wezwaniem św. Jakuba. Proboszczem był ks. Mateusz Czelustka. 17 marca 1894 w Kamienicy założono Katolickie Stowarzyszenie, a przewodniczącym był Ludwik Knaus. Postanowiono, aby na cześć 50-lecia panowania Franciszka Józefa I w 1898 roku zbudować w Kamienicy nowy kościół. Zakupiono posiadłość Blaicherta, Kamienica 50. Budowę kościoła rozpoczęto w II połowie sierpnia 1897 roku według planu architekta Karola Steinhofera z Wiednia. Budowniczym był Andrzej Walczok z Bielska. Koszt budowy wynosił 60 tys. guldenów. Na tablicy z czarnego marmuru umieszczono nazwiska ofiarodawców, m.in. [[Leon XIII|papieża Leona XIII]] i [[Kopp Georg|kard. Koppa]]. 11 czerwca 1899 odbyła się uroczysta konsekracja kościoła, której dokonał kard. Jerzy Kopp z Wrocławia. W metalowej puszczce pod wieżą umieszczono dokument budowy nowego kościoła datowany na 3 lipca 1898.
 Kościół jest w stylu neoromańsko-neogotyckim na planie krzyża, ma długość 25 m, szerokość 11 m. Posiada asymetrycznie ustawioną wieloboczną wieżę z wysmukłym hełmem, jest pokryta spadzistym dachem miedzianym, a jej wysokość od głównego wejścia wynosi 40 m. W wieży umieszcono dwa dzwony, które zostały zabrane w czasie pierwszej wojny światowej. W latach 60. XX wieku kościół zradiofonizowano, wykonano ogrzewanie, wyremontowano dach, wieżę, położono nowe tynki. W 1968 roku biskup katowicki [[Bednorz Herbert|Herbert Bednorz]] dokonał konsekracji trzech nowych dzwonów. W latach 1976-1982 zmieniono wnętrze kościoła. Ołtarz główny rozebrano, ścianę przednią kościoła obłożono kamiennymi płytami i na tej ścianie umieszczono grupę figuralną z ołtarza głównego i nowe tabernakulum, wkomponowane w znak krzyża. W [[prezbiterium]] umieszczono nowy ołtarz, konsekrowany w 1979 roku. Wybudowano nową chrzcielnicę i ambonę. Figury z ołtarza Matki Bożej Różańcowej umieszczono na ścianie z lewej strony kościoła, a figurę Serca Pana Jezusa po prawej. W 1990 roku nowy wystrój otrzymała zakrystia. Przy wejściu po lewej stronie utworzono kaplicę św. Antoniego. Rozpoczął się także remont kościoła, którego dalsze prace przypadły na lata 1991-1995.