Kościół pw. św. Jerzego w Jasienicy

Jasienica, położona u północnych podnóży Beskidu Śląskiego, od końca XIII wieku była pod zwierzchnictwem Czech, a od 1526 roku do I wojny światowej pod panowaniem Habsburgów. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1305 roku, ale została założona najprawdopodobniej znacznie wcześniej. Dokumenty wymieniają parafię w 1355 roku i wtedy był tu zapewne drewniany kościół. Dzisiejszy kościół pochodzi z XVIII wieku. Murowany kościół został wzniesiony dzięki staraniom ówczesnego proboszcza parafii, ks. Józefa Mojżyszki. 19 sierpnia 1787 został poświęcony. Po zniszczeniach wojennych kościół odbudowano, do czego przyczynił się ówczesny proboszcz parafii, ks. Roman Sztajer.

Kościół jest usytuowany na wzniesieniu. Wybudowany w 1787 roku, rozbudowany w 1869 roku o wieżę, w 1929 roku o transept i prezbiterium. Poprzedni, drewniany kościół został rozebrany w 1787 roku, a pochodzący z niego XVI-wieczny tryptyk eksponowany jest obecnie w Muzeum Archidiecezjalnym w Katowicach. Tryptyk składa się z trzech części. Środkowa - Matka Boska Niepokalanie Poczęta z Dzieciątkiem, towarzyszą Jej św. Katarzyna i św. Małgorzata. Skrzydło na awersach przedstawia św. Dorotę i św. Barbarę. Kościół jest jednonawowy, na planie krzyża łacińskiego. Nad starszą nawą główną na planie czworokąta znajduje się trójprzęsłowe sklepienie żaglaste. Dach i hełm wieży kryte blachą. Elewacje tynkowane, gładkie, wokół zamkniętych łukiem okien ozdobne opaski. Plebania z 1786 roku, powiększona w XIX wieku, murowana, parterowa, dwutraktowa, kryta dachem czterospadowym. Kościół ma wyposażenie późnobarokowe, pochodzące z przełomu XVIII i XIX wieku.

Bibliografia

Gmina Jasienica, Architektura sakralna; Historia parafii św. Jerzego w Jasienicy