Kościół Trójcy Świętej w Rachowicach: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(foto) |
||
| (Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Nazwa Rachowice po raz pierwszy została wymieniona w "Liber Fundationis Episcopatus Wratislaviensis". Wtedy też pojawiły się tutaj wzmianki o istnieniu kościoła. W 1475 roku wieś i dwór od rycerza Mikołaja Bierawa kupił Christopf Dziecko. W 1571 roku majątek przeszedł w ręce Larischów | [[Plik:Rachowice1.jpg|thumb|right]] | ||
Parafia w Rachowicach po raz pierwszy | Nazwa Rachowice po raz pierwszy została wymieniona w "Liber Fundationis Episcopatus Wratislaviensis". Wtedy też pojawiły się tutaj wzmianki o istnieniu kościoła. W 1475 roku wieś i dwór od rycerza Mikołaja Bierawa kupił Christopf Dziecko. W 1571 roku majątek przeszedł w ręce Larischów, by w 1602 roku stać się własnością rodu Orzeski von Syrin. W latach 1625-1711 właścicielami Rachowic pozostawali Holly. W 1720 roku majątek nabył Gabriel Wyhowski, który 10 lat później sprzedał go hrabiom von Hoditz, właścicielom dóbr sośnicowickich. Podczas II wojny światowej na terenie wsi istniał obóz jeniecki, w którym głównie przebywali Brytyjczycy. W styczniu 1945 roku plebanię podpalili czerwonoarmiści. Spłonęły wówczas wszystkie dokumenty i [[księgi metrykalne]]. | ||
Kościół orientowany, o konstrukcji zrębowej; wokół soboty wsparte na słupach z zastrzałami. Nawa na rzucie zbliżonym do kwadratu. Od wschodu przylega do niej węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie | |||
Wyposażenie kościoła głównie barokowe. W ołtarzu głównym z 1679 roku obraz przedstawiający Trójcę Świętą. | Parafia w Rachowicach po raz pierwszy została wzmiankowana w 1447 roku. Najstarszą część obecnego kościoła stanowi murowane [[prezbiterium]] z zakrystią z 1668 roku. Do drewnianej nawy od zachodu w latach 1679-1688 dostawiono wieżę o konstrukcji słupowej. W 1705 roku zniszczył ją pożar; stąd też odbudowano ją w 1787 roku. Kościół orientowany, o konstrukcji zrębowej; wokół soboty wsparte na słupach z zastrzałami. Nawa na rzucie zbliżonym do kwadratu. Od wschodu przylega do niej węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie, z charakterystycznymi dla gotyckich kościołów skarpami. Murowane prezbiterium i zakrystia zostały wydzielone łukiem tęczowym o wykroju półkolistym. Sklepienie kolebkowe z lunetami. Dwuspadowy dach kryty gontem, zwieńczony sygnaturką. | ||
Wyposażenie kościoła jest głównie barokowe. W ołtarzu głównym z 1679 roku znajduje się obraz przedstawiający Trójcę Świętą. Wokół rzeźby św. Katarzyny i św. Barbary. W XVIII-wiecznych ołtarzach bocznych znajdują się wizerunki Piety i św. Antoniego. W kościele mieści się także XIX-wieczna ambona. Ponadto znajdują się tutaj XVII-wieczny dębowy portal oraz pochodzące jeszcze z XV wieku kute drzwi prowadzące do zakrystii. | |||
Kościół w Rachowicach - dekanat Pławniowice, [[Diecezja Gliwicka|diecezja gliwicka]] - stoi pośrodku [[Cmentarz|cmentarza]]. Otacza go drewniano-murowane ogrodzenie z przełomu XVIII i XIX wieku. Zostało nakryte dwuspadowym, drewnianym daszkiem. | |||
==Bibliografia== | |||
Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo katowickie, [red.] I. Rejduch-Samkowa, t. VI, z. 5, s. 67-69; J. Pudełko, Uroczystość błogosławieństwa nowych organów w Rachowicach, Gliwice 2009, s. 19; www.sad.slaskie.travel | |||
{{Kościoły i parafie diecezji gliwickiej}} | |||
[[Kategoria:Kościoły i parafie diecezji gliwickiej - R]] | |||
Aktualna wersja na dzień 05:04, 4 wrz 2023
Nazwa Rachowice po raz pierwszy została wymieniona w "Liber Fundationis Episcopatus Wratislaviensis". Wtedy też pojawiły się tutaj wzmianki o istnieniu kościoła. W 1475 roku wieś i dwór od rycerza Mikołaja Bierawa kupił Christopf Dziecko. W 1571 roku majątek przeszedł w ręce Larischów, by w 1602 roku stać się własnością rodu Orzeski von Syrin. W latach 1625-1711 właścicielami Rachowic pozostawali Holly. W 1720 roku majątek nabył Gabriel Wyhowski, który 10 lat później sprzedał go hrabiom von Hoditz, właścicielom dóbr sośnicowickich. Podczas II wojny światowej na terenie wsi istniał obóz jeniecki, w którym głównie przebywali Brytyjczycy. W styczniu 1945 roku plebanię podpalili czerwonoarmiści. Spłonęły wówczas wszystkie dokumenty i księgi metrykalne.
Parafia w Rachowicach po raz pierwszy została wzmiankowana w 1447 roku. Najstarszą część obecnego kościoła stanowi murowane prezbiterium z zakrystią z 1668 roku. Do drewnianej nawy od zachodu w latach 1679-1688 dostawiono wieżę o konstrukcji słupowej. W 1705 roku zniszczył ją pożar; stąd też odbudowano ją w 1787 roku. Kościół orientowany, o konstrukcji zrębowej; wokół soboty wsparte na słupach z zastrzałami. Nawa na rzucie zbliżonym do kwadratu. Od wschodu przylega do niej węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie, z charakterystycznymi dla gotyckich kościołów skarpami. Murowane prezbiterium i zakrystia zostały wydzielone łukiem tęczowym o wykroju półkolistym. Sklepienie kolebkowe z lunetami. Dwuspadowy dach kryty gontem, zwieńczony sygnaturką.
Wyposażenie kościoła jest głównie barokowe. W ołtarzu głównym z 1679 roku znajduje się obraz przedstawiający Trójcę Świętą. Wokół rzeźby św. Katarzyny i św. Barbary. W XVIII-wiecznych ołtarzach bocznych znajdują się wizerunki Piety i św. Antoniego. W kościele mieści się także XIX-wieczna ambona. Ponadto znajdują się tutaj XVII-wieczny dębowy portal oraz pochodzące jeszcze z XV wieku kute drzwi prowadzące do zakrystii.
Kościół w Rachowicach - dekanat Pławniowice, diecezja gliwicka - stoi pośrodku cmentarza. Otacza go drewniano-murowane ogrodzenie z przełomu XVIII i XIX wieku. Zostało nakryte dwuspadowym, drewnianym daszkiem.
Bibliografia
Katalog zabytków sztuki w Polsce. Województwo katowickie, [red.] I. Rejduch-Samkowa, t. VI, z. 5, s. 67-69; J. Pudełko, Uroczystość błogosławieństwa nowych organów w Rachowicach, Gliwice 2009, s. 19; www.sad.slaskie.travel
| |||||