Knauer Reginald: Różnice pomiędzy wersjami
(→Knauer Reginald (Reinhold) (1904-1967): uzupełnienie) |
|||
Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Grafika:Knauer Reginald.jpg|left]] | [[Grafika:Knauer Reginald.jpg|left]] | ||
Urodził się 10 stycznia 1904 w Zaborzu; jako syn Antoniego i Reginy, z.d Knauer. Gimnazjum ukończył w Łobżenicy w Wielkopolsce. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pińsku; gdzie 16 czerwca 1933 z rąk bpa Kazimierza Bukraby przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1933-1936 mieszkał na terenie parafii św. Michała Archanioła w Nowogródku. Następnie pełnił funkcję proboszcza dwóch parafii - Trójcy Przenajświętszej w Ochowie i Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Małorycie (1936-1939). Tuż przed wybuchem II wojny światowej przyjechał na Górny Śląsk i tutaj już pozostał. Pełnił posługę duszpasterską w parafiach [[Parafia św. Jerzego w Rydułtowach|św. Jerzego w Rydułtowach]] i [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Biertułtowach| WNMP w Biertułtowach]]; a 30 marca 1942 otrzymał dekret do parafii w Czyżowicach. | Urodził się 10 stycznia 1904 w Zaborzu; jako syn Antoniego i Reginy, z.d Knauer. Gimnazjum ukończył w Łobżenicy w Wielkopolsce. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pińsku; gdzie 16 czerwca 1933 z rąk bpa Kazimierza Bukraby przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1933-1936 mieszkał na terenie parafii św. Michała Archanioła w Nowogródku. Następnie pełnił funkcję proboszcza dwóch parafii - Trójcy Przenajświętszej w Ochowie i Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Małorycie (1936-1939). Tuż przed wybuchem II wojny światowej przyjechał na Górny Śląsk i tutaj już pozostał. Pełnił posługę duszpasterską w parafiach [[Parafia św. Jerzego w Rydułtowach|św. Jerzego w Rydułtowach]] i [[Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Biertułtowach| WNMP w Biertułtowach]]; a 30 marca 1942 otrzymał dekret do parafii w Czyżowicach. Na przełomie 1945/46 roku objął lokalię w Zabrzu-Maciejowie. Do Czyżowic powrócił 30 marca 1946 po utworzeniu tu kuracji. Dzięki wymianie z ks. Joachimem Hilsznerem od 24 maja 1948 zaczął pełnić posługę kapłańską, jako administrator parafii Opatrzności Bożej w Ligocie Bielskiej. 1 sierpnia 1952 został mianowany kuratusem w [[Parafia św. Mikołaja w Borowej Wsi|Borowej Wsi]]. W tej parafii ks. Knauer był aż do przejścia na emeryturę 1 września 1954. Od 30 stycznia 1959 był wikariuszem-ekspozytem w Bukowie, a od 1 sierpnia 1963 - rezydentem w Pszowie. Zmarł w Osinach 11 kwietnia 1967. Został pochowany na cmentarzu przy kościele w Gorzycach. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == |
Wersja z 19:31, 19 lis 2013
Knauer Reginald (Reinhold) (1904-1967)
Urodził się 10 stycznia 1904 w Zaborzu; jako syn Antoniego i Reginy, z.d Knauer. Gimnazjum ukończył w Łobżenicy w Wielkopolsce. Następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pińsku; gdzie 16 czerwca 1933 z rąk bpa Kazimierza Bukraby przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1933-1936 mieszkał na terenie parafii św. Michała Archanioła w Nowogródku. Następnie pełnił funkcję proboszcza dwóch parafii - Trójcy Przenajświętszej w Ochowie i Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Małorycie (1936-1939). Tuż przed wybuchem II wojny światowej przyjechał na Górny Śląsk i tutaj już pozostał. Pełnił posługę duszpasterską w parafiach św. Jerzego w Rydułtowach i WNMP w Biertułtowach; a 30 marca 1942 otrzymał dekret do parafii w Czyżowicach. Na przełomie 1945/46 roku objął lokalię w Zabrzu-Maciejowie. Do Czyżowic powrócił 30 marca 1946 po utworzeniu tu kuracji. Dzięki wymianie z ks. Joachimem Hilsznerem od 24 maja 1948 zaczął pełnić posługę kapłańską, jako administrator parafii Opatrzności Bożej w Ligocie Bielskiej. 1 sierpnia 1952 został mianowany kuratusem w Borowej Wsi. W tej parafii ks. Knauer był aż do przejścia na emeryturę 1 września 1954. Od 30 stycznia 1959 był wikariuszem-ekspozytem w Bukowie, a od 1 sierpnia 1963 - rezydentem w Pszowie. Zmarł w Osinach 11 kwietnia 1967. Został pochowany na cmentarzu przy kościele w Gorzycach.
Bibliografia
AAKat, Akta personalne ks. Reginalda Knauera; Schematyzm (1946-1970); Skworc, Budownictwo kościołów, s. 160.
|