Katolickie Stowarzyszenie Głuchoniemych: Różnice pomiędzy wersjami

Aktualna wersja na dzień 22:55, 23 maj 2017

Ks. Artur Spielvogel

Katolickie Stowarzyszenie głuchoniemych im. św. Józefa zostało założone i zarejestrowane w 1905 roku w Katowicach, za zgodą władz niemieckich z inicjatywy ks. Artura Spielvogel. Po przyłączeniu Śląska do Polski po I wojnie światowej, zabiegano o zgodę na działalność u władz polskich. Również one uznały za legalne działanie stowarzyszenia. Stowarzyszenie powstało z własnej inicjatywy głuchoniemych, szczególnie za sprawą pierwszego prezesa Mikołaja Polnika, długoletniego przywódcy i apostoła. Z racji, iż Polnik był gorącym czcicielem św. Józefa, stowarzyszenie zostało nazwane imieniem św. Józefa. Sam założyciel z zawodu był krawcem, szył m.in. sutanny dla księży, biskupów, a przed każdą wykonywaną pracą modlił się do św. Józefa. Zapoczątkował także pierwsze pielgrzymki niesłyszących do Piekar Śląskich, na Górę św. Anny i do Częstochowy.

Pierwotna nazwa stowarzyszenia brzmiała: „Katholischer Taubstummen - Verein St. Josef”. Posiadała ona swój własny statut, w którym zostały uwzględnione zapisy takie jak: zobowiązanie członków do chrześcijańskiego postępowania w życiu, do regularnego udziału w nabożeństwach w niedziele i święta, wypełnienia obowiązku wielkanocnego. Ponadto jest też wzmianka o zwrócenie się do Władzy Duchownej z prośbą o organizowanie specjalnych nabożeństw dla głuchoniemych.

W 1909 roku wprowadzono specjalne nabożeństwa dla głuchoniemych przez ks. Jana Wodarza w kaplicy Sióstr Jadwiżanek w Bogucicach do 1918 roku. Potem wskutek decyzji władz kościelnych zostały one przeniesione do Mysłowic-Kosztów. Kolejnym kapłanem, który podejmował inicjatywy ewangelizacji na rzecz głuchoniemych w diecezji katowickiej, był ks. Maksymilian Wojtas, który odprawiał nabożeństwa w kaplicy szpitala Sióstr Elżbietanek przy ul. Warszawskiej, a następnie u Sióstr Szarytek w Chorzowie.

Katolickie Stowarzyszenie Głuchoniemych im. św. Józefa posiadało sztandar, który zaginął po zakończeniu II wojny światowej. Na pamiątkę 100-lecia Duszpasterstwa Niesłyszących sporządzona została replika sztandaru przez siostry Boromeuszki w Piekarach Śląskich, a następnie poświęcona 25 czerwca 2005 w Archikatedrze Chrystusa Króla, przez abpa Damiana Zimonia. Jest to wotum wdzięczności środowiska niesłyszących dla tych, którzy przed laty żyli, pracowali, gromadzili się na modlitwie na Górnym Śląsku.

Bibliografia

K. Lubos, Bogucicka parafia św. Szczepana kolebką specjalnych nabożeństw dla głuchoniemych, [w:] Parafia bogucicka. Tradycja i współczesność, Katowice 2000, s. 389-391; A. Michalski, Dzieje duszpasterstwa i katechizacji głuchoniemych w Diecezji Katowickiej w latach 1945-1982 Katowice 1983, praca mgr w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; A. Śliwka, Duszpasterstwo głuchoniemych w Archidiecezji Katowickiej, Katowice 2008, praca mgr w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; [1] dostęp: 26.05.2017; List Krzysztofa Kopeć do s. Moniki Polok, 27.06.2005.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-[[Grafika:Spielvogel Artur.jpg|right|thumb|Ks. Artur Spielvogel]]
+[[Grafika:Spielvogel Artur.jpg|left|thumb|Ks. Artur Spielvogel]]
-Początki duszpasterstwa wśród dorosłych niesłyszących wiążą się z 1905 rokiem, kiedy to w Katowicach z inicjatywy i pod opieką Kościoła zostało utworzone jedno z pierwszych stowarzyszeń głuchoniemych na ziemiach polskich - Katolickie Stowarzyszenie Głuchoniemych im. Św. Józefa, którego opiekunem duchowym był [[Spielvogel Artur|ks. Artur Spielvogel]]. Pierwsze nabożeństwa dla dorosłych głuchych w języku migowym zapoczątkował [[Wodarz Jan|ks. Jan Wodarz]] w 1909 roku, kontynuował je [[Wojtas Maksymilian|ks. Maksymilian Wojtas]]. Duszpasterstwo Głuchoniemych w Polsce wiele zawdzięcza również [[Lubos Konrad|ks. Konradowi Lubosowi]] - następcy ks. Wojtasa.
+Katolickie Stowarzyszenie głuchoniemych im. św. Józefa zostało założone i zarejestrowane w 1905 roku w Katowicach, za zgodą władz niemieckich z inicjatywy [[Spielvogel Artur|ks. Artura Spielvogel]].  Po przyłączeniu Śląska do Polski po I wojnie światowej, zabiegano o zgodę na działalność u władz polskich. Również one uznały za legalne działanie stowarzyszenia. Stowarzyszenie powstało z własnej inicjatywy głuchoniemych, szczególnie za sprawą pierwszego prezesa  Mikołaja Polnika, długoletniego przywódcy i apostoła. Z racji, iż Polnik był gorącym czcicielem [[Św. Józef|św. Józefa]], stowarzyszenie zostało nazwane imieniem św. Józefa. Sam założyciel z zawodu był krawcem, szył m.in. sutanny dla księży, biskupów, a przed każdą wykonywaną pracą modlił się do św. Józefa. Zapoczątkował także pierwsze pielgrzymki niesłyszących do [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Piekar Śląskich]], na [[Góra św. Anny|Górę św. Anny]] i do [[Jasna Góra|Częstochowy]].
+Pierwotna nazwa stowarzyszenia brzmiała: „Katholischer Taubstummen - Verein St. Josef”. Posiadała ona swój własny statut, w którym zostały uwzględnione zapisy takie jak: zobowiązanie członków do chrześcijańskiego postępowania w życiu, do regularnego udziału w nabożeństwach w niedziele i święta, wypełnienia obowiązku wielkanocnego. Ponadto jest też wzmianka o zwrócenie się do Władzy Duchownej z prośbą o organizowanie specjalnych nabożeństw dla głuchoniemych.
+W 1909 roku wprowadzono specjalne nabożeństwa dla głuchoniemych przez [[Wodarz Jan|ks. Jana Wodarza]] w kaplicy [[Jadwiżanki - Bogucice|Sióstr Jadwiżanek w Bogucicach]] do 1918 roku. Potem wskutek decyzji władz kościelnych zostały one przeniesione do Mysłowic-Kosztów. Kolejnym kapłanem, który podejmował inicjatywy ewangelizacji na rzecz głuchoniemych w diecezji katowickiej, był [[Wojtas Maksymilian|ks. Maksymilian Wojtas]], który odprawiał nabożeństwa w kaplicy [[Szpital Sióstr Elżbietanek w Katowicach|szpitala Sióstr Elżbietanek]] przy ul. Warszawskiej, a następnie u Sióstr Szarytek w Chorzowie.
+Katolickie Stowarzyszenie Głuchoniemych im. św. Józefa posiadało sztandar, który zaginął po zakończeniu II wojny światowej. Na pamiątkę 100-lecia Duszpasterstwa Niesłyszących sporządzona została replika sztandaru przez [[Boromeuszki - Piekary Śląskie|siostry Boromeuszki w Piekarach Śląskich]], a następnie poświęcona 25 czerwca 2005 w [[Parafia Chrystusa Króla w Katowicach|Archikatedrze Chrystusa Króla]], przez [[Zimoń Damian|abpa Damiana Zimonia]]. Jest to wotum wdzięczności środowiska niesłyszących dla tych, którzy przed laty żyli, pracowali, gromadzili się na modlitwie na Górnym Śląsku.
 ==Bibliografia==
-K. Lubos, Bogucicka parafia św. Szczepana  kolebką specjalnych  nabożeństw dla głuchoniemych, [w:] Parafia bogucicka. Tradycja i współczesność, Katowice 2000, s. 389-391; A. Michalski, Dzieje duszpasterstwa i katechizacji głuchoniemych w Diecezji Katowickiej w latach 1945-1982 Katowice 1983, praca mgr w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; A. Śliwka, Duszpasterstwo głuchoniemych w Archidiecezji Katowickiej, Katowice 2008, praca mgr w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach.
+K. Lubos, Bogucicka parafia św. Szczepana  kolebką specjalnych  nabożeństw dla głuchoniemych, [w:] Parafia bogucicka. Tradycja i współczesność, Katowice 2000, s. 389-391; A. Michalski, Dzieje duszpasterstwa i katechizacji głuchoniemych w Diecezji Katowickiej w latach 1945-1982 Katowice 1983, praca mgr w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; A. Śliwka, Duszpasterstwo głuchoniemych w Archidiecezji Katowickiej, Katowice 2008, praca mgr w Bibliotece WTL UŚ w Katowicach; [http://glusi.slask.pl/historia-duszpasterstwa-w-diecezji-katowickiej] dostęp: 26.05.2017; List  Krzysztofa Kopeć do s. Moniki Polok, 27.06.2005.
 [[Kategoria:Związki katolickie|Głuchoniemi]]
 [[Kategoria:Duszpasterstwo specjalne|Głuchoniemi]]