Jasna Góra: Różnice pomiędzy wersjami
(korekta kategorii) |
(dr) Znacznik: Ręczne wycofanie zmian |
||
| (Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[Plik:Jasna gora widok.jpg|right|thumb]] | [[Plik:Jasna gora widok.jpg|right|thumb]] | ||
[[Plik:Jasna gora widok2.jpg|right|thumb]] | [[Plik:Jasna gora widok2.jpg|right|thumb]] | ||
Wśród wielu słynnych miejsc pątniczych w Polsce (np. [[Kalwaria Zebrzydowska]], [[Sanktuarium maryjne w Licheniu|Licheń]], [[Kraków-Łagiewniki]], [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Piekary Śląskie]], [[Góra św. Anny]], [[Sanktuarium maryjne w Ludźmierzu |Ludźmierz]]), pierwszym jest zdecydowanie jasnogórski klasztor oo. | Wśród wielu słynnych miejsc pątniczych w Polsce (np. [[Kalwaria Zebrzydowska]], [[Sanktuarium maryjne w Licheniu|Licheń]], [[Kraków-Łagiewniki]], [[Parafia Imienia Najświętszej Maryi Panny i św. Bartłomieja w Piekarach Śląskich|Piekary Śląskie]], [[Góra św. Anny]], [[Sanktuarium maryjne w Ludźmierzu |Ludźmierz]]), pierwszym jest zdecydowanie jasnogórski klasztor oo. paulinów w Częstochowie, który słynie ze znajdującego się w nim wizerunku Matki Bożej z Dzieciątkiem („Czarnej Madonny”). Łaskami słynący obraz umieszczony jest w kaplicy pw. Narodzenia NMP, która w trudnych okresach pełniła ważną rolę „spoiwa narodu”. Kult jednoczył polskie społeczeństwo w czasie zaborów, okupacji, reżimów, epidemii, klęsk żywiołowych. Częstochowa, ze względu na Jasną Górę – Sanktuarium Narodu, nazywana jest „Duchową Stolicą Polski”, gdzie Maryja czczona jest jako jej Królowa. | ||
==Ruch pielgrzymkowy== | ==Ruch pielgrzymkowy== | ||
Już Jan Długosz (1460) i Grzegorz z Sambora (zm. 1587) pisali o pielgrzymach ze Śląska, Moraw, Prus, Węgier, o Litwinach, mieszkańcach Żmudzi, Inflant, Kaszubach, Morawianach, Słoweńcach, Rusinach. Zakres promieniowania Jasnej Góry już w wieku XVI przekraczał daleko i tak obszerne wówczas granice Polski. | Już Jan Długosz (1460) i Grzegorz z Sambora (zm. 1587) pisali o pielgrzymach ze Śląska, Moraw, Prus, Węgier, o Litwinach, mieszkańcach Żmudzi, Inflant, Kaszubach, Morawianach, Słoweńcach, Rusinach. Zakres promieniowania Jasnej Góry już w wieku XVI przekraczał daleko i tak obszerne wówczas granice Polski. | ||
Ruch pielgrzymkowy | Ruch pielgrzymkowy najliczniejszy jest w lipcu i sierpniu. Najstarsza wykazana w dokumentach piesza pielgrzymka wyruszyła w 1626 roku z Gliwic. Drugą co do wieku i tradycji jest pielgrzymka z Kalisza (1637), następne są z Łowicza i Żywca (1656), Krakowa (za czasów [[Jan III Sobieski|Jana III Sobieskiego]]), Warszawy (1711, ślubowana - za ustanie w mieście szalejącej zarazy). Niestety nie prowadzono na Jasnej Górze systematycznych zapisów czy wykazów, dlatego niemożliwe jest przedstawienie pełnego i rzeczywistego obrazu skali pielgrzymek. Dla duchowego pożytku pielgrzymów Stolica Apostolska już od XV wieku zaczęła nadawać odpusty zupełne w różne uroczystości. Zaborcy, okupanci, komuniści zakazywali tej formy kultu lub uporczywie przeszkadzali, jednak z każdym stuleciem, liczba pątników znacznie się podnosi. | ||
Wśród licznych zorganizowanych grup pielgrzymkowych kroniki jasnogórskie odnotowują wiele przybyłych z ziemi śląskiej. Do najbardziej znanych należą: pielgrzymka z Tych, Katowic, Gliwic, Cieszyna, Bielska-Białej, Halemby. Od roku 2006 | Wśród licznych zorganizowanych grup pielgrzymkowych kroniki jasnogórskie odnotowują wiele przybyłych z ziemi śląskiej. Do najbardziej znanych należą: pielgrzymka z Tych, Katowic, Gliwic, Cieszyna, Bielska-Białej, Halemby. Od roku 2006 piesza pielgrzymka rybnicka otrzymała status pielgrzymki diecezjalnej. Prawdopodobnie jest to najliczniejsza pielgrzymka w [[Archidiecezja Katowicka|archidiecezji katowickiej]]. Jej początki sięgają 1946 roku. Wtedy po raz pierwszy kilku mężczyzn wyruszyło aby wypełnić ślub, który złożyli w czasie wojny, że jeśli przeżyją, pójdą pieszo do Częstochowy. Kilka dni później wyruszyło kilka kobiet. Systematycznie rosła liczba pielgrzymów. W skład tej pielgrzymki wchodzą mieszkańcy parafii całego Rybnika, Jastrzębia-Zdroju, Wodzisławia Śl., Pszowa, Rydułtów i niemal wszystkich mniejszych miejscowości położonych w okolicach tych miast. Zarówno rozpoczęcia pielgrzymki w [[Parafia św. Antoniego z Padwy w Rybniku|rybnickiej bazylice]] jak i powitania pątników na jasnogórskim „szczycie” dokonuje jeden z katowickich biskupów. | ||
Fenomenem zarówno pielgrzymki rybnickiej jak i wszystkich pielgrzymek wychodzących ze Śląska jest obecność znacznej liczby ludzi młodych, którzy czasem stanowią ponad 60 procent wszystkich uczestników. Motywy pielgrzymowania były i są zawsze różne. Ogromna większość intencji, decyzji o podejmowaniu pielgrzymiego trudu dotyczy życia rodzinnego, osobistego, często o czyjeś nawrócenie. | Fenomenem zarówno pielgrzymki rybnickiej jak i wszystkich pielgrzymek wychodzących ze Śląska jest obecność znacznej liczby ludzi młodych, którzy czasem stanowią ponad 60 procent wszystkich uczestników. Motywy pielgrzymowania były i są zawsze różne. Ogromna większość intencji, decyzji o podejmowaniu pielgrzymiego trudu dotyczy życia rodzinnego, osobistego, często o czyjeś nawrócenie. | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
W. Zalewski, Jasna Góra 1382–1982, Łódź 1982; Z. Kras, J. Gąsawska, Przewodnik po pieszych pielgrzymkach na Jasną Górę, Tarnów 2000; WD 1976, | W. Zalewski, Jasna Góra 1382–1982, Łódź 1982; Z. Kras, J. Gąsawska, Przewodnik po pieszych pielgrzymkach na Jasną Górę, Tarnów 2000; WD 1976, nr 44, s. 224-227. | ||
[[Kategoria:Sanktuaria maryjne|Jasna]] | [[Kategoria:Sanktuaria maryjne|Jasna]] | ||
Aktualna wersja na dzień 22:41, 21 sty 2022
Wśród wielu słynnych miejsc pątniczych w Polsce (np. Kalwaria Zebrzydowska, Licheń, Kraków-Łagiewniki, Piekary Śląskie, Góra św. Anny, Ludźmierz), pierwszym jest zdecydowanie jasnogórski klasztor oo. paulinów w Częstochowie, który słynie ze znajdującego się w nim wizerunku Matki Bożej z Dzieciątkiem („Czarnej Madonny”). Łaskami słynący obraz umieszczony jest w kaplicy pw. Narodzenia NMP, która w trudnych okresach pełniła ważną rolę „spoiwa narodu”. Kult jednoczył polskie społeczeństwo w czasie zaborów, okupacji, reżimów, epidemii, klęsk żywiołowych. Częstochowa, ze względu na Jasną Górę – Sanktuarium Narodu, nazywana jest „Duchową Stolicą Polski”, gdzie Maryja czczona jest jako jej Królowa.
Ruch pielgrzymkowy
Już Jan Długosz (1460) i Grzegorz z Sambora (zm. 1587) pisali o pielgrzymach ze Śląska, Moraw, Prus, Węgier, o Litwinach, mieszkańcach Żmudzi, Inflant, Kaszubach, Morawianach, Słoweńcach, Rusinach. Zakres promieniowania Jasnej Góry już w wieku XVI przekraczał daleko i tak obszerne wówczas granice Polski.
Ruch pielgrzymkowy najliczniejszy jest w lipcu i sierpniu. Najstarsza wykazana w dokumentach piesza pielgrzymka wyruszyła w 1626 roku z Gliwic. Drugą co do wieku i tradycji jest pielgrzymka z Kalisza (1637), następne są z Łowicza i Żywca (1656), Krakowa (za czasów Jana III Sobieskiego), Warszawy (1711, ślubowana - za ustanie w mieście szalejącej zarazy). Niestety nie prowadzono na Jasnej Górze systematycznych zapisów czy wykazów, dlatego niemożliwe jest przedstawienie pełnego i rzeczywistego obrazu skali pielgrzymek. Dla duchowego pożytku pielgrzymów Stolica Apostolska już od XV wieku zaczęła nadawać odpusty zupełne w różne uroczystości. Zaborcy, okupanci, komuniści zakazywali tej formy kultu lub uporczywie przeszkadzali, jednak z każdym stuleciem, liczba pątników znacznie się podnosi.
Wśród licznych zorganizowanych grup pielgrzymkowych kroniki jasnogórskie odnotowują wiele przybyłych z ziemi śląskiej. Do najbardziej znanych należą: pielgrzymka z Tych, Katowic, Gliwic, Cieszyna, Bielska-Białej, Halemby. Od roku 2006 piesza pielgrzymka rybnicka otrzymała status pielgrzymki diecezjalnej. Prawdopodobnie jest to najliczniejsza pielgrzymka w archidiecezji katowickiej. Jej początki sięgają 1946 roku. Wtedy po raz pierwszy kilku mężczyzn wyruszyło aby wypełnić ślub, który złożyli w czasie wojny, że jeśli przeżyją, pójdą pieszo do Częstochowy. Kilka dni później wyruszyło kilka kobiet. Systematycznie rosła liczba pielgrzymów. W skład tej pielgrzymki wchodzą mieszkańcy parafii całego Rybnika, Jastrzębia-Zdroju, Wodzisławia Śl., Pszowa, Rydułtów i niemal wszystkich mniejszych miejscowości położonych w okolicach tych miast. Zarówno rozpoczęcia pielgrzymki w rybnickiej bazylice jak i powitania pątników na jasnogórskim „szczycie” dokonuje jeden z katowickich biskupów.
Fenomenem zarówno pielgrzymki rybnickiej jak i wszystkich pielgrzymek wychodzących ze Śląska jest obecność znacznej liczby ludzi młodych, którzy czasem stanowią ponad 60 procent wszystkich uczestników. Motywy pielgrzymowania były i są zawsze różne. Ogromna większość intencji, decyzji o podejmowaniu pielgrzymiego trudu dotyczy życia rodzinnego, osobistego, często o czyjeś nawrócenie.
Bibliografia
W. Zalewski, Jasna Góra 1382–1982, Łódź 1982; Z. Kras, J. Gąsawska, Przewodnik po pieszych pielgrzymkach na Jasną Górę, Tarnów 2000; WD 1976, nr 44, s. 224-227.