Sanktuarium maryjne w Licheniu

Historia miejscowości

Licheń (a właściwie Licheń Stary) jest położony w województwie wielkopolskim. Wedle istniejącej legendy nazwa miasta pochodzi od pogańskiej świątyni, w której ówcześni mieszkańcy czcili bóstwo, zwane po słowiańsku Licho. Historia miejscowości sięga swymi korzeniami jeszcze epoki kamiennej, z tego bowiem okresu pochodziły przedmioty odnalezione podczas prac archeologicznych na terytorium Lichenia. W czasach rzymskich tereny miejscowości przecinał szlak handlowy. Prawa miejskie Licheń uzyskał ok. 1485 roku, utracił je jednak podczas tzw. potopu szwedzkiego. Obecnie Licheń jest znany przede wszystkim z sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski.

Historia sanktuarium

Początki historii późniejszego sanktuarium wiążą się z bitwą pod Lipskiem (Bitwa narodów, 1813). Rannemu w tej bitwie Tomaszowi Kłossowskiemu miała się ukazać Matka Boża. Maryja obiecała żołnierzowi wyzdrowienie oraz powrót na ojczystą ziemię, kazała mu zarazem odnaleźć Jej wizerunek i umieścić go w publicznym miejscu w jego dobrach oraz otoczyć kultem. Kłossowski przez wiele lat szukał obrazu i odnalazł wizerunek odpowiadający jego widzeniu w 1836 roku. Miało to miejsce w Ligocie pod Częstochową. Kłossowski zabrał ze sobą obraz i w 1844 roku umieścił go w kapliczce, w należącym do niego Lesie Grąblińskim. Po jego śmierci obrazem zaopiekował się tamtejszy pasterz – Mikołaj Siatka. Jemu też w latach 1850-1852 ukazywała się Maryja, wzywająca w swoich objawieniach do pokuty i nawrócenia oraz zapowiadająca powstanie w Licheniu sanktuarium poświęconego Jej osobie. Przedstawiała się w tych widzeniach jako Bolesna Królowa Polski z Białym Orłem.

Początkowo mieszkańcy Lichenia nie przyjmowali przesłania przekazywanego za pośrednictwem Mikołaja Siatki. Dopiero epidemia cholery, która nawiedziła Licheń w 1852 roku skłoniła ludzi do modlitwy i pobudziła wiarę w maryjne objawienia. Liczne uzdrowienia i nawrócenia przyczyniły się do uznania obrazu za cudowny oraz przeniesienia go uroczyście z Grąblińskiego Lasu do Lichenia. Po upadku powstania styczniowego zasłoniono na obrazie elementy patriotyczne, ale sam obraz przetrwał bezpiecznie zarówno czas zaborów, jak również okres II wojny światowej. Podczas okupacji był przechowywany w pobliskim Malińcu. Rozwój kultu rozpoczął się na dobre w 1949 roku wraz z przybyciem do Lichenia księży marianów. Dzięki ich staraniom sanktuarium bardzo się rozrosło. W 1967 roku kard. Stefan Wyszyński przy udziale biskupa Antoniego Pawłowskiego oraz w obecności 150 tys. wiernych, dokonał koronacji obrazu Matki Bożej Licheńskiej. Koronę przysłał papież Paweł VI, który nadał Maryi tytuł Bolesnej Królowej Polski oraz udzielił sanktuarium prawa do zyskiwania w każdym dniu roku odpustu zupełnego. Biskup Pawłowski ogłosił również Matkę Bożą Licheńską Patronką Zagłębia Konińsko-Tureckiego i Patronką Wszystkich Ludzi Pracy.

Budowę nowego kościoła rozpoczęto w 1994 roku. Zainicjował ją ks. Eugeniusz Makulski. W czasie VII pielgrzymki do Polski w 1999 roku papież Jan Paweł II odwiedził Licheń i pobłogosławił budujący się kościół. Kościół konsekrowano 12 czerwca 2004, a 2 lipca tegoż roku nadano mu tytuł bazyliki mniejszej. Teren licheńskiego ośrodka obejmuje powierzchnię ok. 21 ha. Na cały kompleks sanktuaryjny składają się m.in.: kościół pw. św. Doroty z Cudownym Obrazem MB Bolesnej i kościół pw. MB Częstochowskiej. Szacuje się, że do Lichenia przybywa rocznie ok. miliona pielgrzymów. Przybywają tu też anonimowi alkoholicy, dla których (na prośbę papieża Jana Pawła II) przygotowano Licheńskie Centrum Pomocy Rodzinie i Osobom Uzależnionym. Na terenie sanktuarium działa także Centrum Formacji Maryjnej Salvatoris Mater.

Bibliografia

E. Malicki, Polskie sanktuaria maryjne, Kraków 2006; E. Makulski, Dzieje sanktuarium w Licheniu. Historia objawień Matki Bożej, Wrocław 2003; D. Narewska, Licheń. Przewodnik po sanktuarium maryjnym, Warszawa 2004; A. Wysocka, Świątynia jak Polska, GN 2003, nr 27, (dodatek katowicki), s. 26; Foto: Archiwum Gościa Niedzielnego, autor M. Piekara.