Gelazy II: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
(dr) |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
==Gelazy II (ok. 1060-1119), papież== | ==Gelazy II (ok. 1060-1119), papież== | ||
Jan Coniulo urodził się między 1060 a 1064 rokiem w Gaecie. Został benedyktynem i mieszkał w klasztorze na Monte Cassino. W 1088 papież Urban II mianował go prosignatorem swojej kancelarii, a następnie kardynałem-diakonem. W roku 1089 został kanclerzem kancelarii papieża Urbana II. Zwiększył on liczbę kancelistów i wprowadził zmiany w stylu pisania poprzez wdrożenie systemu retorycznego Alberyka z Monte Cassino. Zarządzał renowacją kościoła S. Maria in Cosmedin, który został mu powierzony we włodarstwo przez papieża Paschalisa II w 1111 roku. Na synodzie laterańskim (6-11 marca 1116) sprzeciwiał się wobec inwestytury świeckiej, o którą usilnie zabiegał cesarz Henryk V. Papieżem został wybrany 24 stycznia 1118. Odrzucał żądania cesarza Henryka V w sprawie odnowienia przywileju z roku 1111. Z powodu swojego sprzeciwu był więziony przez cesarza do momentu, w którym wyzwolił go lud rzymski. Przez krótki okres swojego panowania walczył i uciekał przed cesarzem Henrykiem V, jego zwolennikami i antypapieżem Grzegorzem VIII. Wspierany przez Roberta z Kapui | Jan Coniulo urodził się między 1060 a 1064 rokiem w Gaecie. Został benedyktynem i mieszkał w klasztorze na Monte Cassino. W 1088 roku [[Urban II|papież Urban II]] mianował go prosignatorem swojej kancelarii, a następnie kardynałem-diakonem. W roku 1089 został kanclerzem kancelarii papieża Urbana II. Zwiększył on liczbę kancelistów i wprowadził zmiany w stylu pisania poprzez wdrożenie systemu retorycznego Alberyka z Monte Cassino. Zarządzał renowacją kościoła S. Maria in Cosmedin, który został mu powierzony we włodarstwo przez [[Paschalis II|papieża Paschalisa II]] w 1111 roku. Na synodzie laterańskim (6-11 marca 1116) sprzeciwiał się wobec inwestytury świeckiej, o którą usilnie zabiegał cesarz Henryk V. Papieżem został wybrany 24 stycznia 1118. Odrzucał żądania cesarza Henryka V w sprawie odnowienia przywileju z roku 1111. Z powodu swojego sprzeciwu był więziony przez cesarza do momentu, w którym wyzwolił go lud rzymski. Przez krótki okres swojego panowania walczył i uciekał przed cesarzem Henrykiem V, jego zwolennikami i antypapieżem Grzegorzem VIII. Wspierany przez Roberta z Kapui powrócił po wielu perturbacjach do Rzymu. Miasto kontrolowane przez partię antypapieską nie pozwoliło mu odzyskać Bazyliki Laterańskiej, ani Bazyliki Świętego Piotra. Został pojmany przez Cenciusa II Frangipaniego, gdy odprawiał mszę w kościele S. Prassede. Po udanej próbie ucieczki papież z kilkoma kardynałami przedostał się do Marsylii, następnie przebywał w Saint-Gilles. Na początku stycznia 1119 roku zwołał synod w Vienne. Następnie schorowany udał się do Cluny, tam zmarł 29 stycznia 1119 i został pochowany. Jego grób został zniszczony w czasie Rewolucji Francuskiej. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| Linia 8: | Linia 8: | ||
{{Papież}} | {{Papież}} | ||
{{Noty biograficzne}} | {{Noty biograficzne}} | ||
[[Kategoria:Papieże - G|Gelazy]] | [[Kategoria:Papieże - G|Gelazy II]] | ||
[[Kategoria:Biografie - G]] | [[Kategoria:Biografie - G|Gelazy II]] | ||
Wersja z 23:31, 22 wrz 2019
Gelazy II (ok. 1060-1119), papież
Jan Coniulo urodził się między 1060 a 1064 rokiem w Gaecie. Został benedyktynem i mieszkał w klasztorze na Monte Cassino. W 1088 roku papież Urban II mianował go prosignatorem swojej kancelarii, a następnie kardynałem-diakonem. W roku 1089 został kanclerzem kancelarii papieża Urbana II. Zwiększył on liczbę kancelistów i wprowadził zmiany w stylu pisania poprzez wdrożenie systemu retorycznego Alberyka z Monte Cassino. Zarządzał renowacją kościoła S. Maria in Cosmedin, który został mu powierzony we włodarstwo przez papieża Paschalisa II w 1111 roku. Na synodzie laterańskim (6-11 marca 1116) sprzeciwiał się wobec inwestytury świeckiej, o którą usilnie zabiegał cesarz Henryk V. Papieżem został wybrany 24 stycznia 1118. Odrzucał żądania cesarza Henryka V w sprawie odnowienia przywileju z roku 1111. Z powodu swojego sprzeciwu był więziony przez cesarza do momentu, w którym wyzwolił go lud rzymski. Przez krótki okres swojego panowania walczył i uciekał przed cesarzem Henrykiem V, jego zwolennikami i antypapieżem Grzegorzem VIII. Wspierany przez Roberta z Kapui powrócił po wielu perturbacjach do Rzymu. Miasto kontrolowane przez partię antypapieską nie pozwoliło mu odzyskać Bazyliki Laterańskiej, ani Bazyliki Świętego Piotra. Został pojmany przez Cenciusa II Frangipaniego, gdy odprawiał mszę w kościele S. Prassede. Po udanej próbie ucieczki papież z kilkoma kardynałami przedostał się do Marsylii, następnie przebywał w Saint-Gilles. Na początku stycznia 1119 roku zwołał synod w Vienne. Następnie schorowany udał się do Cluny, tam zmarł 29 stycznia 1119 i został pochowany. Jego grób został zniszczony w czasie Rewolucji Francuskiej.
Bibliografia
K. Dopierała, Księga papieży, Poznań 1996, s. 163-164; R. Fischer-Wollpert, Leksykon papieży, Kraków 1996, s. 56-57.
| |||||
| |||||