Gazeta Katolicka: Różnice pomiędzy wersjami
mNie podano opisu zmian |
|||
Linia 3: | Linia 3: | ||
"Gazeta Katolicka - Pismo duchowieństwa i ludu polskiego na Ślązku" wychodziła w Królewskiej Hucie od 1896 roku. Redagowali ją księża: [[Hytrek Adolf|Adolf Hytrek]], [[Ligoń Adolf|Adolf Ligoń]], [[Czerniejewski Stanisław Kostka| Stanisław Czerniejewski]], [[Stephan Stanisław|Stanisław Stephan.]] Gazeta wydawała kilka bezpłatnych dodatków tygodniowych: „Szkółka niedzielna”, „Śmieszek” „Gospodarz i Gospodyni”oraz „Gazetka dla dzieci”. Zawierały one bogate ilustracje i były wydawane na wysokim poziomie. | "Gazeta Katolicka - Pismo duchowieństwa i ludu polskiego na Ślązku" wychodziła w Królewskiej Hucie od 1896 roku. Redagowali ją księża: [[Hytrek Adolf|Adolf Hytrek]], [[Ligoń Adolf|Adolf Ligoń]], [[Czerniejewski Stanisław Kostka| Stanisław Czerniejewski]], [[Stephan Stanisław|Stanisław Stephan.]] Gazeta wydawała kilka bezpłatnych dodatków tygodniowych: „Szkółka niedzielna”, „Śmieszek” „Gospodarz i Gospodyni”oraz „Gazetka dla dzieci”. Zawierały one bogate ilustracje i były wydawane na wysokim poziomie. | ||
Gazeta Katolicka była organem prasowym użytym w celu szerzenia specyficznych poglądów politycznych władz kościelnych we Wrocławiu i niemieckiej partii Centrum. Wszelkie treści publikowane na łamach Gazety musiały w związku z tym najpierw przejść przez cenzurę ideologiczną, której najważniejszymi postulatami był lojalizm wobec państwa pruskiego i zgodność z interesem niemieckiej partii Centrum, a także bezwzględne posłuszeństwo władzom kościelnym we Wrocławiu. Głównym celem Gazety Katolickiej było studzenie polskich nastrojów narodowych i podtrzymywanie dotychczasowej pozycji partii [[Centrum - partia| Centrum]]. Poglądy, które głosiła gazeta, stały w sprzeczności z oczekiwaniami ludu polskiego, dlatego ostatecznie w czerwcu 1910 roku zakończyła swój żywot. | Gazeta Katolicka była organem prasowym użytym w celu szerzenia specyficznych poglądów politycznych władz kościelnych we Wrocławiu i niemieckiej [[Partia Centum|partii Centrum]]. Wszelkie treści publikowane na łamach Gazety musiały w związku z tym najpierw przejść przez cenzurę ideologiczną, której najważniejszymi postulatami był lojalizm wobec państwa pruskiego i zgodność z interesem niemieckiej partii Centrum, a także bezwzględne posłuszeństwo władzom kościelnym we Wrocławiu. Głównym celem Gazety Katolickiej było studzenie polskich nastrojów narodowych i podtrzymywanie dotychczasowej pozycji partii [[Centrum - partia| Centrum]]. Poglądy, które głosiła gazeta, stały w sprzeczności z oczekiwaniami ludu polskiego, dlatego ostatecznie w czerwcu 1910 roku zakończyła swój żywot. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== |
Wersja z 09:47, 18 lip 2012
Gazeta Katolicka
"Gazeta Katolicka - Pismo duchowieństwa i ludu polskiego na Ślązku" wychodziła w Królewskiej Hucie od 1896 roku. Redagowali ją księża: Adolf Hytrek, Adolf Ligoń, Stanisław Czerniejewski, Stanisław Stephan. Gazeta wydawała kilka bezpłatnych dodatków tygodniowych: „Szkółka niedzielna”, „Śmieszek” „Gospodarz i Gospodyni”oraz „Gazetka dla dzieci”. Zawierały one bogate ilustracje i były wydawane na wysokim poziomie.
Gazeta Katolicka była organem prasowym użytym w celu szerzenia specyficznych poglądów politycznych władz kościelnych we Wrocławiu i niemieckiej partii Centrum. Wszelkie treści publikowane na łamach Gazety musiały w związku z tym najpierw przejść przez cenzurę ideologiczną, której najważniejszymi postulatami był lojalizm wobec państwa pruskiego i zgodność z interesem niemieckiej partii Centrum, a także bezwzględne posłuszeństwo władzom kościelnym we Wrocławiu. Głównym celem Gazety Katolickiej było studzenie polskich nastrojów narodowych i podtrzymywanie dotychczasowej pozycji partii Centrum. Poglądy, które głosiła gazeta, stały w sprzeczności z oczekiwaniami ludu polskiego, dlatego ostatecznie w czerwcu 1910 roku zakończyła swój żywot.
Bibliografia
J. Kudera, Dziennikarstwo polskie na Śląsku, Bytom 1912; R. Śpiewak, „Gazeta Katolicka. Pismo duchowieństwa i ludu polskiego na Śląsku" w latach 1896-1910. Studium historyczno-doktrynalne, Kraków 2006.
|