Feliks IV

Papież Feliks IV

Urodził się w Sannio w Benewencie. Był członkiem delegacji wysłanej w 519 roku do Konstantynopola przez papieża Hormizdasa. Zanim zaczął pełnić funkcję biskupa Rzymu, był kardynałem kościoła Santi Silvestro e Martino. Papieżem został 12 lipca 526 roku. Do wyboru go przyczynił się cesarz Teodoryk Wielki, wybrał go do własnych celów, jednakże papież Feliks, był wierny kościołowi i został wypędzony przez króla Ostrogotów. Zmarł 22 września 530 roku. Papieża Feliksa pochowano w portyku bazyliki św. Piotra. Kościół czci go w liturgii 22 września. Zasłyną on jako wielki znawca pism św. Augustyna. Jest wspominany jako strażnik zgodności wiary z Ewangelią i Tradycją Kościoła. Za jego pontyfikatu powstał słynny klasztor benedyktynów na Monte Cassino oraz Kościół rzymski za jego panowania przejął szereg świątyń pogańskich na Forum Romanum. Papież Feliks chciał uniknąć wpływów świeckich na wybór kolejnego papieża, dlatego wskazał swojego następcę Bonifacego. Decyzja Feliksa nie spodobała się ówczesnemu cesarzowi Bizancjum Justynianowi I, ponieważ on miał innego kandydata na biskupa Rzymu. Schizma trwała krótko, rywal Bonifacego, który się nazywał Dioskuros zmarł zaledwie trzy tygodnie po elekcji.